Tímarit Máls og menningar - 01.03.1978, Qupperneq 88

Tímarit Máls og menningar
teljast góðar að hafa vinnu. En það er lítið um atvinnu; hinir fátæku eru fátækari
og fleiri. „Meðaltekjur á mann eru u. þ. b. þær sömu og fyrir 1965, en dreifing
þeirra er ójafnari," segir erlendur sérfræðingur um efnahagsmál. Hann giskar á,
að meðaltekjur á mann séu 240 dollarar — þrisvar sinnum meiri en á Haiti og
helmingur þess sem er á Kúbu........Flestar hinna 370 ungu kvenna sem vinna
á La Romana hafa 30 til 40 cent í laun á klukkustund, þar sem laun í Puerto
Rico hafa rokið upp á liðnum árum; þar hafði verksmiðjufólk á síðasta ári 1.73
dollara í meðaltímakaup.... Vannæring er algeng.
Framkvæmdastjóri CARE í Dóminíska lýðveldinu, George B. Mathues, segir:
„Maður sér alls staðar börn með uppblásinn maga, jafnvel hér í Santo Domingo."
Hið hálfgerða lénsveldi í eignarhaldi lands hamlar matvælaframleiðslunni. Síðustu
tölur herma, að innan við 1 prósent bændanna eigi 47,5 prósent landsins, en 82
prósent bændanna eiga innan við 10 ekrur hver.... Umbætur á jarðeignaskipan
mjakast eins hratt og skriðjöklar... Flest dóminísk börn ljúka ekki þriðja ári
í skóla; aðeins eitt af hverjum fimm lýkur sjötta skólaári.
Þetta ástand og eins menningarleg niðurlæging Dóminíska lýðveldisins
eru augsýnilega aukaatriði. Landið hefur fengið „stöðugleika“ fluttan inn,
og séð frá sjónarhóli bandarískra fjárfestingaraðila má segja að Dóminíska
lýðveldið verðskuldi þá ágæm lýsingu, sem það fær í skýrslu bandaríska
sendiráðsins, sem kallar það „litlu Brasilíu“ og „einn hinn bjartasta blett
í rómönsku Ameríku“.
Mannréttindahreyfingin nýja —
Aðeins fórnarlömhum austan Elbu verður sinnt
Eins og þetta stutta yfirlit sýnir, hafa „Washington-tengslin“ eftir síðari
heimsstyrjöldina iðulega haft ógnar- og kúgunarstjórnir í för með sér.
Tengslin mótast af því að fasismi skjólstæðinganna fer saman við „hag-
stætt fjárfestingarandrúmsloft“ og af forgangi fjárfestingarsjónarmiða fram
yfir virðingu fyrir mannréttindum. Þegar „íhalds“-stjórnir eru við völd
styðja Bandaríkin fasismann kappsamlega og hirða lítt um þá möguleika,
sem mannréttindabarátta gefur til að ganga í augun á almenningsálitinu.
Þegar „frjálslynd“ stjórn ríkir styðja Bandaríkin fasisma, en leggja þá
stundum að forystumönnum hans að reyna að gefa honum mannúðlegra
yfirbragð. Verndartengslin standa eftir sem áður, án markverðra breytinga
til eða frá.
Þrátt fyrir þessi tengsl hafa þeir menn, sem færðu okkur tígrisklefana,
spurningastöðvarnar, útrýmingarsprengjuregnið yfir Víetnam — sem að-
74