Allt um íþróttir - 01.03.1952, Side 7

ROBERT RICHARDS »♦»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
hinn 25 ára gamli ameríski preslur, ver'Sur án eja einn af mest umtöl-
uSu keppendunum á Helsinki-leikunum í sumar. Hann hefur sem sé
möguleika á aS vinna tvenn gullver'ölaun, í stangarstökki og tugþraut.
lioh, eins og hann er kallaSur, er sem stendur besti stangarstökkvari
heimsins og hefur komizt nœst heimsmeti \Varmerdams (4.77 m.), eSa
4.69 m. — TugþrautarmaSur er hann enn fremur í fremstu röS og
náSi 71154 stigum í fyrrasumar, en þaS var í anndS sinn, sem hann
keppti í þeirri íþráttagrein. Hann hefur sett sér þaS mark aS ná 8400
stigum með „guðs hjálp“, en heldur því jafnframt fram, að það muni
ekki nœgja til þess aS sigra nafna hans, Robert Mathias, sem hann tel-
ur geta ndS 8600 stigum! — Richards var sœmdur James Sullivan-
styttunni sem viðurkenning um að hann hefði verið kjörinn fremsli
íþróltamaöur Bandaríkjanna 1951.
geta komizt langt í þeirri grein.
Afrek Gunnars Péturssonar í 18
km. er sérstaklega gott, þegar tek-
ið er tillit til þess, að hann keppir
í fyrsta skipti erlendis. Sama er
að segja um Ebenezer Þórarinsson,
sem þó varð fyrir smávegis óhappi,
og er það trú min, að hann hefði
annars orðið Gunnari fremri. Síðar
kom það á daginn, hve mikið býr
í honum, því að í „Vasaloppet"
varð hann 64. af yfir 360 keppend-
um, en vegalengdin, sem gengin
var, er tæpir 90 km. í 50 km.
göngu ,,Holmenkollen-mótsins“
varð hann hvorki meira né minna
en 27. af um 90 keppendum.
Þennan góða árangur má að
miklu leyti þakka hinum norska
skíðakennara, J. Tenmann, sem
hér dvaldi tvívegis um nokkum
tíma og þá ekki sízt reglusemi og
IÞRÖTTIR
áhuga þeirra sjálfra við æfingar.
Það verður að gefa þessum piltum
tækifæri til þess að keppa oftar
erlendis, ef þess er nokkur kostur.
Hvað svigmennina snertir, þá er
vissulega Ásgeir Eyjólfsson þeirra
fremstur, en geta þeirra er þó á
líku stigi. Árangur þeirra á þess-
um leikum er stórt stökk frá því
1948 í Sviss og lofar góðu.
Það, sem auðvitað stendur okkar
svigmönnum mest fyrir þrifum, er
aðstaðan við æfingar. Hérlendis
eru engar dráttarbrautir, sem bæði
hvíla þá sem æfa og flýta fyrir
þeim. Snjór er hér allur annar og
tími til æfinga naumur eða venju-
lega aðeins um helgar. Það er þess
vegna varla hægt að búast við því,
að svigmenn okkar nái í fremstu
röð fyrr en einhver breyting verð-
ur á þessu.“
IÞRÓTTIR
43