Skessuhorn - 20.06.2013, Side 20

20 FIMMTUDAGUR 20. JÚNÍ 2013
Á öldum áður voru það léleg húsa-
kynni, þrældómur og drepsóttir
sem urðu Íslendingum hvað helst
að aldurtila. Kæmust þeir á annað
borð til fullorðinsára, í barnæsku
fram hjá hindrunum eins og barna-
veiki og skæðum barnasjúkdómum
svo sem mislingum og kíghósta. Í
dag er það hins vegar hreyfing-
arleysi og fylgifiskar velmegunar
sem talið er ekki aðeins stytta líf-
tímann heldur skerða lífsgæðin til
muna. Fólk dettur oft á tíðum inn í
það lífsmynstur án þess að gera sér
fyllilega grein fyrir því hvað það er
að gera sjálfu sér og sínum nánustu.
Magnús Brandsson útibússtjóri Ís-
landsbanka á Akranesi flaut þó ekki
sofandi að feigðarósi í þessum efn-
um, gerði margar tilraunir til að
vinna bug á hreyfingarleysinu og
óhollustunni, en hélt ekki kúrsin-
um eins og margir. Gafst upp eft-
ir skamman tíma og allt sótti í sama
farið að nýju. Það var ekki fyrr en
um síðustu áramót sem eitthvað fór
að gerast vænlegt til árangurs hjá
Magnúsi. Hann segist geta þakk-
að Kristleifi yngri bróður sínum að
hafa farið af stað í þetta og eigin-
lega stolið hugmyndinni frá hon-
um. Síðan hafi hann orðið fyr-
ir hugljómun á námskeiði sem Ís-
landsbanki hélt fyrir stjórnendur
og millistjórnendur í bankanum 20.
janúar sl. Það námskeið hafi fjallað
um orkustjórnun til að ná betri ár-
angri bæði í vinnu og einkalífi.
Íþróttamaðurinn
Magnús Brands
Magnús Brandsson er eins og marg-
ir vita borinn og barnfæddur Akur-
nesingur, með rætur í Borgarfirði,
ólst upp á Skaganum en hleypti
heimdraganum og bjó í Reykjavík
í þrjú ár áður en hann flutti aust-
ur á land. Hann hefur allan sinn
starfsferil verið bankamaður. Var
til að mynda skrifstofustjóri í Spari-
sjóði Norðfjarðar í Neskaupstað í
átta ár og jafnlangan tíma í Ólafs-
firði sem sparisjóðsstjóri Sparisjóðs
Ólafsfjarðar. Magnús hefur alla
tíð tengst íþróttum, einkum fót-
bolta og handbolta sem hann æfði
frá unga aldri. Hann hefur einn-
ig sinnt félagsmálum á íþróttasvið-
inu á þeim stöðum sem hann hefur
búið. „Ég var líka að þjálfa og byrj-
aði meðal annars að þjálfa í hand-
boltanum aðeins sextán ára gam-
all. Þá þjálfaði ég alveg frá fimmta
flokki upp í þriðja flokk, stráka eins
og Alla Högna, Steina Gísla, Árna
Hallgrímsson badmintonmeistara
og landsliðseinvald, Örn Gunnars-
son og fleiri góða drengi og stúlk-
ur,“ segir Magnús. Hann spilaði
í markinu í fótboltanum hjá yngri
flokkum ÍA og upp í meistaraflokk.
Fór síðan austur á Eskifjörð 1983
til að spila með Austra, lék með Sel-
fossi sumarið ´86 og var í markinu
hjá Þrótti Neskaupstað á árum sín-
um fyrir austan. Magnús átti síðan
endurkomu með Þrótti vorið 1997,
en var þá kallaður til starfa norð-
ur á Ólafsfjörð til að vinna í mál-
um sparisjóðsins þar. „Síðan gerð-
ist það hjá mér eins og mörgum
íþróttamönnum að ég hætti öllu og
lagðist í velmegunina á fullu. Taldi
mér trú um að það væri svo mikið
að gera í vinnunni að það væri varla
tími til neins annars.“
Lét vita af átakinu á
Facebook
Magnús segist svo sem hafa reynt
annað slagið að taka upp breytt
og bætt líferni og prófað ýmislegt.
Á árunum á Ólafsfirði fór hann í
þrekleikfimi og gekk ágætlega til
að byrja með en entist svo ekki í
puðinu. „Það var eins og ég væri
aldrei nógu staðfastur og setti mér
ekki nægjanlega skilgreind mark-
mið. Þegar svo Kristleifur bróður
minn talaði um það fyrir áramótin
síðustu að hann ætlaði að gera sér
til gamans á komandi ári að ganga
á Akrafjallið 42 sinnum, eða eina
göngu fyrir hvert ár, fannst mér
þetta góð hugmynd hjá honum og
datt í hug að svona takmörk gætu
kannski gagnast mér. Um áramótin
var ég eiginlega búinn að ákveða að
„stela“ þessari hugmynd frá hon-
um og ganga í 50 skipti á Akra-
fjallið á árinu og ljúka því verkefni
helst þegar ég yrði 50 ára þann 8.
júní. Þetta varð því áramótaheit
hjá mér,“ segir Magnús. Það varð
þó bið á því að hann réðist á fullu
í Akrafjallsgöngurnar. „Svo fór ég á
námskeið hjá bankanum um miðj-
an janúar, orkustjórnunarnámskeið
fyrir stjórnendur og millistjórnend-
ur. Þetta námskeið miðaði að því að
bæta lífsgæðin bæði í vinnunni og
einkalífinu. Það má segja að ég hafi
orðið fyrir hugljómun á þessu nám-
skeiði. Nú var ég ákveðinn í að taka
mér tak og klára þetta verkefni sem
ég var búinn að ætla mér. Ég lét
vini mína á Facebook vita af þess-
ari upplifun minni á námskeiðinu
og þessu afmarkaða og tímasetta
markmiði mínu að ganga 50 sinn-
um á Akrafjallið. Ég held að þetta
sé nefnilega lykillinn að því þeg-
ar ráðist er í svona átak sem maður
telur sig tæplega nógu staðfastan til
að ráða við, að láta nógu marga vita
af því. Þá er komin þessi pressa sem
er nauðsynleg. Þú hættir ekki svo
glatt við hlutina þegar yfirvofandi
er sú hætta að allir þínir vinir og
kunningjar geri stólpa grín að þér.
Hins vegar er náttúrulega klikkun
að setja inn 50 myndir af sér á Fa-
cebook, en það var tekin mynd í öll
skiptin þegar ég var komin á Háa-
hnúkinn.“
Konan tók þátt í þessu
Magnús segir að hvatinn að þessu
átaki hafi verið að hann fann orðið
fyrir skertum lífsgæðum, þrekleysi
og andleysi. „Ég var orðinn allt-
of þungur, varð 118 kíló þegar ég
var þyngstur og var yfirleitt svona á
rólinu 108-112 kíló. Frá áramótum
hef ég lést um 12 kíló, er núna 96.
Það eru tuttugu ár síðan ég fór síð-
ast undir 100 kílóin. Ég var kominn
með of háan blóðþrýsting og lækn-
irinn búinn að setja mig á blóð-
þrýstingslyf. Fljótlega eftir að ég
byrjaði í átakinu hætti ég á lyfjun-
um og blóðþrýstingurinn er núna í
mjög góðu lagi.“
Magnús tók líka mataræðið í
gegn og konan hans, Brynhildur
Benediktsdóttir, tók þátt í því. „Það
hjálpaði mér rosalega mikið og ég
held það sé í raun nauðsynlegt að
fólk sé samtaka í svona hlutum á
heimilinu. Ég hvet alla sem fara í
svona átak að gera það saman. Ég
var í hópi í einn mánuð í vor, frá
11. apríl til 11. maí, þar sem klippt
var á alla neyslu á brauði, hveiti og
engan sykur eða mjólkurvörur. Ég
held að frá 11. apríl hafi ég borð-
að meira af grænmeti en allt líf-
ið fram að því. Grænmeti eins og
t.d. spergilkál hafði mér fundist al-
gjört óæti en nú er það orðið snakk
hjá mér. Ég býst við að ég sé svona
70% á því prógrammi sem matará-
takið var. Ég reyni að borða sem
minnst af brauðmeti, mjólkurvör-
um og sykri.“
Mikill stuðningur
Kostinn við það að láta sem flesta
vita af markmiðum og átaki sem
þessu segir Magnús líka vera stuðn-
inginn. „Ég fékk mikinn stuðn-
ing og það var margt skemmtilegt
sem gerðist í kringum gönguferð-
ir mínar á Akrafjallið. Kristleifur
bróðir minn hefur verið duglegur
að ganga með mér og hann er nú
þegar búinn með rúmlega þrjátíu
ferðir á fjallið af þeim 42 sem hann
ætlar sér á árinu. Fljótlega bættist
svo þriðji félaginn við, Guðlaug-
ur Gunnarsson starfsmaður KSÍ.
Helga Höskuldsdóttir ljósmóð-
ir kom svo í hópinn og hefur ver-
ið ótrúlega dugleg. Svo hafa ýmsir
vinir og kunningjar endilega viljað
ganga með og orðið „meðgenglar,“
en það er nýyrði sem gamli Skaga-
maðurinn og frumkvöðullinn Siggi
Sverris fann upp í þessu átaki mínu.
Börnin og unglingarnir í fjölskyld-
unni hafa komið með á fjallið og
líka gamlir vinir og kunningjar
sem ég hafði ekki hitt í áratugi og
studdu mig vel. Þannig gekk Valdi-
mar Leó Friðriksson meðstjór-
nandi minn í NFFA fyrir 30 árum
með mér í 48. ferðinni og annar
gamall félagi frá fjölbrautaskólaár-
unum Gunnar Björnsson úr Ölfus-
inu í 49. ferðinni. Á tímabili var ég
farin að lenda í tímahraki að ná tak-
markinu. Þurfti þá að ganga á fjallið
hvern dag í hvaða veðri sem var og
í nokkra daga gekk ég á fjallið tvisv-
ar sama daginn. Í fyrstu ferðinni
á Akrafjall sagði ég í hálfkæringi
að í þeirri fimmtugustu, á afmæl-
isdaginn 8. júní, myndi ég ganga í
sparifötunum. Ég stóð við það og
þá fylgdi mér fjöldi manns á Háa-
hnúk þ.á.m. fjögur af sex systkin-
um mínum. Allar 50 ferðirnar voru
á Hnúkinn og ég hafði ekki komið á
Geirmundartind fyrr en mánudag-
inn 10. júní sl. þegar ég gekk þang-
að í fyrsta skipti.“
Er á meðan er
Magnús segist vera orðinn algjör-
lega „húkt“ á því að ganga á Akra-
fjallið. „Það er algjör fjársjóður
Lífsgæðin hafa aukist stórlega við meiri hreyfingu
Magnús Brandsson fór í mikið lífsstílsátak í tilefni stórafmælis
Heima á pallinum á Vogabrautinni með listaverkið fjallgöngumaðurinn eftir Bjarna Þór sem hann fékk í afmælisgjöf frá fjöl-
skyldunni. Ljósm. þá.
Magnús hefur þurft að endurnýja fatnað í átakinu. Þessar vinnubuxur eru
greinilega orðnar alltof víðar á hann, enda farin 12 kíló á þessu ári. Ljósm. þá.
Magnús ásamt fjórum systkinum sínum á Háahnjúki; Einari, Kristleifi, Sveinbirni og Kristínu. Ljósm. Guðlaugur Gunnarsson.