Fréttablaðið - 22.08.2015, Side 80

Fréttablaðið - 22.08.2015, Side 80
Við tvö þúsund ára gamalt tré í Karabakh sem er um 27 metrar að ummáli og um 54 metra hátt. Eldingar hafa leikið tréð grátt. Það á sitt eigið vegabréf sem sýnir status þess á meðal þjóðarinnar. elskulegur og bauð okkur heim til tengdaforeldra sinna sem buðu okkur upp á berjasafa og ávexti úr garðinum og leystu okkur út með gjöfum.“ Í Jerevan lenti Aldís á spítala því í skógarferð í Litháen hafði hún verið illa bitin af skorkvikindi og var nú komin með sýkingar, bólgur og ofnæmisvið­ brögð. „Ég var flutt á stærsta sjúkrahús borgarinnar en þegar ég kom í and­ dyrið þá leist mér vægast sagt ekkert á húsið og aðbúnaðinn en læknarnir voru framúrskarandi og það var vel hugsað um mig. Ég mun hins vegar aldrei framar minnast á aðbúnað á íslenskum sjúkrahúsum. Munurinn er sláandi.“ Í Jerevan voru ferðafélagarnir í nokkra daga áður en ættingjar Gran­ tasar sendu leigubíl eftir þeim frá Karab­ akh, um 400 kílómetra leið. „Þetta var ábyggilega flottasti bíllinn í bænum, nýlegur Land Cruiser Prado,“ segir Aldís. „Bílstjórinn keyrði hins vegar eins og brjálæðingur, enda hafði hann keypt sér númeraplötur sem veittu honum rétt til að haga sér eins og hann lysti, löggan vinkaði honum áfram og aðrir bílar fuku út í kant eins og flugur þegar við brunuðum eftir miðlínu eða á röngum vegarhelmingi á allt að 140 kílómetra hraða. Auk þess reykti bíl­ stjórinn, talaði stanslaust í símann og var með armenska tónlist á hæsta styrk. En á leiðarenda komumst við og fólkið hans Grantasar tók gríðarlega vel á móti okkur. Frændfólk hans rekur byggingafyrirtæki, veitingastað og gisti­ heimili og sýndi okkur alla helgustu staði Karabakh, eldgamlar kirkjur, hof og klaustur, jafnvel allt frá upphafs­ dögum kristninnar.“ Aldís segir Armeníu sólbakaða og þurra grjótsléttu. „Það er erfitt að átta sig á hvernig fólkið í litlu þorpunum við veginn dregur fram lífið í Armeníu en Karabakh er gróðursælt hérað sem á margan hátt minnir á Sviss. Héraðið er mikil matarkista, þar vaxa allir ávextir sem hugsast getur og alveg skiljanlegt að bæði Armenar og Azerar hafi ásælst svo gróskumikið svæði enda hefur það verið stríðshrjáð í langan tíma.“ Sex ára stríðinu lauk árið 1994 en sjá má áhrif þess víða, að sögn Aldísar. Hún segir uppbyggingu enn í gangi og munu taka langan tíma, kostnaður við að þurfa að byggja upp innviði samfélags­ ins aftur og aftur sé augljós. „Við Íslend­ ingar fyndum fyrir því ef við þyrftum að byggja upp grunnskólana, leikskólana og allar aðrar stofnanir á fimmtíu ára fresti af því að allt hefði verið sprengt í tætlur, fyrir utan öll mannslífin sem fórnað er í svona átökum. Við Íslend­ ingar erum forréttindafólk, að hafa aldrei lent í að verja landið okkar, hér hafa ekki geisað blóðugar styrjaldir vegna þess að það hefur engan langað í þessa eyju lengst úti í hafi. Aftur á móti hafa margar aðrar þjóðir þurft að upp­ lifa slíkt og það markar samfélögin.“ En var ekki tilfinningaþrungið fyrir Elítu að koma á þessar slóðir? „Jú, hún hafði gaman af að koma til Karabakh sem hún var búin að heyra manninn sinn tala um í mörg ár en auðvitað var sárt líka að hann skyldi ekki vera með. Við söknuðum hans öll mikið.“ Við hjónin förum yfirleitt bara á staðina og upplifum það sem Við lendum í, í hVerju landi fyrir sig. stundum pöntum Við ekki einu sinni hótelin fyrirfram. bílstjórinn keyrði hins Vegar eins og brjálæðingur, enda hafði hann keypt sér númeraplötur sem Veittu honum rétt til að haga sér eins og hann lysti. Í einni af mörgum matarveislum ferðarinnar. Lárus með gestgjafanum Rimu, vinkonu Elítu. Þetta er matur handa fjórum og heitu réttirnir ókomnir á borðið. Margt er að skoða í Litháen, þessi miðaldakastali er eitt af því. Hann er í Trakaj og er um- lukinn vatni. Táknmynd Karabakh eru risastórar styttur sem heita afi og amma. Þar segja gárungarnir að þetta sé táknrænt því engir séu eftir í Karabakh nema afi og amma. Unga fólkið sér þar enga framtíð en sendir samt börnin þangað í sumarfrí. 2 2 . á g ú s t 2 0 1 5 L A U g A R D A g U R4 0 h e L g i n ∙ F R É t t A B L A ð i ð 2 1 -0 8 -2 0 1 5 2 2 :5 6 F B 1 1 2 s _ P 0 8 0 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 6 9 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 3 3 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 4 4 K .p 1 .p d f A u to m a tio n P la te re m a k e : 1 5 D 9 -2 6 9 C 1 5 D 9 -2 5 6 0 1 5 D 9 -2 4 2 4 1 5 D 9 -2 2 E 8 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 1 A F B 1 1 2 s C M Y K
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.