Morgunblaðið - 30.01.2015, Qupperneq 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. JANÚAR 2015
háði honum nokkuð að hann var
laglaus. Er ugglaust mörgum
Patreksfirðingum í fersku minni
er lögin úr söngleiknum Delerí-
um Búbónis eftir Jónas og Jón
Múla voru flutt á árshátíð leik-
félagsins ásamt söguþræði. Þar
léku aðalhlutverk Kiddi og annar
lagleysingi en undirrituðum var
falið það hlutverk að kenna þeim
að syngja rétt. Með þrotlausum
æfingum tókst að ná þeim ár-
angri, að á generalprufunni viku
þeir félagar næstum aldrei frá
laglínunum. Á sýningunni sjálfri
forðuðust þeir hins vegar eins og
heitan eld að nálgast þær, en
sungu þó báðir af hjartans lyst.
Sló þessi sýning rækilega í gegn.
Hann var einlægur, heiðarleg-
ur og hjartahlýr, húmoristi góð-
ur og stutt í bros og hlátur, og
það var ætíð gott og gaman að
vinna með honum.
Báðir fluttum við frá Patreks-
firði og við það rofnuðu því mið-
ur tengslin. En vináttan var ætíð
til staðar, og þegar við hittumst
fyrir nokkrum árum fyrir tilvilj-
un á Skúlagötunni í Reykjavík,
föðmuðumst við það rækilega að
báðir duttu. Hann var einn af
þeim einstaklingum, sem eignast
sess í hjarta manns og halda
honum allt til enda.
Tobbu og börnum þeirra og
Þóru, móður hans, votta ég mína
dýpstu samúð.
Jósep Ó. Blöndal.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku vinur, mun fyrr enn okkur
hefði nokkru sinni grunað. Ég
man svo vel þegar við hittumst
fyrst haustið 1992. Leiðir okkar
lágu saman í Mjólkurbúi Flóa-
manna þar sem við unnum sam-
an í um tuttugu ár. Við urðum
fljótt góðir vinir þrátt fyrir að
vera ólíkir á vissan hátt.
Í gegnum árin hélst þessi góði
vinskapur og það var alltaf svo
gott að leita til þín hvort sem það
var í leik eða starfi. Hvatning þín
og góð ráð í gegnum námið mitt
og lífið sjálft hefur verið mér
ómetanlegt og mun fylgja mér
um ókomna tíð.
Þegar árin liðu og ég eignaðist
fjölskyldu varð samgangurinn
meiri á milli okkar og fjölskyldna
okkar. Þið hjónin voruð höfðingj-
ar heim að sækja og alltaf vorum
við svo velkomin. Þú varst mikil
ástríðukokkur og sælkeri og nut-
um við oft góðs af því. Þú gafst
mér mörg góð ráð þegar kom að
matargerð og þá sérstaklega
grillmennsku, „manstu Gústi,
aldrei að nota álpappír þegar þú
grillar lambalæri“. Það var í
raun alveg sama hvort mann
vantaði uppskrift að sósu eða góð
ráð í barnauppeldinu, alltaf hafð-
ir þú svör á reiðum höndum.
Þú varst skilningsríkur með
eindæmum og barst mikla virð-
ingu fyrir öðrum. Þú lifðir lífinu
til fulls og náðir að njóta hvers
augnabliks. Þrátt fyrir veikindi
þín þá léstu þau ekki stoppa þig í
að láta drauma þína rætast.
Elsku vinur, á stundu sem
þessari fara margar minningar í
gegnum hugann. Öll matarboðin,
þorrablótin á Sunnuveginum,
sumarbústaðaferðirnar, ferðin
vestur á Hlaðseyri og Danmerk-
urferðin eru ofarlega í huga.
Góðar minningar frá þessum
stundum munu lifa með okkur og
hjálpa okkur í gegnum þennan
erfiða tíma. Við áttum margt eft-
ir ógert en það bíður betri tíma
eða þar til við hittumst á ný.
Hafðu þökk fyrir ómetanlega
vináttu og allar góðu stundirnar.
Minning þín lifir um ókomna tíð.
Elsku Sammý, Rebekka,
Gabríel, Björgvin og Alexander.
Við sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og allan
þann styrk og stuðning sem í
okkar valdi stendur.
Einnig sendum við öðrum að-
standendum Kidda okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Guð
blessi ykkur öll.
Ágúst Þór, Hulda,
Stefán Þór og Ágúst Jón.
✝ Jón Þór Jóns-son fæddist á
Ísafirði 8. desember
1942. Hann lést á
Líknardeild Land-
spítalans 21. janúar
2015.
Foreldrar hans
voru Jón B. Jóns-
son, f. 19. apríl.
1908, d. 20. desem-
ber 1997 og Helga
Engilbertsdóttir, f.
3. mars 1912, d. 23. mars 2005.
Systkini hans eru Ingbjörg, f.
30.11. 1932, var gift Oddi J.
Bjarnasyni, Hulda, f. 23.7. 1934,
var gift Jóni Kristmannssyni,
Vignir Örn, f. 31.8. 1935, kvænt-
ur Láru Helgadóttur, drengur, f.
20.4. 1939, andvana, Margrét,
25.1. 1951, gift Guðna Geir Jó-
hannessyni.
1960 kvæntist Jón Þór Herdísi
B. Halldórsdóttur, f. 1.7. 1942, d.
13.2. 2004. Þau skildu. Foreldrar
Herdísar voru Halldór M. Ólafs-
son, f. 1.8. 1921, d. 30.6. 2004, og
Elísabet S. Jónsdóttir, f. 21.7.
1917, d. 24.1. 2009.
1964 kvæntist Jón Þór Odd-
fríði Lilju Harðardóttur, f. 23.12.
1941, d. 16.2. 2013. Þau skildu.
Foreldrar Lilju voru Hörður
Guðmundsson, f. 7.5. 1918, d. 9.2.
1999, og Steinunn Kristjáns-
dóttir f. 5.4. 1916, d. 29.6. 2008.
ea Þ. Guðnadóttir, f. 10.3. 1983.
Dætur þeirra eru Íris Harpa, f.
14.7. 2003, og Hekla Rakel, f.
23.11. 2008.
Jón Þór ólst upp og lauk prófi
frá Gagnfræðaskólanum á Ísa-
firði. Hann vann ýmis störf eftir
gagnfræðapróf allt þar til hann
flutti til Reykjavíkur 1961. Þar
vann hann við afgreiðslustörf.
Hann nam framreiðslu á Hótel
Sögu og lauk því 1969. Í kjölfarið
vann hann ma á Sögu, Holti,
Borginni og Gullfossi þar til
hann tók við veitingasölu og hús-
vörslu í Árnesi ásamt þáverandi
eiginkonu sinni. 1978 opnuðu
þau Hannyrðabúðina á Ísafirði
og var Jón Þór þar við af-
greiðslustörf ásamt því að leysa
af sem kokkur á Júlíusi Geir-
mundssyni. Á níunda áratugnum
starfaði hann á ýmsum stöðum
við framreiðslu, en síðar starfaði
hann hjá ÍTR, m.a. í Sundhöll
Reykjavíkur. Hann var við heim-
ilisþrif ásamt eiginmanni sínum
þar til heilsubrestur gerði hon-
um ókleift að stunda vinnu. Jón
Þór var ættrækinn og mikil fé-
lagsvera. Hann stundaði fé-
lagsvist hin síðari ár og spilaði
við ættingja og vini í heima-
húsum. Hann var hann-
yrðamaður og eftir hann liggja
mörg verk sem prýða mörg
heimili.
Jón Þór verður jarðsunginn
frá Digraneskirkju í dag, 30. jan-
úar 2015, og hefst athöfnin kl.
15.
1972 kvæntist Jón
Þór Guðrúnu St.
Haraldsdóttur, f.
25.2. 1943. Þau
skildu. Foreldrar
Guðrúnar voru Har-
aldur Georgsson, f.
14.1. 1909, d. 19.10.
1992, og Guðrún
Stefánsdóttir, f.
19.3. 1914, d. 25.2.
1943.
Árið 1990 hóf Jón
Þór búskap með Guðmundi Inga
Guðnasyni, f. 12.1. 1953 í Reykja-
vík. Foreldrar hans voru Guðni
Ágúst Guðjónsson, f. 19.8. 1915,
d. 19.7. 1992, og Sesselja Júníus-
dóttir, f. 29.4. 1917, d. 14.5. 1978.
Jón Þór og Guðmundur giftu sig
29.4. 2008. Sonur Jóns Þórs og
Herdísar er Þórir Engilbert, f.
23.12. 1960, eiginkona Marianne
B., f. 29.9. 1957. Dóttir þeirra er
Sarah, f. 7.2. 1995. Sonur Jóns
Þórs og Lilju er Hörður, f. 9.11.
1964, eiginkona Guðrún B. Birg-
isdóttir, f. 11.8. 1958. Synir
þeirra eru Birgir Þór, f. 2.7.
1989, og Emil Örn, f. 14.8. 1990.
Börn Jóns Þórs og Guðrúnar eru
Margrét Ásta, f. 3.4. 1973, eig-
inmaður Sigurður F. Kristjáns-
son, f. 20.11. 1966. Börn þeirra
eru Kristjón, f. 12.7. 1997, og
Stefanía, f. 3.7. 2001. Jón Benja-
mín, f. 5.1. 1978, eiginkona Andr-
Það var ekki endilega einfalt
að vera sonur hans eða dóttir.
Pabbi var ekki mjög orðmargur
um eigin tilfinningar eða eigið
líf. En hann var áhugasamur
um okkur og okkar hagi. Við
fundum fyrir væntumþykjunni.
Hann vildi vita hvað makar
okkar og börn höfðu fyrir
stafni. Hann náði með einhverj-
um hætti þessum upplýsingum
frá okkur án þess að gefa mikið
færi á sjálfum sér. Var laginn
við að eyða umræðu um eigin
líðan og hag. En við fundum að
hann vildi vera í tengslum við
okkur, sérstaklega hin síðari ár
og vildi að við héldum tengslum
innbyrðis. Hann færði fréttir á
milli landa frá Íslandi til Nor-
egs þar sem Þórir býr með
sinni fjölskyldu og frá Noregi
til okkar hinna á Íslandi.
Hann var á stundum ekkert
sérstaklega auðveldur í sam-
skiptum. Hann hafði auðvitað
sínar ástæður og á tímabilum
gaf verulega á bátinn í lífi hans.
Við fundum fyrir því og stund-
um fengum við að vera til stað-
ar fyrir hann og stundum ekki.
En á sama hátt gat hann verið
hvers manns hugljúfi, verulega
gefandi og skemmtilegur og þá
fengum við að vera með. For-
sendurnar voru hans.
Eftir að pabbi hóf sambúð
með Gumma jukust samskiptin
og urðu reglubundnari. Skata á
Þorláksmessu, matarboð í
kringum afmælið hans pabba og
ýmislegt fleira var notað til að
ná fjölskyldunni saman. Þetta
var þeirra aðferð til að halda
sambandi við börn og barna-
börn og til þess að við hittum
fleiri úr stórfjölskyldunni. Og
oftast var Gunna Har með,
enda hluti af stórfjölskyldunni.
Fyrir þetta þökkum við, þetta
voru ómetanlegar stundir í
minningabankann.
Við leiðarlok komum við
systkinin saman til að kveðja
pabba okkar um leið og við
þökkum fyrir samfylgdina með
honum. Hún hefði verið snöggt-
um fátækari og litlausari hefði
Gumma ekki notið við síðast-
liðin 25 ár.
Far vel, pabbi minn, farðu í
friði, við skulum sjá um
Gumma.
Þórir, Hörður, Margrét
Ásta og Jón B.
Elsku afi. Nú ertu orðinn
engill á himnum, eftir baráttu
við sjúkdóm. Alltaf var gott að
koma til þín og Gumma. Þú
byrjaðir yfirleitt að bjóða okkur
gos og nammi eða kökur og
kruðerí, einnig bauðstu okkur
kringum jól og þá var möndlu-
grautur og var spennan þvílík
eftir því hver fengi möndluna.
Þú varst mikill fagurkeri svo
það var alltaf spennandi hvað
afmælis- og jólagjafir innihéldu
frá ykkur. Ekki var leiðinlegt
þegar þú bauðst okkur í spil
eða bingó, það gat verið bæði
heima hjá ykkur og úti í bæ.
Við höldum að þú sért sestur
hjá langafa og langömmu að
spila.
Kristjón hefur heyrt það frá
mömmu og pabba að hann var
mikið hjá þér og Gumma þegar
hann var lítill og ekki skorti
hann neitt þá. Hann náði að
vefja ykkur um sig.
Stefanía fór oft með mömmu
til þín síðustu vikur hvort sem
þú varst heima eða á spítalan-
um og er glöð að hafa sýnt þér
myndir af fermingarkjólnum og
skónum sínum sem eru enn á
leiðinni. Einnig komst hún að
því hver uppáhalds liturinn
þinn væri, þegar hún var að
ræða hvaða liti sig langaði í
sem þemaliti hjá sér í ferming-
arveislunni í sumar. Hún veit að
þú verður í huga hennar þann
daginn eins og flesta aðra daga.
Ég elska þig, afi minn,
í hjarta mínu sofnar.
Allt sem þú gafst í senn,
gleymist ei né dofnar.
(Stefanía Sigurðardóttir)
Við þökkum þér fyrir allt og
eigum góðar minningar um þig.
Biðjum við Guð að styrkja
Gumma og okkur sem eftir eru
í sorginni.
Þín barnabörn,
Kristjón og Stefanía.
Elsku tengdapabbi og afi,
Efalaust að einhvern tíma,
almenningur skilja kann,
að lífið það er tákn hvers tíma
og tilveran er lífsins glíma
í ljósi sannleikans.
(Sigurður H. Þórðarson)
Það er með söknuði en hlýju
í hjarta sem við minnumst sam-
verustundanna um helgar, á
Sæbólsbraut og seinna Álfhóls-
vegi, með ykkur Gumma. Þú
sýndir skólanum og fimleikun-
um áhuga og spurðir okkur
reglulega hvernig gengi. Þér
fannst svo gaman að spila og
áttir það til að grípa í þau með
okkur. Sérstaklega fannst okk-
ur skemmtileg jólabingóin sem
þú hélst fyrir okkur. Við minn-
umst veikindanna sem þú barð-
ist svo hetjulega við og hvað
ekki var langt í brosið þó þér
liði ekki alltaf vel. Það voru líka
góðar og eftirminnilegar stund-
irnar á spítalanum og upplifun
fyrir okkur að vera með þér
þar.
Elsku afi, þakka þér fyrir
allt. Við trúum því að þú sért
kominn á betri stað. Elsku
Gummi, hugur okkar er hjá þér
á þessum erfiðu tímum.
Andrea, Íris Harpa
og Hekla Rakel.
Í dag kveð ég elsku bróður
minn sem lést eftir langa og
erfiða baráttu við illvígan sjúk-
dóm. Þvílíkur baráttujaxl sem
þú varst búinn að vera, elsku
bróðir, alltaf að koma okkur á
óvart í þínum veikindum og
aldrei kvartaðir þú.
Við höfum alltaf verið mjög
náin systkinin. Það var alltaf
mikill samgangur á milli okkar
og erum við búin að fara saman
með mökum okkar í margar
ferðir innanlands sem og utan.
Þessar ferðir hafa allar verið
mjög skemmtilegar og ógleym-
anlegar.
Margs er að minnast og var
oft mikið hlegið og látið eins og
okkur einum var lagið. Til
dæmis þegar þú plataðir mig í
stórt tæki í Tívólí í Kaup-
mannahöfn og ég hélt að ég
myndi deyja úr hræðslu en þú
hafðir gaman af og hlóst mikið
að mér með þínum smitandi
hlátri því þú varst ekki hrædd-
ur við neitt.
Einnig verð ég að minnast á
okkar mörgu spilakvöld, það
var alltaf svo gaman hjá okkur,
makar okkar höfðu það oft á
orði að við værum spilafíklar.
Ég á eftir að sakna þín mik-
ið, elsku bróðir, hvíl í friði, þín,
Margrét (Gréta) systir.
Eitt andartak situr í minninu
umfram önnur. Gleðigangan
rennur hjá, fyrir áratugi eða
svo, það er mikið karnival í
gangi, óbeislaður fögnuður eins
og vera ber yfir nýfundnu rými
og réttindum, mannréttindum.
Gangan er í regnbogans litum –
gulur, rauður, grænn og blár,
svartur . . . já, hún rennur hjá
þar til að ber miðaldra karl-
menn í svörtum leðurfötum,
Jón Þór einn þeirra, glaðbeittur
og keikur og býður heiminum
birginn.
Við skynjuðum þetta hlaðna
andartak, það sagði svo margt
því Jón Þór tilheyrði kynslóð
manna sem mátti glíma við
mikla fordóma fyrir kynhneigð
sína, kynslóð sem dirfðist lengi
vel ekki að stíga út í það öldu-
rót að koma út úr skápnum af
ótta við fjandskap samfélagsins
og hið gagnkynhneigða forræði.
Það hefur sjálfsagt ekki auð-
veldað Jóni Þór glímuna við
hneigð sína að alast upp í litlum
bæ úti á landi, enda hleypti
hann heimdraganum tiltölulega
ungur, einungis 19 ára. Jón Þór
hafði átt þrjú hjónabönd að
baki og eignast fjögur mann-
vænleg börn áður en hann taldi
óhætt að gangast við kynhneigð
sinni opinberlega. Hann lærði
til þjóns og rak um tíma hann-
yrðaverslun á Ísafirði. Ein af
ástríðum hans var að sauma út,
krosssaumsmyndir og aðrar
myndir, og fengum við hin að
njóta verka hans á yfirlitssýn-
ingum á sl. ári. Vöktu þau og
handbragð hans verðskuldaða
athygli.
Krosssaumsspor lífsins. –
Jón Þór var vinsæll maður,
kvikur og glaðlyndur, en samt á
skjön við það sem rétttrúnaðar-
samfélagið ímyndaði sér lengi
vel að væri líðandi. Það var sú
saga og sá tollur sem var í bak-
grunni gleðigöngu Jóns Þórs og
félaga eins og við sáum hana.
Þarna hafði þeim samt tekist að
venda sínu kvæði í kross og
losna úr álögum samfélags sem
hafði tekið sér bessaleyfi til að
útskúfa þeim sem hneigðust til
sama kyns.
Seinni hluta ævinnar tókst
honum að skapa sér rými ásamt
eiginmanni sínum, rækta
tengslin við börnin sín og lifa
því góða lífi sem við eigum öll
skilið. Um leið kenndi hann
okkur dýrmæta lexíu um mann-
legt líf, jafnvel án þess að við
áttuðum okkur almennilega á
því.
Guðrún og Rúnar Helgi.
Jón Þór Jónsson
Jóhönnu kynntist ég er hún
hóf búskap með Sigmundi Frið-
rikssyni sem er fósturbróðir
Sigurðar mannsins míns. Urð-
um við vinkonur og áttum eftir
að ferðast saman með mökum
okkar og börnum. Einnig pass-
aði hún fyrir mig börnin mín.
Jóhanna var hjálpsöm öllum
sem til hennar leituðu. Sig-
mundur og Jóhanna gengu í
hjónaband 16. ágúst 1980. Sig-
mundur Friðriksson er fæddur
11. september 1946, þau eign-
uðust ekki börn en ættleiddu
hins vegar Kolbrúnu Dögg Sig-
mundsdóttur þegar hún var 5
ára. Kolbrún Dögg er fædd
þann 28. október 1986 og á hún
Jóhanna Sigur-
björg Kristinsdóttir
✝ Jóhanna Sig-urbjörg Krist-
insdóttir fæddist í
Reykjavík 16.
ágúst 1946. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Patreks-
fjarðar 12. sept-
ember 2014.
Útför Jóhönnu
fór fram frá Bíldu-
dalskirkju 20.
september 2014
þrjá syni með
fyrri manni sínum,
Sigmundi Frey
Karlssyni, og eina
dóttur með manni
sínum, Markúsi
Jónssyni. Þá á hún
tvær stjúpdætur.
Þeir sem til
þekkja vita hvað
mikla hamingju
Kolbrún veitti
þeim Jóhönnu og
Sigmundi. Kærleikur og vænt-
umþykja voru aðalsmerki Jó-
hönnu og nutu ástvinir hennar
þess í ríkum mæli, eiginmaður,
dóttir, barnabörnin, systkina-
börnin og öll þau börn sem hún
laðaði að sér. Jóhanna greindist
með krabbamein í mars og var
það hörð barátta sem hún tók
með jafnaðargeði. Hennar er
sárt saknað.
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf)
Urður Ólafsdóttir.
✝ Ingibjörg ÓlöfFriðriksdóttir
fæddist 10. desem-
ber 1947 á Bíldu-
dal. Hún lést 8. jan-
úar 2014 í
Reykjavík.
Hún var annað
barn hjónanna
Friðriks Ólafssonar
og Gíslínu Bjarn-
eyjar Guðmunds-
dóttur frá Bíldudal.
Friðrik Ólafsson var fæddur 2.
september 1918, dó 23. sept-
ember 1983, og Gíslína Bjarney
Guðmundsdóttir var fædd 13.
apríl 1920 og dó 15. október
1991. Systkini Ingi-
bjargar eru fóst-
urbróðir, Sigurður
Bjarnason, fæddur
26. júlí 1941 og dó
20. júní 1983. Sig-
mundur Frið-
riksson, fæddur 11.
nóvember 1946.
Guðmundur Frið-
riksson, fæddur 4.
maí 1954. Viðar
Friðriksson, fædd-
ur 24. október 1956. Helga Frið-
riksdóttir fædd 23. ágúst 1961.
Ingibjörg Ólöf var jarðsungin
frá Fossvogskapellu 15. janúar
2014.
Ingibjörgu kynnist ég ungri er
ég hóf búskap með Sigurði fóst-
urbróður hennar. Ingibjörg gift-
ist Agnari Hávarðarsyni og átti
með honum eina dóttur, Bylgju
Agnarsdóttur. Agnar og Ingi-
björg slitu samvistum. Bylgja á
fjóra syni Agnar Friðrik, Guð-
laug Hákon, Arnór og Þorra.
Ingibjörg mágkona mín var
skemmtileg ung kona, greind,
með háðskan húmor sem hélst
fram á seinasta dag. En veikindi
settu fljótt mark sitt á líf hennar
og átti hún í mörg ár erfitt. Sein-
ustu 4 árin bjó Ingibjörg á hjúkr-
unarheimilinu í Mörkinni og eru
starfsfólkinu þar færðar þakkir
fyrir umönnun og hlýtt viðmót.
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir
engin getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf)
Urður Ólafsdóttir.
Ingibjörg Ólöf
Friðriksdóttir