Frjáls verslun - 01.01.2005, Síða 54

54 F R J Á L S V E R S L U N • 1 . T B L . 2 0 0 5
Jákvæð umfjöllun „Umfjöllunin um ágæti
lýsis eða ómega fitusýra hefur verið mikil
og góð. Hún er samverkandi fyrir okkur og
færir framleiðsluvöru okkar mikla athygli.
Það er ofsalega gaman að vera að selja vöru
sem færir fólki aukin lífsgæði í formi heil-
brigðis.“
Katrín segir að ótrúlega víða í heiminum
sé mikil hefð fyrir lýsistöku en aðgengið
mismunandi eftir efnum fólks. „Erlendis eru
mikil sóknarfæri, þar eru að skapast mark-
aðir þar sem hefð er fyrir því að fólk taki inn
lýsi, en það hefur skort kaupgetu til þessa.
Þetta á m.a. við um mörg svæði í Austur
Evrópu, sömuleiðis Kína. Við sjáum því
fyrst og fremst vaxtarmöguleika á erlendum
mörkuðum. Við erum þegar farin að vinna
verulega víða um heim, til dæmis á Ameríku-
markaði og erum á leiðinni inn á Rússlands-
markað. Staðan er góð á markaði hérlendis
en ég tel að þó séu hér töluverð sóknarfæri,
við eigum að halda áfram að breiða út
þennan góða boðskap, að lýsi sé hollt.
Það er hamlandi þáttur í þorskalýsinu,
að við höfum ekki fengið nægilega mikið af
lifrinni. Þó að við höfum fengið heilmikið í
hendurnar, er það ekki nema um ¼ af því
sem koma ætti að landi. Það er alltaf slæmt
að hafa þennan gríðarlega markað en ekki
F É L A G K V E N N A Í A T V I N N U R E K S T R I
Kæru FKA konur og aðrir gestir.
Það er mér mikill heiður að taka á móti þess-
ari viðurkenningu.
Oft er það þannig með okkur í atvinnu-
rekstri að dagleg verkefni, áframhald og
framtíðarsýn er það sem mestu máli skiptir
frá degi til dags. En á stund sem þessari er
gott að líta upp úr slorinu og grútnum.
Það má segja að ég hafi haft áhuga á við-
skiptum frá unga aldri, enda alin upp í því
umhverfi alla tíð og fyrst og fremst mótast
af góðum leiðbeiningum foreldra minna,
Péturs Péturssonar og Erlu Tryggvadóttur.
Ég var um sex ára gömul þegar ég fór að
fikra mig í þessa átt. Ég komst að því að eldri
syskini mín reyktu í laumi og ákvað þannig
að hafa þau að féþúfu. Það kostaði þau 5 kr.
fyrir hverja sígarettu sem ég sá þau reykja,
til að forða því að ég upplýsti málið. Um
nokkurt skeið voru þetta ábatasöm viðskipti
en þar kom að þau ýmist forðuðust að hafa
mig nokkurs staðar nálægt eða jafnvel hættu
reykingum, þar sem gjaldtakan var full gróf.
Þetta reyndist því ekki lagtímarekstur, enda
ekki byggður á heiðarleika né trausti í garð
viðskiptavina.
Grundvallarregla viðskiptanna er heiðar-
leiki. Fjölskyldan stundaði hestamennsku
á þessum árum og um 10 ára aldurinn var
komið að því að taka þátt í þessu sporti. Eitt-
hvað gekk þetta erfiðlega til að byrja með og
margar kollsteypur teknar í fyrstu. Mig brast
kjark. Ég kvartaði sáran yfir þessari afleitu
stöðu og vildi hætta öllu saman og leggja
stund á útsaum sem er mun áhættuminna
sport. Haft var eftir föðurbróður mínum,
sem hafði sjálfur lent í viðlíka hremmingum,
að „hestar bíta að framan, slá að aftan og eru
sleipir að ofan“. Þetta fannst mér tær sann-
leikur á þeim tíma. En með tímanum tókst
að yfirvinna kjarkleysið með ástund og með
auknum kjarki gagnvart skepnunum hættu
þeir öllum kúnstum gagnvart mér og traust
myndaðist milli hests og knapa.
Viðvera, ástund og alúð yfirvinna kjark-
leysi. Móðir mín hóf eigin rekstur þegar ég
var á unglingsárunum. Hún gaf mér jafnan
tækifæri til að koma að flestum málum í
rekstrinum, og að fylgjast með henni og
dugnaði hennar í sínum rekstri varð mér
hvatning til að gera slíkt hið sama. Þannig vil
ég líka vera hvatning fyrir mína dóttur.
Móðir mín tók mig jafnan með sér á
allar sýningar og lét mig þá oftast sjá um
aksturinn. Þegar við komum til London, ég
nýkomin með bílpróf, ákvað hún að taka bíla-
leigubíl. Hún snýr sér að mér og segir: „Þú
átt að keyra.“ „Ertu orðin eitthvað alvarlega
lasin? Ég get ekkert keyrt í vinstri umferð og
hvað þá í miðri London,“ svaraði ég. „Jú, jú,“
segir hún, „þú ert nefnilega örvhent og þessi
akstursmáti er sérhannaður fyrir örvhenta.“
Nú, það þarf ekki að orðlengja það; stuttu
síðar ókum við af stað og allt gekk eins og
smurt og meira að segja svo vel að ég endaði
með að vera tekin fyrir of hraðan akstur á
strætóakreininni niður Oxford stræti.
Eins og það hafi einhverju máli skipt með
hvorri hendinni ég skrifa – málið var að hún
treysti mér til verksins og það var nóg.
En eins og þessar dæmisögur hér að
framan sýna, þá er að mínu mati undirstöðu-
atriði í rekstri einmitt kjarkur, traust og
heiðarleiki. Þetta eru einmitt þeir kostir sem
konur hafa í ríku mæli og því ættu tækifæri
okkar í rekstri að vera í samræmi við það.
Samstarf við foreldra mína hefur verið
mikilvægt og mig langar rétt til að fara yfir
það sem við höfum verið að bauka undan-
farið:
Árið 1983 settum við á stofn lifrarb-
ræðslu í Þorlákshöfn í samkeppni við Lýsi
og aðrar bræðslur. Bræðslan gekk vel og í
framhaldinu keyptum við vélar og tæki til
lýsisáfyllingar og settum vörur á neytend-
amarkað í beinni samkeppni við Lýsi hf.
Ekki fannst okkur þetta nóg svo að 1991
keyptum við þurrkhús í Þorlákshöfn sem
þurrkar þorskhausa á Nígeríumarkað og er
í dag orðið eitt hið stærsta sinnar tegundar
á landinu.
1997 stofnuðum við Lýsisfélagið utan um
lýsishlutann af rekstrinum sem stóð í harðri
samkeppni við Lýsi hf. til ársins 1999. Þá
ákváðum við að notast við hið fræga hag-
fræðilögmál „If you can´t beat them – eat
them“ og gengum þar með frá kaupum á Lýsi
hf. Sama ár sameinuðum við Lýsisfélagið og
RÆÐA KATRÍNAR
Við birtum hér hina umtöluðu og fyndnu ræðu Katrínar þegar hún tók við FKA-verðlaununum.