Morgunblaðið - 15.04.2015, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 2015
✝ Hjalti Jónassonvar fæddur á
Akureyri 19. maí
1927. Hann lést 5.
apríl 2015.
Foreldrar hans
voru hjónin Jónas
Jónasson hrepp-
stjóri og kennari í
Flatey, fæddur árið
1893, dáinn árið
1968 og eiginkona
hans, Guðríður
Kristjánsdóttir, fædd árið 1897
og dáin árið 1977.
Syskini hans voru: Kristján,
fæddur 1928, lést 1985, Guð-
mundur, fæddur 1929, lést 1962,
Haraldur, fæddur 1930, lést
2001, Anna Sigrún, fædd 1933,
lést 1993, Emelía, fædd 1935 og
Sigurður, fæddur 1937, lést
2011.
Hjalti ólst upp hjá foreldrum
sínum í Flatey á Skjálfanda.
Hann útskrifaðist með gagn-
fræðapróf frá Héraðsskólanum
hann var 17 vertíðir í Hvalstöð-
inni.
Eiginkona hans var Jóhanna
J. Þorgeirsdóttir kennari. Hún
fæddist á Litla-Bakka á Akra-
nesi 1. september 1930
Foreldrar hennar voru hjónin
Þorgeir Jósefsson framkvæmda-
stjóri á Akranesi og Svanlaug
Sigurðardóttir. Jóhanna lést í
apríl 2006
Börn þeirra eru Þorgeir vél-
stjóri, f. 1953, Svanfríður, starfs-
maður Íþróttafélagsins Fylkis, f.
1955, Þórgunnur, f. 1957, d.
1958, Þórgunnur, hjúkrunar-
fræðingur og viðskiptafræð-
ingur, f. 1960, gift Sigurjóni R.
Grétarssyni rafeindavirkja, Guð-
mundur endurskoðandi, f. 1963,
kvæntur Bogey R. Sigfúsdóttur,
B.A. í frönsku, Þorsteinn, við-
skiptafræðingur, f. 1968, starfs-
maður Landsbankans, kvæntur
dr. Berglind Jóhannsdóttur
tannréttingasérfræðingi. Barna-
börnin eru 11 og barnabarna-
börnin eru 7.
Útförin fer fram frá Selja-
kirkju í dag, 15. apríl 2015, kl.
13.
á Laugum 1947,
stúdentspróf frá
M.A. 1951 og B.A.
gráðu í landafræði
og sögu frá H.Í.
1954.
Í upphafi starfs-
ferils síns var hann
við sjómennsku og
vertíðarstörf. Að-
alstarf hans var
sem kennari frá
1955. Hann kenndi
við Miðbæjarskólann í Reykjavík
þar til honum var lokað en þá
flutti hann í Austurbæjarskól-
ann þar sem hann varð yfirkenn-
ari og síðan skólastjóri. Árið
1979 varð hann skólastjóri í
Seljaskóla, sem þá var nýr skóli,
og til þess að hann fór á eft-
irlaun árið 1997.
Einnig kenndi hann við Versl-
unarskólann og M.R.
Á sumrin stundaði hann ýmis
störf, við síldarsöltun, bygginga-
vinnu, sjómennsku, auk þess sem
Elskulegur faðir minn, Hjalti
Jónasson, kvaddi okkur að
morgni páskadags eftir langt og
farsælt líf.
Hvað getur maður sagt um
mann eins og hann pabba?
Hann var góður maður, hann
var réttsýnn og umburðarlynd-
ur, hann leitaði eftir og fann
styrkleikana í fari samferða-
mannanna og kaus að horfa
framhjá því sem betur mátti
fara. Hann var ekki orðmargur
en orðheppinn og skemmtilegur
og enginn var betri sögumaður
en pabbi. Hann var á undan
sinni samtíð að því leyti að
hann var mjög duglegur inni á
heimilinu, þreif húsið með
mömmu, eldaði og gekk frá í
eldhúsinu. Hann elskaði konuna
sína og aldrei féll styggðaryrði
á milli þeirra en þau áttu 55 ár
saman. Hann elskaði líka börn-
in sín og ekkert gladdi hann
meira en barnabörnin og barna-
barnabörnin.
Ég kveð hann með virðingu,
þökk og væntumþykju, farðu í
friði, elskulegur.
Þórgunnur Hjaltadóttir.
Hann afi Hjalti okkar var
einstakur maður. Mann með
jafn fallegt hjartalag og hann,
er erfitt að finna. Yfirvegaður,
réttsýnn, skynsamur, þolinmóð-
ur og hjálpsamur. Kosti hans
má lengi upp telja. Í sannleika
sagt er ómögulegt að skrifa
nógu góða minningargrein til
að koma orðum að því hversu
góður maður afi var.
Æskuminningarnar okkar
barnabarnanna úr Hlunnavog-
inum hjá afa Hjalta og ömmu
Jóu eru margar og góðar og
munu að eilífu lifa í hjörtum
okkar. Sem dæmi má nefna að
fá að gista í holunni, milli ömmu
og afa, fá ristað brauð og kakó-
malt í morgunmat í rúmið, ferð-
ir í Kolaportið, alltaf til litir og
blöð til að teikna á og að sjálf-
sögðu ís í eftirmat og margt
fleira. Það var alltaf hægt að
finna sér eitthvað skemmtilegt
að gera heima hjá afa og ömmu.
Afi og amma voru ávallt boðin
og búin til að aðstoða okkur
börnin við heimanámið enda
bæði kennarar. Afi talaði oft
um hversu ríkur hann væri að
eiga svona marga og góða af-
komendur og þá bentum við
honum á hversu rík við værum
að eiga hann fyrir afa.
Afi Hjalti og amma Jóa voru
sem eitt, enda höfðu þau verið
saman frá því í menntaskóla og
einnig átt sameiginlegan vinnu-
stað stóran hluta af sinni tíð.
Það þarf einstakt fólk til þess
að slíkt fyrirkomulag gangi upp
en það lýsir þeirra sambandi.
Það hjálpar manni í gegnum
sorgina að hugsa til þess hversu
miklir fagnaðarfundir það hafa
verið þegar þau voru sameinuð
á ný þessa aðfaranótt páskadags
enda var söknuður afa mikill eft-
ir að amma féll frá.
Við kveðjum þig, afi Hjalti,
með söknuð í hjarta. Þú átt stór-
an hluta af þeim manneskjum
sem við barnabörnin öll erum í
dag.
Biðjum að heilsa ömmu.
Elín Hanna, Hjalti Geir,
Jónína Klara, Daníel
Bergmann, Dagný
Valgerður og Karitas.
Í dag kveðjum við elsku afa
Hjalta með söknuði.
Afi var ljúfmenni, yfirleitt
orðfár en fljótur í tilsvörum og
bráðfyndinn. Hann las mikið og
því var gaman að ræða við hann
um hin ýmsu málefni.
Afi missti mikið þegar amma
Jóa kvaddi. Mér þótti vænt um
hve fallega hann talaði alltaf um
hana, en hann varð oft meyr
þegar hann rifjaði upp tímann
þeirra saman.
Ég er sérstaklega þakklát
fyrir stundirnar sem við áttum
saman þegar ég var í fæðing-
arorlofi fyrir tæpum þremur ár-
um. Við Markús Allan heimsótt-
um afa langa reglulega og þrátt
fyrir að minnið væri farið að
stríða honum var alltaf stutt í
húmorinn og hann átti enn til
margar sniðugar sögur, meðal
annars frá æskuárunum í Flat-
ey. Afi langi var stoltur af litla
snáðanum og sagði oft að ekki
væru allir svo heppnir að eiga
langafa, enda var það alveg rétt
hjá honum. Og hvað þá vel gerð-
an langafa eins og hann.
Takk fyrir allt, elsku afi. Ég
mun ávallt geyma góðar minn-
ingar um ljúfan og skemmtileg-
an mann.
Ellisif Sigurjónsdóttir.
Það verður þeim sem lengi
lifa að sjá á bak æ fleiri vinum
og samferðamönnum. Nú síðast
kvaddi þetta jarðlíf á páskadag
vinur minn Hjalti Jónasson,
fyrrverandi skólastjóri til fjölda
ára í Reykjavík.
Hann mun hafa fæðst á Ak-
ureyri 19. júní 1927, en flutti
kornungur með foreldrum sínum
til Flateyjar á Skjálfandaflóa,
þar sem hann ólst upp. Þar
gerðist Jónas faðir hans skóla-
stjóri og forvígismaður um hags-
munamál heimahaga. Undirrit-
aður átti því láni að fagna að
heimsækja foreldra Hjalta þar
sem þau bjuggu búi sínu í Flat-
ey, en Jónas gerðist vinur minn
þegar hann kenndi einn vetur
við Gagnfræðaskólann á Ísafirði.
Átti ég þar leið um með gömlu
Súðinni áleiðis til Ísafjarðar vor-
ið 1948.
Þegar tímar liðu sótti Hjalti
skólann á Laugum, en að því
búnu hóf hann nám við Mennta-
skólann á Akureyri. Við Hjalti
gerðumst herbergisfélagar
haustið 1950 á Putalandi, litlu
herbergi á efsta lofti Suðurvista
MA, en fluttum eftir áramótin
’50-’51 fyrstir í nýbýli sem þá
var í smíðum, og nefndum her-
bergið Glaumbæ. Ekki af því
sem þar væri mikill glaumur,
heldur var það mikill siður í MA
að gefa herbergjum nöfn kunnra
staða. Hjalti brautskráðist stúd-
ent 1951 og skildi þar leiðir okk-
ar félaganna, en Hjalti gerði
skólastjórn barna- og unglinga-
skóla að ævistarfi sínu og fór
það einkar vel úr hendi.
Á brautskrárdegi sem stúd-
entar, rugluðu þau saman reyt-
um sínum bekkjarsystkinin Jó-
hanna Þorgeirsdóttir frá
Akranesi og Hjalti Jónasson.
Stóð það hjónaband með ágæt-
um þar til Jóhanna andaðist fyr-
ir nokkrum árum. Áður en lauk
samvist þeirra gerðist Jóhanna
aðstoðarmaður Hjalta við skóla-
stjórn og reyndist honum betri
en engin, svo ekki sé kveðið fast-
ara að orði. En Hjalti var jafnan
samvizkusamur og komst ávallt
vel frá sínum málum.
Það var einkar gott að eiga
Hjalta Jónasson að vini.
Sverrir Hermannsson.
Hjalti, skólastjóri Seljaskóla,
var ábyrgur stjórnandi, ósérhlíf-
inn og bar hag nemenda, starfs-
manna og skólans ávallt fyrir
brjósti. Hann var maður orða og
efnda og allir sem umgengust
hann vissu fyrir hvar hann stóð.
Kímin og hnitmiðuð tilsvör hans
eru samferðamönnum hans eft-
irminnileg. Við útskrift í júní-
byrjun árið 1979 réð ég mig til
Hjalta sem kennari við nýjan
Seljaskóla sem hóf starfsemi þá
um haustið. Hjalti sýndi kenn-
urum frá fyrstu stundu mikið
traust og velvild sem fólst í góð-
um samskiptum og krefjandi
verkefnum. Hrósyrðin voru
óþörf. Hjalta hélst vel á kenn-
urum enda vildi hann gera vel
við alla. Gagnvart mér gekk
Hjalti í það óbeðinn að afla mér
fastráðningar fyrr eins fljótt og
hægt var og sýndi mér mikinn
skilning og hvatningu þegar ég
óskaði eftir að vera heima fyrstu
dagana eftir fæðingu sona
minna. Hann vildi að ég „nyti
þess sem hann fór á mis við“
eins og hann orðaði það. Það var
því ekki að ástæðulausu að virð-
ing mín og væntumþykja til
Hjalta skólastjóra varð ósvikin
og efldist með hverju samstarfs-
ári. Hjalti var hreinskilinn í sam-
skiptum, laus við tilgerð og fyr-
irmynd annarra í vinnusemi.
Verkföll og harðar kjaradeilur
voru eitur í beinum hans en sem
trúnaðarmaður þurfti ég á
stundum að bera fyrir hann „vá-
leg“ tíðindi um verkföll eða
fjöldauppsagnir sem fóru illa í
yfirmanninn og pirruðu hann
virkilega. Hjalta var þá tamt að
hringja í Inga frænda sinn og
vin í Melaskóla en þessir mætu
skólastjórar og samstúdentar
frá MA ráðguðust um flesta
hluti.
Það atvikaðist síðan þegar ég
flutti í Vesturbæinn og leitaði að
kennslu þar, að Hjalti sendi mig
á fund Inga í Melaskóla sem um-
hugsunarlaust réð mig til starfa,
ekki síst fyrir góð orð Hjalta.
Með stuttu millibili hafa þessir
tveir yfirmenn mínir Hjalti og
Ingi kvatt en ég tel mig ein-
staklega gæfusaman að fá að
kenna undir þeirra stjórn. Skóla-
stjórastarfið í yfirfullum ný-
byggðum Seljaskóla hefur
ábyggilega ekki reynst auðvelt
manni sem kominn var yfir miðj-
an aldur. Allir vildu leita til
skólastjórans með beiðnir sínar
og erindi enda Hjalti alltaf til
staðar og gerði allt til að leysa
málin hvort sem í hlut áttu emb-
ættismenn, nemendur eða for-
eldrar. Allir sem þarna kynntust
Hjalta skólastjóra bera honum í
minningunni mjög vel söguna.
Ég kveð mætan vin og sam-
ferðamann sem var mér fyrir-
mynd í að leggja af mörkum til
betra samfélags.
Blessuð sé minning Hjalta
Jónassonar.
Helgi Árnason.
Þegar Miðbæjarskólinn var
lagður niður fluttust nokkrir
kennarar hans til Austurbæjar-
skólans. Þessar breytingar voru
mörgum kennurum erfiðar sem
von var. Hjalti Jónasson var
einn þeirra kennara, sem þá
komu úr Miðbæjarskóla. Þó að
hinn yfirgefni vinnustaður væri
honum kær, heyrðist hann aldrei
kvarta, enda var hann fullur
starfsorku og ekki kvartsár
maður og alltaf ódeigur að tak-
ast á við ný verkefni. Það leið
heldur ekki á löngu þar til hon-
um voru falin trúnaðarstörf við
skólann, s.s. stundaskrárgerð
o.fl. er laut að skipulagi starfsins
og svo fór að hann var beðinn að
taka að sér stjórn Austurbæj-
arskóla og stjórnaði honum með
prýði í allmörg ár eða uns hann
tók að sér að stjórna nýjum
skóla í Seljahverfi.
Ekki verða störf Hjalta Jón-
assonar tíunduð frekar í þessu
greinarkorni, enda aðrir til þess
hæfari, en við teljum okkur vita
að svo glöggur maður og dug-
mikill sem Hjalti var, hafi reynst
þarfur maður við hvert það verk
er hann tók sér fyrir hendur.
Hjalti var menntaður maður í
bestu merkingu þess orðs, fróð-
ur vel og svo minnugur að af
bar. Hann hafði yndi af sagn-
fræði og aldrei kom maður að
tómum kofunum, þegar maður
leitaði til hans um vitneskju um
menn eða atburði í fortíð. Hann
kunni deili á flestum valdamönn-
um íslenskum frá landnámi og
þyrfti maður að vita eitthvað um
einhvern Rómarkeisara eða
valdamann þá gat Hjalti rætt
um hann af jafnmiklum kunn-
ugleik og starfsbræður sína, en
lét stundum fylgja að sá hefði
verið ódó, en það var einkunn
sem hann gaf gjarnan skúrkum
og harðstjórum.
Í einkalífi sínu var Hjalti
gæfumaður. Árið 1953 gekk
hann að eiga sína góðu konu Jó-
hönnu Þorgeirsdóttur og eign-
aðist með henni 6 börn og eru 5
þeirra á lífi en eitt lést af slys-
förum í bernsku. Varla er hægt
að hugsa sér hjón sem báru
meiri umhyggju fyrir húsi sínu
og heimili, börnum sínum og
barnabörnum, en Hjalta og Jó-
hönnu. Það hefur verið gott að
vera barn og eiga athvarf í
Hlunnavogi.
Vinátta er ein dýrmætasta
gjöf sem lífið gefur. Við sem
þessar línur skrifum eigum því
láni að fagna að hafa átt þau Jó-
hönnu og Hjalta að vinum og
höfum átt með þeim marga
ógleymanlega ánægjustund, á
heimili þeirra og á okkar heim-
Hjalti Jónasson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN PÉTUR GUÐMUNDSSON,
sparisjóðsstjóri, tollvörður
og ökukennari,
Greniteig 32,
Keflavík,
lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur sunnudaginn 12. apríl.
.
Emilía Svava Þorvaldsdóttir,
Guðmundur Óli Jónsson, Ingibjörg Samúelsdóttir,
Elín Jónsdóttir Griffin, Tommy C. Griffin,
Laufey Jónsdóttir Sasaki, Ryan Sasaki,
Styrmir Geir Jónsson, Ágústa Kristín Grétarsdóttir,
Magnús Jónsson, Hrönn Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUNNAR ÞÓRÐARSON,
Hólavegi 17,
Sauðárkróki,
lést miðvikudaginn 1. apríl.
Útför hans verður gerð frá Sauðárkróks-
kirkju laugardaginn 18. apríl kl. 11.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð
Sigurlaugar Gunnarsdóttur frá Ási eða önnur líknarsamtök.
.
Anna Kristín Gunnarsdóttir, Sigurður Jónsson,
Birna Þóra Gunnarsdóttir, Sölvi Karlsson,
Fríður Finna Sigurðardóttir, Jón Rafnar Benjamínsson,
Gunnar Sigurðsson, Ásdís Nordal Snævarr,
Kristín Una Sigurðardóttir,
Sigyn Björk Sigurðardóttir,
Gunnar Karl Sölvason
Þórður Sölvason,
Ingibjörn Sölvason
og langafadætur.
Ástkær faðir minn,
KJARTAN TRAUSTI SIGURÐSSON
fararstjóri,
lést á Borgarspítalanum sunnudaginn
12. apríl.
Útför hans verður gerð í kyrrþey.
.
Kristín Maymann Kjartansdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HAUKUR KRISTÓFERSSON,
sem andaðist á Hrafnistu í Reykjavík
laugardaginn 4. apríl, verður jarðsunginn frá
Áskirkju í Reykjavík föstudaginn
17. apríl kl. 15.
.
Margrét Hauksdóttir, Bragi Kr. Guðmundsson,
Guðrún H. Hauksdóttir, Jóhannes Bj. Jóhannesson,
Haukur K. Bragason, Margrét Geirsdóttir,
Rósa H. Bragadóttir, Ásgeir S. Ásgeirsson,
Dóra Ósk Bragadóttir, Fjóla Kristín Bragadóttir,
Katrín I. Kristófersdóttir, Leó Kristófersson,
Jóhannes H. Jóhannesson
og barnabarnabörn.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
INGIBJÖRG ST. SIGURÐARDÓTTIR,
Lilla,
Dalbraut 20,
áður Kleppsvegi 16,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 12. apríl á Hrafnistu, deild H1.
.
Ámundi Sveinsson,
Sigurður Ámundason, Svanhildur Pálmadóttir,
Sigurbjörg Ámundadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.