Þjóðlíf - 01.05.1991, Side 22

ERLENT
Vegalengdir í hinu gamla Austur-
Þýskalandi eru ekki miklar. Það er
einungis um tveggja tíma akstur frá
Weimar til Leipzig og aftur tveir frá Leip-
zig til Dresden. Dresden varð sem kunn-
ugt er fyrir einhverri mestu loftárás sög-
unnar: Churchill fyrirskipaði árásina og
var hún gerð aðfaranótt 14. febrúar 1945,
miðborgin var lögð í rúst á skipulegan
hátt, 35 þúsund manns fórust. Fyrir þessa
árás var sagt að Dresden væri ein fegurst
borga í öllu Þýskalandi; núna er búið að
endurreisa ýmsar helstu byggingarnar,
meðal þeirra óperuna sem tekin var í notk-
un á ný 1985. Frúarkirkjan sem reist var á
elleftu öld er hins vegar ennþá rúst, minn-
ismerki heimsstyrjaldarinnar. Andspænis
henni er fyrrverandi aðsetur Kommún-
istaflokksins: dæmigert fyrir stíl slíkra
bygginga — í koparlituðum gluggarúðun
speglast upphafning þeirra sem valdið
höfðu, efnislegar andstæður hins fallna
ríkis; núna munu slík húsakynni víða hafa
verið tekin úr notkun (meðal annars í Ber-
„Þessiglæsibús menntagyðjunnarmynda hins vegar áberandi andstæðu við háhýsin íúthverfum
borgarinnar...“

.„Hagfræðingarnir taia um a.m.k. 1,2 mill-
ínir atvinnulausra í austurhéruðunum á
essu ári. “
lín) af varúðarástæðum sakir efnisgalla. í
Dresden er annars verið að koma hlutun-
um af stað: búið að fá vestræna aðila til að
fjárfesta í ýmsum rekstri, meðal annars er
búið að opna ýmsar nýjar knæpur — ein
þeirra heitir Bláa eggið: þar er hægt að
borða eggaldin og drekka vín frá Suður-
Þýskalandi, þar situr ungt fólk í fínum
fötum og horfir hvert á annað og hlustar á
„House of the rising sun“ og „Whiter sha-
de ofPale“ og aðrar ballöður sjöunda ára-
tugarins: það er tónlistin sem fólk hlustar
helst á þarna — þunglyndislegir tónar eru
greinilega tónar dagsins. Það má líka
heyra í útvarpinu þar sem einstaklega
vönduð þýska er leidd saman við gamal-
dags popptónlist vestræna og sagðir
brandarar í stíl vestrænna plötusnúða þess
á milli.
í miðborg Dresdenar er skrifstofa þar
sem töffaralegar ungmeyjar vísa mönnum
á herbergi: mér var vísað á hús alveg í jaðri
borgarinnar, alveg við bakka Elbu — það
var sérstakt hús og umlukið læstu grind-
verki rétt eins og eigendur þess óttuðust
mannaferðir. Loks birtist þarna þéttvaxin
kona milli sextugs og sjötugs á stórum
inniskóm og opnaði hliðið; ekki var hægt
að segja að blik hennar bæri vitni um mik-
ið traust; hún krafði mig um vegabréf og
vísaði mér síðan gegnum húsið inn í her-
„Þetta voru herbúðir en svo var það gert að spítala eftir stríð. “
22 ÞJÓÐLÍF