Morgunblaðið - 08.04.2015, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. APRÍL 2015
✝ GuðbjarturHaraldsson
fæddist á Hvaleyr-
arholti í Hafnar-
firði 5. september
1930. Hann lést á
Sólvangi í Hafn-
arfirði 23. mars
2015.
Foreldrar hans
voru Guðmundín
Sigurborg Guð-
mundsdóttir, f. 21.
júlí 1899, d. 14. júní 1981, og
Haraldur Þórðarson, f. 11. mars
1897, hann fórst með togar-
anum Sviða 2. desember 1941.
Guðbjartur var yngstur sex
systkina, systur hans eru Ólöf, f.
10. janúar 1923, Ragnhildur, f.
10. janúar 1923, látin, Ingveld-
ur, f. 25. júní 1924, látin, Helga
Guðmunda, f. 6. janúar 1927,
látin, og Guðbjörg, f. 5. desem-
ber 1928, látin.
bjarts og Hönnu eru 26 og
barnabarnabörnin 29.
Þau hófu búskap í Reykjavík
en fluttu til Flateyrar árið 1958
og bjuggu þar í sjö ár. Þá flutt-
ust þau til Reykjavíkur þar sem
þau ráku verslun um tíma auk
þess sem Guðbjartur starfaði
sem bifreiðastjóri. Árið 1976
fluttu Guðbjartur og Hanna til
Trollhättan í Svíþjóð þar sem
þau voru búsett í 12 ár. Þau
ráku þar gistiheimili og Guð-
bjartur starfaði hjá SAAB-
verksmiðjunni. Eftir að Guð-
bjartur og Hanna fluttu aftur til
Íslands bjuggu þau í Hafnarfirði
í tvö ár og fluttust síðan til
Stöðvarfjarðar þar sem þau
starfræktu gistiheimili þar til
Hanna lést árið 1995. Seinustu
árin hefur Guðbjartur búið í
Hafnarfirði. Árið 1998 kynntist
Guðbjartur Helgu Jónsdóttur, f.
18. desember 1939. Guðbjartur
og Helga áttu ánægjulegar sam-
vistir síðastliðin 17 ár og höfðu
ómetanlegan stuðning hvort af
öðru.
Guðbjartur verður jarðsung-
inn frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 8. apríl, kl. 13.
Eiginkona Guð-
bjarts var Hanna
Jónsdóttir, f. 6. júní
1931, d. 3. sept-
ember 1995. Þau
gengu í hjónaband
7. október 1950 og
eignuðust sjö börn:
1) Vilhjálmur Jón,
f. 9. júní 1948, maki
Jóhanna S. Guð-
jónsdóttir. 2) Har-
aldur, f. 26. desem-
ber 1949, maki Jónína María
Sveinbjarnardóttir. 3) Jóhann
Grétar, f. 18. apríl 1951, maki
Margrét Guðmundsdóttir 4) Jó-
hannes Þór, f. 10. maí 1953,
maki Hafdís Harðardóttir. 5)
Hafsteinn, f. 6. mars 1956, maki
Lilja Jónbjörnsdóttir. 6) Þor-
finnur Þráinn, f. 26. mars 1959,
maki Ólafía Herdís Guðmunds-
dóttir. 7) Hanna Björt, f. 5. sept-
ember 1961. Barnabörn Guð-
Jæja pabbi, mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Það er svo margt sem mig
langar að segja um samband
okkar. Það var ekki svo sjaldan
sem þú tókst mig með í vinnuna
og það var sama hvort þú varst
vegstjóri einhvers staðar eða að
keyra rútu, strætó eða vörubíl.
Það var alltaf gaman hjá okkur.
Það sem mér finnst standa upp
úr er húmorinn, stríðnin og eig-
inleiki þinn að sjá jákvæðu hlut-
ina í öllu. Það var mjög erfitt hjá
þér þegar þú misstir mömmu
fyrir um tuttugu árum og það
var mjög erfitt að horfa á þig í
fyrsta sinn missa alveg fæturna
og missa alla lífslöngun. Svo birti
yfir í svartasta skammdeginu hjá
þér þegar þú kynntist Helgu.
Helga varð upp frá því stoð þín
og stytta og þú hennar, það var
gott að sjá þig blómstra aftur.
Ég gantast gjarnan með það að
Helga sé stærsti happdrættis-
vinningurinn okkar og ég veit
það núna að það er staðreynd.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
og allt skjólið sem þú hefur veitt
mér á lífsleiðinni. Guð blessi þig,
elsku pabbi.
Þinn sonur,
Þráinn.
Elsku afi.
Við sitjum hér saman og rifj-
um upp allar góðu minningarnar
um þig. Það er ekki annað hægt
en að hlæja og brosa út í annað
þegar við rifjum upp stríðnina,
fíflaganginn, prakkarastrikin og
ljúfmennsku þína sem hefur ætíð
einkennt þig. Þessar minningar
munum við alltaf geyma í hjarta
okkar. Það sem þú skilur eftir
hjá okkur er að láta hverjum
degi nægja sína þjáningu og að
njóta. Okkur langar hvert og eitt
að rifja upp minningar sem
standa einna helst upp úr:
Elsku afi.
Mínar fyrstu minningar um
þig, afi, eru hérna úr Hafnarfirði
þegar þú varst að vinna við að
keyra fisk á vörubíl. Ég gat allt-
af stólað á þig þegar mér leidd-
ist; ég fór bara niður á höfn og
spurði næsta mann hvar afi
Bóbó væri. Einnig áttir þú það
til að koma við heima eftir skóla
og bjóða okkur með þér í vinn-
una. Það var ýmislegt farið og
gert, t.d. farið suður með sjó og
austur fyrir fjall. Ein ferðin er
mér sérstaklega minnisstæð þar
sem við urðum fyrir því óláni að
missa fiskikerin aftan af bílnum
og í minningunni voru björgun-
arsveitir, lögreglan og allt saman
mætt á svæðið. Þú varst úti að
redda hlutunum og þú úthlutaðir
mér því hlutverki að sjá um tal-
stöðina á meðan, þá vorum við
sko karlarnir! Ég gæti talið upp
endalaust af minningum eins og
þegar þú kenndir okkur að
keyra, þegar við fórum að veiða
saman, smíða með þér og ömmu
Hönnu á smíðaverkstæðinu og
svo má ekki gleyma öllum hinum
frábæru minningum úr bústaðn-
um í Hvassahrauninu með þér
og ömmu Helgu.
Þinn Lúðvík.
Elsku afi minn.
Mínar fyrstu minningar um
þig og ömmu Helgu eru úr Há-
túninu. Ég man þegar ég kom
fyrst í heimsókn til þín og þú
kynntir mig fyrir ömmu í fyrsta
skipti og þá var ég aðeins fjög-
urra ára. Upp frá því voru það
alltaf afi Bóbó og amma Helga
sem við heimsóttum á sunnudög-
um og fengum bestu pönnukök-
urnar. Ég gleymi aldrei hvatn-
ingarorðunum þínum en í þeim
fólst aðallega að gera prakkara-
strik og það stóð aldrei á þér að
taka þátt. Mínar bestu minning-
ar eru úr bústaðnum þar sem
það var sko margt brallað. Við
grilluðum okkur sykurpúða í
arninum, fórum í fjöruferðir,
tíndum ber og ég fékk alltaf eitt-
hvert góðgæti til að fara með
niður í dúkkuhús. Ég hef alltaf
haft það að venju að kyssa þig á
kinnina þegar við kveðjumst og
hér ætla ég að kyssa þig bless í
síðasta skipti elsku afi.
Þín Rannveig Tera.
Rannveig Tera og Lúðvík.
Afi minn, takk fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman.
Það er svo margt sem mig
langar að segja við þig, elsku afi
minn.
Þú varst alltaf afi minn og
enginn annar átti þig nema ég og
Lúðvík bróðir, það fannst okkur
allavega. Ég man svo margt um
okkur, ég man t.d. eftir því þeg-
ar að við komum í heimsókn (við
hlökkuðum alltaf til þess) að þú
laumaðir til okkar pening eða
nammi og ef amma Hanna sá
það að þá var hún ekkert sérlega
ánægð og kallaði „Bóbó“! en þú
brostir bara þínu stríðnisbrosi.
Ég man líka að þegar ég og
Lúðvík bróðir vorum búnir í
skólanum að þá fórum við beint
niður á höfn að leita að þér svo
við kæmumst með þér í bíltúr á
vörubílnum og upplifa öll þau
ævintýri sem mögulegt var að
upplifa þann daginn, elsku afi
minn.
Þú gafst mér margt gott og
skemmtilegt til þess að muna
eftir. Þegar ég verð afi, þá ætla
ég að muna eftir þér og öllu því
sem við gerðum saman.
En nú ertu farinn upp til Guðs
og ömmu og ert sennilega að
skipuleggja einhverja ævintýra-
ferð eða að stríða ömmu, eða
jafnvel bæði í einu.
Ég mun ávallt geyma þig í
hjarta mínu og segja öllum þeim
sem vilja heyra frá þér – og þá
sérstaklega börnunum mínum.
Bless að sinni afi minn og ég
veit að við sjáumst seinna.
Guðmundur Búi
Þorfinnsson.
Elsku afi Bóbó. Það fyrsta
sem kemur upp í hugann þegar
ég hugsa til þín er húmorinn
þinn, þú varst alltaf að stríða og
oftar en ekki sagðist þú vera
með gat á peysunni þinni, „sjáðu
á olnboganum“, og bankaðir síð-
an í hausinn á manni.
Þú plataðir mig líka oft til að
snúa mér við svo þú gætir stolið
þér einum súkkulaðimola. Þú
varst fljótur að svara með
bröndurum, ef einhver spurði
þig „veistu hvað ég heiti“ þá
svaraðir þú „nú það sem prest-
urinn skírði þig“. Ég veit að hin
barnabörnin þín kannast við
þetta. Þú varst ríkur maður afi,
þú áttir sjö börn, 26 barnabörn
og 29 langafabörn. Það eru svo
margar minningar sem koma
upp í hugann þegar ég hugsa til
þín. Ég man svo vel eftir trill-
unni sem þú áttir, ég varð svo
sjóveik eitt skiptið og þú sagðir
mér að horfa bara á öldurnar og
það hjálpaði.
Þegar ég var hjá ykkur ömmu
á Stöðvarfirði fórum við oft út á
bryggju að veiða. Ég náði einu
sinni í krabba þar; mamma og
pabbi ætluðu ekki að leyfa mér
að taka hann heim en þú fékkst
þau til að leyfa mér að hafa hann
sem gæludýr og það fékk ég.
Greyið krabbinn drapst úti á
svölum heima! Eitt skipti þegar
við vorum að fara til Reykjavík-
ur eftir eina heimsóknina og ég
var komin inn í bíl, þá kom
Hanna amma með nammipoka
og sagði við mig „uss, ekki segja
afa“, síðan komst þú til mín og
lést mig fá 100 krónur og sagðir
„uss, ekki segja ömmu“. Mér
fannst þetta svo fyndið og man
þetta ennþá eins og þetta hefði
gerst í gær.
Amma lést þegar ég var níu
ára, þú kynntist Helgu ömmu
(nokkrum árum seinna) og það
má með sanni segja að hún hafi
komið í ömmu stað, Sólveig litla
systir kallar hana líka alltaf
ömmu. Helga amma átti lítinn
bústað í Hvassahrauni ásamt
fjölskyldu sinni, þangað var stutt
að fara úr Reykjavík og þar
fannst ykkur gott að vera. Þar
var ekkert rafmagn og ekkert
sjónvarp, það var afskaplega
gott að koma til ykkar þangað,
labba í fjörunni, tína ber og
borða grillmat, alveg laus við allt
stress.
Sjórinn var þér hugleikinn en
pabbi þinn fórst á sjó þegar þú
varst mjög ungur, þú áttir að
fara með honum á sjóinn þann
dag en komst ekki með vegna
veikinda. Allir í áhöfninni fórust.
Þú fannst samt alltaf hugarró við
að horfa þangað, ég sé þig fyrir
mér núna í Hafnarfirði þar sem
þú byrjaðir lífið og endaðir það,
brosandi að horfa út á sjóinn.
Takk fyrir að hafa verið part-
ur af lífi mínu elsku afi, ég geymi
minningu þína í hjarta mér og
mun segja mínum börnum frá
stríðna afa mínum.
Elísabet Þóra
Jóhannesdóttir.
Jarðsunginn verður í dag, 8.
apríl 2015, kæri frændi minn
Guðbjartur Haraldsson.
Ég hélt mikið upp á Bóbó eins
og hann var kallaður, en því mið-
ur þá urðu samskipti okkar
minni eftir að ég varð fullorðinn.
Ég heimsótti hann ekki mjög
oft en þegar ég kom þá var tekið
vel á móti mér. Ég kom stundum
með fisk til Hönnu og Bóbó og
það var alltaf gaman að gefa
þeim fisk.
Þegar ég hugsa til Bóbó þá
finn ég til þakklætis í hans garð
og það er af tvennu sem ég segi
það.
Þegar ég var lítill þá fannst
mér alltaf gaman þegar Hanna
og Bóbó komu í heimsókn því
Bóbó gaf sig alltaf á tal við okk-
ur. Spurði hvernig gengi í skól-
anum og spjallaði við okkur. Það
var oft þegar fólk kom í heim-
sókn að það sá okkur ekki frekar
en ég veit ekki hvað. Spjallaði
við fullorðna fólkið en sá okkur
ekki. En ekki Bóbó, hann gaf sig
alltaf á tal við okkur. Þetta þótti
mér afskaplega vænt um og
hugsaði alltaf hlýlega til hans.
Og af því að mér þótti svo vænt
um þetta þá tók ég upp þennan
sið að gefa mig alltaf að krökk-
unum á heimilinu sem ég var í
heimsókn hjá, og ég geri þetta
ennþá. Fyrst mér þótti vænt um
þetta þá hlyti öðrum krökkum að
þykja vænt um þetta. Enda hóp-
ast alltaf krakkar í kringum mig
þegar ég kem í heimsókn. Af því
að ég veiti þeim athygli eins og
Bóbó gerði. Þá hugsaði ég hlý-
lega til Bóbó. Ég gef mig alltaf á
tal við krakkana og leyfi þeim að
finna að þau eru til eins og Bóbó
gerði. Ég gleymdi alltaf að minn-
ast á þetta við hann en geri það
hér með.
Og ef það eru hundar á heim-
ilinu sem ég er í heimsókn hjá þá
geri ég þetta líka við þá, er að
klappa þeim öðru hvoru og leyfi
þeim að finna að þeir eru þarna
líka. Enda hænast hundar mikið
að mér. Mörgum til undrunar.
Allt er þetta Bóbó að þakka.
Svo er annað sem ég vil minn-
ast á og það var þegar ég var í
kringum tvítugt. Þá var ég í
Víðihlíð sem var rétt hjá Klepps-
spítalanum en var samt tengd
honum. Þarna bjó fólk sem var
búið að öðlast bata og var þessi
staður stökkpallur út í lífið. Ég
var þarna út af Tourette-sjúk-
dóm sem var ekki komið nafn á
þá, og var ekki vitað um annað
en að það voru miklir kækir.
Bóbó og Hanna komu stundum
að heimsækja mig og fóru með
mig heim til sín og við spjöll-
uðum margt og mikið. Ég gerði
mér ekki grein fyrir því hvað
þau voru að gera með þessu fyrr
en mörgum árum seinna þegar
ég fór að hugsa um þetta. Þau
voru að sýna mér mikla vænt-
umþykju og mér hlýnaði um
hjartarætur þegar mér varð
þetta ljóst. Ég held að ég hafi
aldrei minnst á þetta við þau. En
þau voru yndisleg við mig. Ein-
hvern veginn er þetta greypt í
huga minn, þakklætið til þeirra.
Ég bið Guð að geyma Bóbó og
votta fjölskyldu hans mína
dýpstu samúð.
Ég vil enda þetta á bæn sem
ég fer með á hverjum degi:
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Ragnar Rúnar Þorgeirsson.
Guðbjartur
Haraldsson
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
EBBA INGIBJÖRG E. URBANCIC
kennari,
Goðheimum 8,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 31. mars á Landakotsspítala,
verður jarðsungin frá Kristskirkju, Landakoti, föstudaginn
10. apríl kl. 15.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hjartavernd.
.
Pétur Urbancic,
Ásta Melitta Urbancic, Tómas Ó. Guðjónsson,
Viktor Jóhannes Urbancic, Gunnhildur Úlfarsdóttir,
Anna María Urbancic, Finnur Árnason,
Linda Katrín Urbancic, Gísli Guðni Hall,
Elísabet S. Urbancic Lose, Kjeld Lose,
Árni Grétar, Pétur Marteinn, Ebba Katrín,
Jóhannes Bjarki, Marteinn Pétur, Sigrún Ebba,
Oliver Páll, Tómas Ingi, Viktor Pétur, Guðjón Páll,
William Ari og Christian Mar.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞORSTEINA SIGURÐARDÓTTIR,
Hrafnistu í Reykjavík,
áður Njörvasundi 6,
Reykjavík,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík föstudaginn 27. mars.
Hún verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn
13. apríl kl. 15.
.
Hafliði Benediktsson, Ingibjörg Skarphéðinsdóttir,
Helga Benediktsdóttir, Jónas R. Jónsson,
Ingibjörg Benediktsdóttir, Haukur Hauksson,
Erna Benediktsdóttir, Steindór Gunnarsson,
Birna Benediktsdóttir, Daníel Guðbrandsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR EBENESERSDÓTTIR
frá Folafæti,
Súðavíkurhreppi,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli
laugardaginn 4. apríl.
.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn,
SIGURÐUR JÓHANN ÞORBJÖRNSSON,
Háagerði 45,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir á páskadag.
Útförin verður auglýst síðar.
.
Svanbjörg Sigurjónsdóttir
og aðstandendur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HAUKUR KRISTÓFERSSON,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík
laugardaginn 4. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
.
Margrét Hauksdóttir, Bragi Kr. Guðmundsson,
Guðrún H. Hauksdóttir, Jóhannes Bj. Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SÓLVEIG ÁSGEIRSDÓTTIR,
Ollý,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði föstudaginn
3. apríl.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Jósef Ólafsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.