Fréttatíminn - 04.09.2015, Síða 28

Prófaðu þetta
heyrnartæki í 7 daga
Bókaðu tíma í fría heyrnar mælingu
Sími 568 6880
www.heyrnartaekni.is
Ný tækni - einstök hljómgæði
Heyrnartækni | Glæsibæ | Álfheimum 74 | 104 Reykjavík | Landsbyggðaþjónusta | Sími 568 6880
Ofurnett - ósýnileg í eyra eða falin á bak við eyra
Nýju Alta2 heyrnartækin eru með
hrað virkasta örgjafanum frá Oticon
fram til þessa og búa yfir öflugri
hljóðvinnslu. Með Alta2 verður
talmál skýrara og öll hljóð þægilegri
áheyrnar. Njóttu þess að taka virkan
þátt í samræðum eða hlusta á fagra
tóna með Alta2 heyrnartækjum.
bíta það í mig að ef ég næði vissri
kílóatölu þá yrði ég hamingjusöm,
en svo náði ég henni og hamingjan
lét bíða eftir sér þannig að það var
augljóst að ég hafði haft þá tölu of
háa.“
Guðrún Veiga: „Ég átti líka mína
hamingjutölu en þegar ég náði
henni fannst mér að ég hlyti nú að
geta gert betur og alltaf hélt talan
áfram að lækka. Maður var aldrei
ánægður og þessi fullkomnunarár-
átta og þörfin fyrir að hafa stjórnina
smitaðist yfir á öll svið lífsins.“
Það er hægt að ná bata
Þær Guðrún Veiga og Þorgerður
María hafa farið ólíka leið í átt til
bata, en þær eru þó algjörlega sam-
mála um að grundvöllurinn fyrir
því að bataferlið hefjist sé að viður-
kenna vandann og leita sér hjálpar.
Guðrún Veiga: „Leiðin til baka
er löng, það verður að segjast alveg
eins og er. Ég tala alltaf um að ég
hafi séð ljósið þegar ég fór að sjá
fyrir mér eigin jarðarför og skildi
hvað ég var að gera sjálfri mér. Á
þeim tíma var ég að vinna með eldri
konu sem hafði óskaplegar áhyggj-
ur af mér og tók mig hressilega á
teppið. Það höfðu auðvitað allir sem
ég þekkti reynt að fá mig til að sjá
hvað ég var að gera, en ég sagðist
alltaf vera að borða eins og annað
fólk og skipaði þeim að láta mig í
friði. Það sem þessi kona sagði sat
hins vegar í mér og ég fór að leita
mér að stuðningshópum á inter-
netinu þar sem ég bjó út á landi og
hafði ekki aðgang að aðstoð innan-
lands. Það er auðvitað mjög hættu-
legt að leita eftir stuðningi á inter-
netinu, þar er ýmislegt í gangi sem
átröskunarsjúklingar ættu alls ekki
að lesa, en ég var mjög heppin og
komst í samband við erlenda hópa
átröskunarsjúklinga þar sem ég
fékk mikinn stuðning.
Smám saman fór ég að borða
aftur, en þá borðaði ég ofsalega
furðulegan mat, tók kannski þrjú
súkkulaðistykki, bræddi þau í ör-
bylgjuofninum og hellti yfir morg-
unkornið. Ég gat ekki farið að borða
eðlilegan mat og það varð líka að
vera hátíðleg stund þegar ég borð-
aði. Ég var með rosalegar serímóní-
ur í kringum það og maðurinn minn
var stundum alveg að gefast upp á
mér. Smátt og smátt fóru svo kílóin að koma, ég
henti vigtinni og þetta fór að ganga. Það voru samt
oft eitt skref áfram og fjögur til baka og maður
var oft um það bil að gefast upp, en sem betur fer
sigraði rödd skynseminnar og ég náði bata. Lengi
fannst mér þó að dulda meiningin í því þegar fólk
var að segja hvað ég væri farin að líta vel út væri að
ég væri orðin alltof feit og ég þyrfti að fara að svelta
mig aftur, en tókst að stoppa þær hugsanir. Það er
stundum sagt að þú náir aldrei fullum bata en mér
finnst ég alheilbrigð í dag, þótt ég sé auðvitað með-
vituð um hættuna á að sjúkdómurinn læðist aftan
að mér aftur.“
Þorgerður María: „Ég er ekki komin þangað,
en ég veit að það er hægt að ná bata. Mín leið hef-
ur verið að fara og leita eftir alls konar hjálp, lesa
mér til og reyna að komast að því hvað liggur að
baki sjúkdóminum og ég veit að í mínu tilfelli er
það kvíðinn. Ég hef alltaf átt við kvíðaröskun að
stríða og þarf líka að vinna bug á því. Það er mjög
mikilvægt að undirstrika það að átröskun er ekki
megrun sem hefur gengið of langt, átröskun er
geðsjúkdómur og þú þarft hjálp, aðstoð fagaðila til
að vinna bug á henni eins og öðrum sjúkdómum.“
Vonarstyrkur
Nú hafa þær Guðrún Veiga og Þorgerður María,
í samstarfi við Styrkár Hallsson, hrundið af stað
samtökunum Vonarstyrk og verður stofnfundurinn
haldinn í húsnæði Geðhjálpar þann 10. september.
Þær segja tilganginn með stofnun samtakanna
vera að ná til annarra átröskunarsjúklinga og veita
þeim stuðning á jafnvægisbasís.
Þorgerður María: „Fagaðilar eru að vinna frá-
bært starf en það sem okkur finnst skorta er að
þeir sem þjást geti rætt við einhvern sem þekkir
sjúkdóminn af eigin raun en hefur ekki bara lært
um hann á fræðilegan hátt. Þetta er allt í mótun
ennþá og þess vegna viljum við halda opinn stofn-
fund og fá til okkar fólk sem vill vinna með okkur
og þróa starfsemi samtakanna. Við völdum þeim
nafnið Vonarstyrkur, vildum hafa sterkt nafn sem
fólk af báðum kynjum gæti tengt við. Það er nefni-
lega ennþá algengur misskilningur að átröskun
sé kvennasjúkdómur en staðreyndin er sú að karl-
menn þróa líka með sér átröskun og alls ekki bara
samkynhneigðir karlmenn, sem er annar misskiln-
ingur. Átröskun getur komið yfir alla, á öllum aldri,
og eitt af markmiðum samtakanna er einmitt að
auka umræðuna í samfélaginu og reyna að eyða
öllum þessum fordómum.“
Friðrika Benónýsdóttir
fridrika@frettatiminn.is
Ég var hætt
að hlæja,
hætt að
nenna að
tala við
fólk og fólk
fór líka að
forðast mig
því ég varð
alltaf svo
ógeðslega
reið ef ein-
hver vogaði
sér að halda
því fram
að ég væri
lasin.
Guðrún Veiga og
Þorgerður María geta
hvorug tímasett upp-
haf veikinda sinna,
telja að átröskunin
hafi verið undirliggj-
andi allt frá barn-
æsku. Mynd/Hari
28 viðtal Helgin 4.-6. september 2015