Læknablaðið - 15.11.2010, Síða 31

FRÆÐIGREINAR
Y F I R L I T
axlaklemmu lág (<1,0%) og stærra úrtak þarf til að
ná tölfræðilegri marktækni.
Samkvæmt okkar niðurstöðum fæða of feitar
konur oftar með keisaraskurði, bæði bráða- og
valkeisaraskurði, samanborið við konur í kjör-
þyngd. Rannsóknir síðustu ára styðja þessar
niðurstöður.3- ”•l4’16-25 Hins vegar fæddu of þung-
ar konur ekki oftar með keisaraskurði í okkar
rannsókn, en margar erlendar rannsóknir hafa
sýnt fram á það.3'14,15
Nýburar kvenna með offitu voru þyngri en
börn kvenna í kjörþyngd, en þó ekki oftar þyngri
en 4500 g. Aðrar rannsóknir eru þessu samhljóma
en athuga þarf þó að skilgreiningar á þungbura
eru mismunandi þar sem í sumum rannsóknum
er þungburi skilgreindur sem fæðingarþyngd
>4000 g.3, n'14,15 Samkvæmt skýrslu Islensku fæð-
ingarskrárinnar frá 2009 er meðalþyngd íslenskra
barna sem fæddust á Landspítala 3500 g, 4,1%
eru þyngri en 4500 g en við notum það sem
skilgreiningu á þungbura.36 Nýburar kvenna með
offitu voru oftar innlagðir á nýburagjörgæslu og
er það ekki í samræmi við það sem Rode og fé-
lagar lýstu í rannsókn sinni.11
Þar sem gögnin úr þessari rannsókn eru orðin
sjö ára gömul er tímabært að kanna hver staðan
er í dag og athuga hvort þyngd þungaðra kvenna
hafi breyst á tímabilinu og hvort breyting hafi
orðið á fylgikvillum mæðra og barna. Næstu
skref gætu einnig verið að kanna tíðni sjaldgæfari
vandamála kvenna með offitu tengdum þungun,
til dæmis andvana fæðingum og tíðni meðfæddra
galla hjá fóstrum og nýburum miðað við konur
í kjörþyngd. Við slíkar athuganir þarf að skoða
mun stærra þýði en hér var gert.
Niðurstöður þessarar rannsóknar ættu að vera
heilbrigðisstarfsfólki hvatning til að fræða konur
á barneignaraldri og aðstandendur þeirra um
mikilvægi þess að halda þyngd sem næst kjör-
þyngd til að lágmarka tíðni fylgikvilla á með-
göngu og í fæðingu, og lágmarka tíðni fylgikvilla
barns til lengri og skemmri tíma. Gefa þarf leið-
beiningar um æskilegt mataræði og hreyfingu og
vísa einstaklingum áfram til annarra fagaðila ef
þurfa þykir til að ná þyngd niður. Eftir að kona
verður þunguð þarf að gefa henni leiðbeiningar
um hver sé æskileg þyngdaraukning á meðgöngu
og upplýsa hana um algenga fylgikvilla offitu á
meðgöngu. Fylgjast þarf með blóðþrýstingi og
setja inn viðeigandi meðferð ef hann hækkar
og skima fyrir meðgöngusykursýki samkvæmt
klínískum leiðbeiningum þar að lútandi.37 Gera
þarf verðandi foreldrum grein fyrir áhrifum á
ófædda bamið og mikilvægi þess að lækka tíðni
þungbura þar sem þeir hafa hærri tíðni vanda-
mála síðar á ævinni, svo sem sykursýki, ofþyngd,
efnaskiptaheilkenni (e. metabolic syndrome),
astma, viðvarandi plexus skaða og krabbamein.38'42
Þrátt fyrir að konur með offitu hafi hærri tíðni
fylgikvilla á meðgöngu og í fæðingu er sam-
kvæmt leiðbeiningum landlæknis um meðgöngu-
vernd ekki mælt með hærra þjónustustigi fyrir
þennan hóp kvenna.43 Bent er á að konur með
þyngdarstuðul yfir 35 gætu þurft sérstakan
stuðning, en annars eru þær flokkaðar sem heil-
brigðar nema þær hafi háþrýsting eða sykursýki
fyrir þungun. Okkar niðurstöður gefa tilefni til
að líta á meðgöngur of feitra kverma sem áhættu-
meðgöngur.
Þakkir
Kærar þakkir fá Kamilla Sigríður Jósepsdóttir,
starfsfólk Vesturhlíðar, Anna Björg Jónsdóttir
fyrrverandi skrifstofustjóri Kvennadeildar Land-
spítalans, Anna Haarde skrifstofustjóri kvenna-
deildar Landspítala, Guðrún Garðarsdóttir ritari
Fæðingarskrár og Örn Ólafsson tölfræðingur.
Heimildir
1. Castro LC, Avina RL. Matemal obesity and pregnancy
outcomes. Curr Opin Obstet Gynecol 2002; 14: 601-6.
2. Sigurðsson G, Guðnason V, Aspelund T, Siggeirsdóttir K,
Valtýsdóttir B. Handbók Hjartavemdar. Reykjavík 2008.
3. Jensen DM, Damm P, Sorensen B, et al. Pregnancy outcome
and prepregnancy body mass index in 2459 glucose-tolerant
Danish women. Am J Obstet Gynecol 2003; 189: 239-44.
4. Cnattingius S, Bergstrom R, Lipworth L, Kramer MS.
Prepregnancy weight and the risk of adverse pregnancy
outcomes. N Engl J Med 1998; 338:147-52.
5. Watkins ML, Rasmussen SA, Honein MA, Botto LD, Moore
CA. Maternal obesity and risk for birth defects. Pediatrics
2003; 111:1152-8.
6. Nohr EA, Vaeth M, Bech BH, Henriksen TB, Cnattingius S,
Olsen J. Matemal obesity and neonatal mortality according
to subtypes of preterm birth. Obstet Gynecol 2007; 110:
1083-90.
7. Chu SY, Kim SY, Lau J, et al. Matemal obesity and risk of
stillbirth: a metaanalysis. Am J Obstet Gynecol 2007; 197:
223-8.
8. Thorsdottir I, Torfadottir JE, Birgisdottir BE, Geirsson RT.
Weight gain in women of normal weight before pregnancy:
complications in pregnancy or delivery and birth outcome.
Obstet Gynecol 2002; 99: 799-806.
9. Edwards LE, Hellerstedt WL, Alton IR, Story M, Himes
JH. Pregnancy complications and birth outcomes in obese
and normal-weight women: effects of gestational weight
change. Obstet Gynecol 1996; 87: 389-94.
10. Cedergren MI. Matemal morbid obesity and the risk of
adverse pregnancy outcome. Obstet Gynecol 2004; 103: 219-
24.
11. Rode L, Nilas L# Wojdemann K# Tabor A. Obesity-related
complications in Danish single cephalic term pregnancies.
Obstet Gynecol 2005; 105: 537-42.
12. Willett WC# Dietz WH, Colditz GA. Guidelines for healthy
weight. N Engl J Med 1999; 341: 427-34.
13. Chappell LC# Enye S# Seed P# Briley AL# Poston L# Shennan
AH. Adverse perinatal outcomes and risk factors for
preeclampsia in women with chronic hypertension: a
prospective study. Hypertension 2008; 51:1002-9.
14. Sebire NJ# Jolly M# Harris JP, et al. Matemal obesity and
pregnancy outcome: a study of 287,213 pregnancies in
London. Int J Obes Relat Metab Disord 2001; 25:1175-82.
15. Baeten JM, Bukusi EA, Lambe M. Pregnancy complications
and outcomes among overweight and obese nulliparous
women. Am J Public Health 2001; 91: 436-40.
LÆKNAblaðið 2010/96 695