Frjáls verslun - 01.01.2005, Síða 108

108 F R J Á L S V E R S L U N • 1 . T B L . 2 0 0 5
RÁÐSTEFNUR OG FUNDIR
Stjórnendur, rétt eins og aðrir, verða að kunna þá list að haga máli sínu í samræmi við aðstæður. Þú talar ekki eins hjá Rótarý og á hluthafafundi. Í hvatningarræðum þarf
á stundum að sýna smá leikræna tilburði við að leggja áherslu á mál sitt, en slíkt er alltaf
vandmeðfarið,“ segir Helgi Rúnar Óskarsson, framkvæmdastjóri Dale Carnegie á Íslandi.
Skoðanakönnun sem nýlega var gerð meðal stjórnenda 200 stórfyrirtækja í Banda-
ríkjunum leiddi í ljós að ekki nema þrjár af hverjum hundrað ræðum sem þeir hlustuðu
á voru áhrifaríkar og áhugavekjandi og 13% í meðallagi. Alls 44% ræðna þóttu leiðinlegar
og litlu færri beinlínis svæfandi.
Ræðumenn í framför „Það má heimfæra þessar tölur upp á íslenskan veruleika, en
íslenskir stjórnendur eru þó svo sannarlega í framför í ræðumennsku. Þarna má nefna
Bjarna Ármannsson forstjóra Íslandsbanka sem hefur vakið athygli fyrir lifandi ræðu-
stíl án þess að tapa nokkru af trúverðuleika sínum,“ segir Helgi Rúnar, en hann hefur
lengi og víða kennt á námskeiðum undir merkjum Dale Carnegie.
Þeir sem námskeiðin sækja eru hver að leita eftir sínu. Flestir eru fákunnandi í
ræðumennsku og eiga sameiginlegt að bera kvíðboga gagnvart því að standa frammi
fyrir stórum hóps og þurfa að flytja tölu. Á námskeiðunum er ekki síst lögð áhersla á
að byggja upp sjálfstraust svo fólk geti komið fyrir sig orði án hiks. Einnig er boðið upp
á námskeið sem eru ætluð þeim sem eru vanir að koma fram en vilja ná fram meiri
áhrifum í kynningum og ræðum.
Viðeigandi spurningar Árangur á fundum og ráð-
stefnum byggist ekki síst á því að blanda geði
við fólk. Að geta talað við mann og annan um
„allt og ekkert“ er kúnst, sem meðal annars má
læra á námskeiðum Dale Carnegie. „Til að ná
tengslum við fólk er þumalputtaregla að spyrja
viðeigandi spurninga og nálgast fólk af heiðar-
leika. Sýna viðmælanda sínum sannan áhuga og
spyrja spurninga af einlægni. Virk hlustun á það
sem viðkomandi hefur frá að segja skiptir einnig
miklu.“
Í ráðstefnu og fundahaldi í dag eru hvers
konar glærur og hjálparefni orðnar mjög
fyrirferðarmiklar og jafnvel um of.
„Margir leggja alla áhersluna á að
geta, við flutning á erindi, brugðið
upp myndefni og glærum, en minni
á að vanda vel til erindis síns; þess
að hafa frá einhverju að segja.
Með þessu eru menn oft að byrja
á öfugum enda, mestu skiptir að
koma með góða og skýrt orðaða
ræðu. Þar á myndefni að vera
til stuðnings en ekki aðalatriði,“
segir Helgi Rúnar Óskarsson.
Talað af sjálfstrausti
„Koma með góða og
skýrt orðaða ræðu,“
segir Helgi Rúnar
Óskarsson, fram-
kvæmdastjóri Dale
Carnegie á Íslandi.
Á ferðalögum er afar mikilvægt að taka ekki of mikinn farangur með sér. Þetta
lærðist mér mjög fljótt, en þingmennsku
fylgja mikil ferðalög bæði innanlands
og utan. Fráleitt er að fara með mikinn
farangur heldur á maður að velja í tösk-
una nógu lítið. Vera kannski með ein eða
í mesta lagi tvenn aukaföt og aukaskó
með sér. Eina góða fundaskó, aðra skó
fyrir móttöku – og hugsanlega svo þægi-
lega strigaskó ef vitað er að farið verður
í skoðunar- eða gönguferðir í tengslum
við ráðstefnuna,“ segir Siv Friðleifsdóttir
alþingismaður.
Siv segir mikilvægt að velja fatnað af
kostgæfni. Þegar honum er raðað í litla
ferðatösku sé hættan alltaf sú að fötin
krumpist og því borgi sig að hafa hann úr
straufríu efni.
„Oft hefur mér gefist vel að hafa með
mér í töskunni sem aukaföt þægilegan bol
eða blússu – og svo bol eða buxur. Hafi
maður þetta til skiptanna eru manni flestir
vegir færir,“ segir Siv og bætir því við að í
handfarangri sé skynsamlegt að hafa það
allra nauðsynlegasta sem grípa megi til, vilji
svo illa til að ferðataskan týnist - sem gerist
reyndar sárasjaldan í seinni tíð.
Nógu lítinn
farangur
Siv Friðleifsdóttir alþingismaður.