Þjóðlíf - 01.05.1991, Blaðsíða 19

þau það aftur. En efnahagsástandið í
Þýskalandi er tvískipt og verður það áfram
í mörg ár.
Mánudaginn 29. apríl birtu hagfræð-
ingar vorskýrslu sína um ástandið og nið-
urstaðan var skýr: á þessu ári mun það fara
niður á við; á árinu 1992 er hins vegar búist
við því að hagvöxturinn fari loks að byrja
— núna er hann 2,5 prósent vestanmegin
en neikvæður um 17,5 prósent austanmeg-
in, verðbólgan er 3,5 prósent vestanmegin
og 11 prósent austanmegin, atvinnuleysið
er 5,5 prósent vestanmegin og 15,0 pró-
sent austanmegin. Hagfræðingarnir tala
um að a.m.k. 1,2 milljónir atvinnulausra í
austurhéruðunum á þessu ári; sumir hafa
talað um mun meira atvinnuleysi, allt að
helmingi vinnufærra manna. Samt eru
Austur-Þjóðverjar tiltölulega sáttir við
gang mála enn sem komið er. I nýlegri
könnun kom fram að tveir þriðju telja að
ur sinn hafi batnað við sameiningu.
tékkneskri knæpu í Dresden situr
gamall maður og drekkur bjór: kan-
kvís, grannvaxinn, kvikur eldri maður;
hann er farinn að grána í vöngum en
drekkur hratt; það er eins og hann sé að
sækjast eftir spjalli, vilji taka næsta mann
tali en sé samt hræddur við ókunnuga eins
og allir þarna, óttist valdið, treysti engum,
ég tek hann tali:
— Ég er sjötíu og tveggja, segir hann.
Ég er menntaður verkfræðingur með
kjarnorkuna sem sérgrein og þarf í sjálfu
sér ekkert að vera neitt óánægður með
starfsferilinn, ég hafði það ágætt, fékk að
fara stundum til Moskvu og stundum til
Varsjár og einu sinni til Helsinki. Ég er
fæddur í Dresden og var í hernum í stríð-
inu og ég hefði getað orðið eftir vestan-
megin en ég vildi heldur leita að foreldrum
mínum í Dresden. Húsið þeirra hafði
verið sprengt í tætlur, þau voru á götunni,
ég vildi sjá fyrir þeim.
Og hann drekkur fleiri bjóra og segir
mér fleira um sjálfan sig og um kerfið
gamla og kerfið nýja og reykurinn í knæp-
unni eykst og fer í augun á gamla mannin-
um.
Já, segir hann, við byrjuðum stríðið
saman og við töpuðum því saman. Því
skyldi enginn gleyma. Áður var fólk eins
og þú æðra okkur, núna er hægt að tala um
okkur báða í sömu setningunni, við erum
hætt að vera undirmálsfólk, við Saxarnir.
Kohl átti fleiri seðla segir gamli maður-
inn, þess vegna kusu hann allir. Það var
ekki önnur ástæða. Við nennum ekki að
mótmæla lengur — þetta kemur.
Og hann bætir við:
Dresden á eftir að slá Munchen við eftir
tíu ár! Við verðum menningarleg höfuð-
borg Evrópu!
Fyrsta maí talaði Kurt Biedenkopf
forsætisráðherra Sachsen á Einingar-
torginu í Dresden og þakkaði þeim sem
hrundið hefðu byltingunni af stað á sínum
tíma, hann nefndi daginn „Dag endur-
reisnar á erfiðum tímum“; hann þykir til
vinstri innan Kristilega demókrataflokks-
ins, hann er þekktur fyrir að „hugsa
þvert“ í pólitík eins og Þjóðverjar orða
það, hann vann mikinn sigur í fylkiskosn-
ingunum í fyrra, hlaut rúm 52 prósent
atkvæða gegn aðeins 19 prósentum at-
kvæða jafnaðarmanna. Daginn áður var
Biedenkopf í Zwickau þar sem Schumann
fæddist og þar sem trabantarnir voru
smíðaðir og þar fékk hann síðasta bílinn úr
verksmiðjunni að gjöf, — eftir þrjú ár á að
fara að smíða þar fólksvagna. Núna stend-
ur Biedenkopf hins vegar frammi fyrir
miklum vandamálum. I nóvember fór
hans eiginn flokkur mikinn í kosninga-
baráttu, lofaði sameiningu og óbreyttri
skattheimtu um leið; það var slagorð sem
allir hlutaðeigandi vissu fyrir kosningar að
var einungis glys og fánýti og Lafontaine
sagði öllum sem heyra vildu en þá voru
þeir í minnihluta sem heyra vildu.
Það var samt ekki fyrr en í mars að
staðreyndirnar voru lagðar á borðið: skatt-
heimta í nýju fylkjunum fór sums staðar
niður í að fjármagna aðeins 20 prósent af
ÞJÓÐLÍF 19