Bókasafnið - 01.06.2010, Blaðsíða 57

57
bókasafnið 34. árg. 2010
Færeyjarför sumarið 2007
(Glepsur úr dagbók)
Sigurður Jón Ólafsson
6. júlí
Stundum gerist ýmislegt óvænt. Maður úthugsar einhverja
áætlun sem breytist fyrirvaralaust og þá gerist eitthvað
skemmtilegt. Ætlaði að Kirkjubæ en ók nokkra kílómetra í
talsverðri þoku og loks þegar við vorum komin niðrúr henni
kom í ljós að við vorum komin langleiðina til Vestmanna. Í
Vestmanna búa um 1500 manns. Þaðan eru gerðir út bátar
til fugla- og útsýnisskoðunar fyrir ferðamenn. Við ákváðum
auðvitað, fyrst við vorum komin hingað á annað borð, að
grípa tækifærið og fara í siglingu. Siglingin var ævintýri
líkust. Við sigldum meðfram hömrum girtri suðvesturströnd
Straumeyjar eða Vestmannafuglaklettum. Þarna var krökkt af
sjófugli en það voru ekki þeir sem heilluðu okkur mest heldur
þessi hrikalega og stórfenglega náttúra. Toppurinn á ferðinni
var þegar við sigldum gegnum helli sem var ekki stærri en
svo að báturinn rétt komst þar í gegn. En það heppnast ekki
í öllum ferðum. Danskur ferðamaður sagði við mig: Den tur
var helt fantastisk. Amríski túristinn kvað þó sterkara að orði
þegar hann sagði við eiginkonu sína: I would have married
you for this moment of our life!
10. júlí
Nólsoy er lítil eyja skammt frá Þórshöfn. Þar búa um 200 manns
og sækja fl estir vinnu í Þórshöfn. Til Nólseyjar er ekki nema
tæpra hálftíma stím með bátnum sem þangað fer nokkrum
sinnum á dag með farþega og nauðsynlegan varning enda
eina samgönguleiðin. Báturinn, Ritan, er kominn til ára sinna
enda hafa Nólseyingar gert þá kröfu að fá nýjan bát og
þyrlupall fyrir sjúkrafl ug. Nólsey má muna sinn fífi l fegurri.
Við ströndina eru verbúðir og bátalægi sem lengi hafa staðið
ónýtt. Inngangurinn í þorpið, sem ber sama nafn og eyjan,
eru bogadregin hvalbein sem mynda einskonar hlið. Eyjan er
kannski ekki eins lítil og ætla mætti í fyrstu. Hún býður uppá
ýmsa möguleika til gönguferða enda voru þeir ferðalangar
sem með okkur voru fl estir að fara í göngu um eyjuna. Við
ætluðum á hinn bóginn að halda okkur við þorpið, skynja
andrúmsloftið þar og eftilvill komast í kynni við eyjarskeggja.
Eitt það fyrsta sem maður rekur augun í þegar komið er
til þessarar eyju er minningarsteinn, rétt við áðurnefndan
inngang, reistur til heiðurs Ove Joensen, sem vann það
einstæða afrek að sigla einn á opnum báti til Löngulínu í
Kaupmannahöfn með viðkomu á Hjaltlandi og Limafi rði. Lagði
hann að landi þarsem Litla hafmeyjan er. Þetta einstæða afrek
vann hann á því herrans ári 1986. Það tók 41 dag að sigla þessa
leið. Báturinn, sem er til sýnis í Nólsey, heitir því virðulega
nafni Dana Victoria. Tilgangurinn með þessari einstæðu för
var að afl a peninga fyrir byggingu sundlaugar á eynni. Það
fylgir sögunni að aðeins þremur mánuðum síðar hafi hann
hrasað á hálku á bryggjunni með þeim afl eiðingum að hann
dó af völdum höfuðhöggs.
Við spurðum hvernig við kæmumst í byggðasafnið. Svarið
var: Hafi ð samband við konuna á pósthúsinu. Pósthúsið er
opið klukkustund dag hvern. Hitti ykkur við húsið þegar ég er
búin að loka, sagði konan á pósthúsinu. Við vissum ekki hvert
þessara húsa væri byggðasafn og því þurfti hún að leita okkur
uppi. Byggðasafnið er fyrrum íbúðarhúsnæði heldra fólks.
Það var reist á 17du öld og bjuggu sömu ættliðir í því í þrjár
aldir eða til 1960 þegar síðasti íbúinn fl utti. Einhverjir vildu
rífa þetta húsnæði en húsfriðunarfólki, þám pósthúskonunni,
tókst að koma í veg fyrir það og var þá ákveðið að gera það
að safni. Þarna eru ma margir merkilegir munir sem tilheyrt
hafa húsinu svo að segja frá upphafi . Meðal merkra gripa er
þarna færeyskur rokkur sem er allnokkru stærri en sá sem við
þekkjum.
Þegar báturinn leggur að safnast þeir saman við minnis-
merkið gömlu sjómennirnir sem nú eru komnir á eftirlaun.
Á þessari eyju þarsem tíminn stendur næstum krafkjur, en
andrúmsloftið er þægilegt, friðsælt og afslappað. Þegar
báturinn lagði að með varning mátti ma greina í blaða-
bunkanum dreifi rit frá Bónus. Jafnvel þessi friðsæla eyja fer
ekki varhluta af áróðri Bónusveldisins.