Morgunblaðið - 16.04.2015, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 2015
✝ Helgi ArentPálsson fædd-
ist í Kópavogi 7.
mars 1961 og ólst
upp á Þingholts-
brautinni í Kópa-
vogi. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu á
páskadag, 5. apríl,
2015.
Foreldrar Helga
voru Jónína Jak-
obsdóttir, f. 19.6. 1927, d. 23.12.
1995, og Páll Helgason, f. 26.5.
1928, d. 21.1. 2001. Systur Helga
eru a) Helga Pálsdóttir, f. 7.5.
1952. Maki hennar er Guð-
laugur Valgeirsson, f. 6.12.
1953. Börn þeirra eru: Páll, f.
1974, Valgeir, f.
1978, Árni Arent, f.
1980, og Kristín Ló-
rey, f. 1982. b)
Hrönn Pálsdóttir, f.
4.4. 1955. Maki
hennar er Egill
Helgi Kristinsson,
f. 18.2. 1954. Synir
þeirra eru: Elvar
Ingi, f. 1973, og
Ingi Páll, f. 1976, d.
1994. Síðustu árin
vann Helgi í Bjarkarási. Hann
flutti árið 2011 í nýja íbúð að
Skjólbraut 1a og bjó þar fram að
andláti sínu.
Útför hans fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 16. apríl 2015,
kl. 15.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Kær Helgi minn,
Við söknum þín öll í vinnunni á
Bjarkarási en þú fórst frá okkur
á páskadag. Við minnumst þín og
finnum fyrir návist þinni, þó að
þú sért farinn. Við vorum alltaf
að spila Ólsen Ólsen og þú varst
ætíð kátur og hress. Og í kaffi-
tímanum fengum við okkur kaffi
saman. Ég á eftir að sakna þess
að spila við þig og drekka með
þér kaffi. Guð geymi þig,
kær kveðja, þinn vinur
Jón Hrafnkell Árnason.
Ég kynntist Helga Pálssyni
fyrst fyrir 12 árum þegar hann
flutti í annað sinn á heimilið við
Borgarholtsbraut 51 þar sem ég
vann. Helgi var alla tíð fljótur að
vinna fólk á sitt band með húmor
og hlýju. Hann var traustur vinur
sem átti auðvelt með að sýna
væntumþykju og var óspar á
hrósin og faðmlögin. Helgi var
ákveðinn og stóð ávallt fast á sínu
þótt hann væri að sama skapi við-
kvæmur og auðsærður. Hann var
mikil félagsvera, sjálfstæður
fram í fingurgóma og skipulagði
alla hluti fram í tímann á aðdáun-
arverðan hátt. Gleðin og grínið
var þó það sem einkenndi Helga
mest og lýsti sér til dæmis í þeim
viðurnefnum sem aðstoðarmenn
hans gengu jafnan undir. Ég var
mjög sátt við að vera kölluð
„drottningin“.
Aðrir voru aðstoðardrottning-
ar, kóngar, prinsessur og jafnvel
hirðfífl ef þeir voru þokkalega
gamansamir. Árið 2011 flutti
Helgi í sína eigin íbúð á Skjól-
braut 1a. Þar fékk hann loksins
tækifæri til að vera út af fyrir sig,
elda góðan mat í sínu eigin eld-
húsi, syngja eins hátt og hann
lysti með Bubba, spila við Hrönn
systur sína eða Gulla besta vin
sinn og bjóða vinum og vanda-
mönnum í matarboð. Helgi var
leikhúsunnandi mikill. Stundum
fór hann mörgum sinnum á þær
sýningar sem honum fannst sér-
lega skemmtilegar. Það er und-
arleg tilfinning að eiga ekki eftir
að hlusta með honum framar á
„Kaffibrúsakarlana“ sem honum
fannst hreint óborganlega fyndn-
ir; reyna að yfirgnæfa tónlistina
sem stundum var svo hátt stillt
að okkur hin verkjaði í eyrun; eða
prenta út leikjaplanið í handbolt-
anum svo þeir Gulli hefðu yfirsýn
yfir þá leiki sem voru framundan.
Helgi stundaði botsía af miklum
krafti, naut þar góðs félagsskap-
ar og tileinkaði sér sannan
íþróttaanda þótt lengi vel hafi
hann verið tapsár með afbrigð-
um. Hann vann í Bjarkarási síð-
ustu árin og kunni vel að meta
það góða fólk sem vann með hon-
um þar. Andlát Helga bar skjótt
og óvænt að og við félagar hans
sitjum eftir hugsi og sorgmædd.
Daginn áður hafði hann fagnað
afmæli Hrannar systur sinnar
sem í gegnum tíðina var hans
stoð og stytta og sama kvöld fór
hann út að borða með félögum
sínum á Skjólbrautinni. Þótt
sorgin svíði er ég þakklát fyrir
dýrmætar minningar um yndis-
legan mann sem var allra hugljúfi
og allt það mikilvæga sem hann
kenndi mér í lífinu og varð til
þess að gera mig að betri mann-
eskju. Ég á eftir að sakna faðm-
laganna hans, hnyttinna athuga-
semda og hlátursins sem ómaði
ávallt í nærveru Helga. Hans
verður sárt saknað á Skjólbraut-
inni enda var hann ferðafélagi
okkar margra í áratugi. Fyrir
hönd okkar vina Helga á Skjól-
brautinni vil ég senda fjölskyldu
hans, Hrönn og Agli og Helgu og
Guðlaugi okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Sigríður H. Snæbjörnsdóttir.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eignast vin í Helga Páls-
syni. Ég starfaði sem stuðnings-
fulltrúi á heimili hans við
Borgarholtsbraut fyrir hartnær
20 árum síðan og fékk það hlut-
verk að vera tengillinn hans og
þáverandi sambýliskonu hans
þar sem þau bjuggu í lítilli íbúð á
neðri hæð hússins. Þetta var góð-
ur tími. Oft fékk ég send yndisleg
og skemmtileg bréf sem höfðu
þann tilgang að fá mig með í lið
við ýmisskonar verkefni. Oftast
voru verkefnin einföld í fram-
kvæmd eins og að fara á kaffihús,
að versla, út að borða o.fl. Stund-
um þurfti meiri samræður. Og
ávallt byrjuðu bréfin á hrósi og
hlýjum orðum. Sum þessara
bréfa hef ég haldið upp á til að
gleðja mig á efri árum.
Helgi kenndi mér svo margt
um svo margt; virðingu, vináttu,
hlustun, skilning, æðruleysi,
gleði, gjafmildi. Í seinni tíð hitt-
umst við sjaldnar en héldum þó
alltaf tengslum. Helgi Pálsson
var einstakur maður og ég er
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast honum og njóta vináttu
hans. Ég kveð Helga með þakk-
læti í huga. Innilegar samúðar-
kveðjur til systra hans og fjöl-
skyldna þeirra og allra hans vina
og félaga á Skjólbrautinni og víð-
ar. Minning hans Helga okkar
mun lifa.
Hörpu þinnar ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Anna Birna Snæbjörnsdóttir.
Helgi Arent
Pálsson
Elsku Róslaug.
Nú reyni ég að
hripa niður nokkur
orð en mér er þungt
fyrir brjósti og á
mér hvílir mikil sorg og söknuð-
ur. Hver á nú að segja mér í
hvaða skyrtu ég á að fara og jafn-
vel buxur og sokka? Hver á að
hugsa fyrir mig yfirleitt?
Þú varst bara 15 ára þegar ég
kynntist þér og æ síðan hef ég
getað treyst á þig og alltaf varst
þú til staðar. Sex ára gömul flutt-
ir þú til Ísafjarðar frá Sauðár-
króki með fjölskyldu þinni og
komst með Súðinni á sumardag-
inn fyrsta. Þú varst aðeins níu
ára þegar þú fórst að Horn-
bjargsvita sem barnapía að passa
frænda þinn. Þú varst þannig
snemma ábyrg og góð mann-
eskja.
Margar sögur sagðir þú mér
frá barnæskunni þinni. Ein
þeirra er af vandræðum Betu
systur þinnar þegar hún þurfti að
fara fyrr heim af skólaballi á
Skeiði því þú vildir fara heim allt
of snemma.
Í einni af mörgum ferðum þín-
Róslaug Jónína
Agnarsdóttir
✝ Róslaug JónínaAgnarsdóttir
fæddist 19. maí
1940. Hún lést 1.
apríl 2015. Útför
Róslaugar fór fram
11. apríl 2015.
um, gangandi milli
Seljalandsbúsins og
Eyrarinnar kynnt-
umst við. Þá bauð ég
þér far sem þú þáðir
eftir smá skröksögu
frá mér en ég þóttist
hafa fundið úrið þitt,
en áður hafði ég
frétt að þú hefðir
týnt því. Ég hafði
verið farinn að
spyrjast fyrir um
hver þessi gullfallega stelpa væri,
sem að mínu mati var langfalleg-
asta stelpan á Ísafirði. Ein af
gleðistundunum í lífi mínu var
þegar við opinberuðum trúlofun
okkar þann 1. desember 1957 og
ég gat kynnt þig formlega sem
unnustu mína. Ég minnist þess
líka þegar við byrjuðum fyrst að
búa í Tangagötu 8 og pabbi þinn
kom á hverjum morgni með nýja
mjólk, stundum egg og jafnvel
brodd öðru hverju. Síðan fluttum
við að Sólgötu 7.
Það var stór stund þegar við
eignuðumst okkar fyrstu íbúð á
efri hæðinni að Seljalandsvegi
72, en húsið keyptum við í félagi
við foreldra þína. Síðan eignuð-
umst við Seljalandsveg 75 og
þar bjuggum við mestan part
búskapar okkar, eða í 35 ár, þar
til við fluttum að Hlíðarvegi
45.Við eignuðumst fimm falleg
og hraust börn, en það verður að
segjast eins og er að þú átt allan
heiðurinn af farsælu uppeldi
barnanna okkar.
Ég man líka fyrstu jólin á
Seljalandsvegi 72 þegar þú sagð-
ist ætla að búa til ís en við áttum
engan ísskáp. Þú grófst holu í
snjóinn í garðinum og settir salt í.
Ég hafði miklar efasemdir en
þetta tókst og ísinn þinn var frá-
bær eins og allt annað sem þú
tókst þér fyrir hendur. Ég man
líka þegar við ákváðum að fara í
útilegu norður í Leirufjörð og
buðum barnabörnum okkar að
koma með og viti menn, þau vildu
heldur koma með okkur en að
fara með foreldrum á útihátíð um
verslunarmannahelgi. Þetta var
virkilega gaman.
Brúðkaupsdagurinn okkar
þann 8. desember 1962 var lát-
laus en eftirminnilegur. Prestur-
inn barðist í ófærð með mér að
Seljalandsvegi 72 þar sem við átt-
um heima. Lítið fór fyrir veislu
því enginn annar vissi af þessu
hjá okkur, en til stóð að skíra
næst elsta barnið okkar. Einu
gestirnir voru foreldrar þínir.
Elsku Róslaug, þetta eru fátæk-
leg orð en vita máttu að kærar
minningar mínar um samband
okkar eru mér huggun og megi
þær lifa um ókomin ár. Megi góð-
ur Guð varðveita þig og vernda
þar til leiðir okkar liggja saman á
ný.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þinn eiginmaður,
Sigurður Ólafsson (Bíi).
Elsku yndislega amma mín.
Ég veit varla hvar ég á að
byrja, það er erfitt að kveðja þig.
Mig langar því frekar að hugsa
um allar minningarnar um þig,
þær eru margar og þær eru allar
svo fallegar og góðar. Einar af
uppáhaldsminningunum mínum
í æsku eru frá því að við Róslaug
frænka vorum að fá að gista hjá
ykkur afa á Seljalandsveginum,
ef við spurðum hvort við mætt-
um gista var svarið alltaf já. Við
báðum svo um að fá að máta hæ-
laskóna þína, þú áttir svo marga
fallega og við klöngruðumst í
fínu skónum útum allt hús alveg
agalega miklar pæjur, að okkur
fannst. Þú varst alltaf svo já-
kvæð og fín og falleg með enda-
laust marga kosti. Þinn mesti
kostur var sá að fyrir þér eru all-
ir jafnir undir sólinni, alveg
sama hvaðan fólk kom eða hvað
það hafði gert, þú tókst öllum
eins. Þetta er eiginleiki sem ég
ætla að temja mér. Ég er heppin
að hafa erft það frá þér að vera
mikil félagsvera, þú vildir alltaf
hafa marga í kringum þig enda
hefur alltaf verið mikið líf og fjör
á heimili ykkar afa. Þegar ég
hugsa til þín er mér efst í huga
þakklæti, gleði og hamingja. Ég
er þakklát fyrir það að hafa feng-
ið að kynnast þér, betri ömmu
hefði ég ekki getað fengið. Þú ert
og verður alltaf stór og fallegur
partur í mínu lífi. Elsku amma,
ég veit að þú ert á góðum stað
núna og ég veit að þér líður vel,
að vita það er huggun í sorginni.
Brosið breitt og augun skær,
bið guð þig að geyma,
bestu þakkir, þú varst mér svo kær.
Þér mun ég aldrei gleyma.
(Guðný Sigríður Sigurðardóttir.)
Þín alltaf
Tinna Hrund.
Amma …
sem fæddist þeg-
ar danskur kóngur
ríkti yfir Íslandi.
Sem tók manni
fagnandi en skammaðist í leiðinni
yfir hve sjaldan maður kæmi.
Sem kom með 18 sortir með
kaffinu og baðst afsökunar þegar
maður þakkaði fyrir sig! Sem bjó
næstum allt lífið á sama blettin-
um, sem fyrst var bóndabær, svo
blokk. Sem hreingerði ekki, hún
sótthreinsaði! Sem hafði svo
ótrúlega gott minni, miklu, miklu
betra en þeir sem yngri eru. Sem
spilaði á munnhörpu. Sem hafði
dillandi smitandi hlátur. Sem
varð ekkja 48 ára gömul og
kvaddi 42 árum síðar, nákvæm-
lega sama dag og afi! Sem ég
sakna.
Takk fyrir allt elsku amma
mín og takk fyrir að láta það eftir
mér að halda upp á 90 ára afmæl-
ið þitt sl. nóvember, þar eignuð-
ust margir dýrmæta minningu.
Góða ferð og skilaðu kveðju!
Svala Eiríksdóttir
✝ Svala Eiríks-dóttir Péturs-
dóttir fæddist
22.11. 1924. Hún
lést 26. mars 2015.
Útför Svölu fór
fram 9. apríl 2015.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað
mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá
Gröf)
Þín
Svala
Sævarsdóttir.
Mig langar að minnast elsku-
legrar Svölu á Grund, frænku
minnar og bestu vinkonu móður
minnar, Katrínar Aðalbjörnsdótt-
ur. Þessari konu man ég eftir frá
blautu barnsbeini, sem skemmti-
legri, hláturmildri og miklum
gleðigjafa.
Á ég henni það að þakka að for-
eldrar mínir kynntust. Dalli mað-
urinn hennar og pabbi minn,
Kjartan, lærðu og unnu saman
við smíðar.
Það var margt brallað og þegar
við vorum flutt á Hvolsvöll, þá
komu þau oft með börnin sín
Kalla, Sævar og Möttu og farið
var í bíltúra inn að Múlakoti og
drukkið appelsín, farið niður að
Sperðli til föðurforeldra minna og
í minningunni var mikið hlegið
alla leiðina.
Við börnin máttum nú ekki á
þeim tíma vita allt né skilja sem
sagt var, þá var nota svokallað P
mál, sem þau voru ansi sleip í og
þá urðum við ennþá forvitnari.
Eftir að mamma lést, urðum við
Svala og Matta yngsta barnið
hennar mikið góðar vinkonur,
hittumst gjarnan í sumarbústað í
Selvíkinni, þar sem borðin svign-
uðu af kræsingum, því hún var
mikill gestgjafi og svo var auðvit-
að tekið í spil og hlegið dátt. Svo
komu þær líka í Grashagann á
Selfossi, alltaf gat ég látið hana
segja mér aftur og aftur sömu
sögurnar af þeim hjónum og for-
eldrum mínum, ég nærðist á því
að hlæja með henni þessari elsku
sem var svo ung í anda. Ég vil
þakka fyrir hvað hún var mikill
vinur barnanna minna og barna-
barnanna, fylgdist vel með þeim
og gaf stórar gjafir eins og um
ömmu væri að ræða.
Þegar árin fóru að færast yfir
og hún átti erfiðara um gang, þá
töluðum við saman í síma og jafn-
vel sömu sögurnar sagðar aftur
fyrir mig og mikið hlegið. Hún
var svo lánsöm að geta búið með
dóttur sinni, sem var hennar stoð
og stytta alla tíð á Hjarðarhag-
anum sem áður hét Grund við
Grímsstaðaholt. Í nóvember 2014
varð Svala 90 ára og var haldið
upp á það að hennar hætti með
hnallþórum.
Öll börnin mætt, tengdabörn,
barnabörnin, barnabarnabörnin,
barnabarnabarn, vinir og ætt-
ingjar. Hún var alltaf eins og
drottning, enda mikil pjattrófa,
fín og falleg.
Við hjónin skemmtum okkur
mjög vel í afmælinu hennar og er
það ógleymanlegt að hafa fengið
að gleðjast með þeim.
Við teljum okkur lánsöm og er-
um þakklát að hafa fengið að
kynnast svona skemmtilegri og
gjafmildri konu, sem var með
kollinn í lagi til síðasta dags.
Ég er viss um að hún hefur
fengið góðar móttökur hinum
megin því hún sagði gjarnan að
allir bestu vinir hennar væru
farnir.
Ég bið góðan guð að styrkja
Kalla, Sævar, Möttu og fjöl-
skyldur og megi þessi góða kona
sem okkur þótti svo vænt um,
hvíla í friði.
Hólmfríður og Björn,
Selfossi.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt,
og bjart um nafn þitt er.
Og vertu um eilífð ætíð sæl!
Vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti)
Elsku Svala, takk fyrir að vera
svo stór hluti af lífi okkar.
Elsku Kalli, Matta, Sævar og
aðrir ástvinir, innilegar samúðar-
kveðjur.
Júlíana, Þórarinn, börn
og fjölskyldur.
Við bræður höf-
um verið búsettir er-
lendis síðustu tvö ár-
in og því hefur
samvera okkar með Ebbu ömmu
verið minni en við hefðum viljað.
Sérstaklega þar sem hún var að
Ebba Ingibjörg
Egilsdóttir
✝ Ebba IngibjörgEgilsdóttir Ur-
bancic fæddist 10.7.
1933. Hún lést 31.3.
2015. Útför Ebbu
fórr fram 10. apríl
2015.
ganga í gegnum erf-
ið veikindi. Við erum
samt sem áður mjög
þakklátir fyrir þær
stundir sem við
fengum með henni
þegar við heimsótt-
um hana nú síðast á
Landspítalann.
Ebba amma var allt-
af mjög stolt af
barnabörnum sínum
og var með alla afmælisdaga á
hreinu og lét sig ekki vanta í af-
mælis- og jólaboðin. Einnig höf-
um við bræður verið svo heppnir
að ferðast með henni til Austur-
ríkis, Bandaríkjanna og Dan-
merkur.
Þegar ég fór síðast af landinu í
byrjun árs þá man ég vel eftir síð-
ustu stundinni með ömmu, hún
horfði vel, lengi og djúpt í augun á
mér og hélt fast í hönd mína. Hún
kvaddi mig og sagðist vera mjög
stolt af mér. Þetta var mjög kær-
komið og kvaddi ég hana með
knúsi og kossum, vitandi að þetta
gæti mögulega verið í síðasta
skipti sem ég myndi sjá ömmu
mína. Það var alltaf mjög erfitt að
sjá ömmu svona veika því henni
þótti svo ótrúlega gaman að
ferðast um heiminn og njóta leik-
sýninga, óperu- og málverkasýn-
inga.
Við erum mjög þakklátir fyrir
að hafa átt jafn frábæra ömmu og
Ebba var og vonum að hún hafi
það frábært uppi á himnum þar
sem hún mun taka á móti okkur
með opnum örmum þegar þar að
kemur.
Blessuð sé minning Ebbu
ömmu.
Marteinn og Tómas Urbancic.
Við kveðjum kæra „systur“,
Ebbu I.E. Urbancic, með hlýhug
og þakklæti. Ebba var afar glæsi-
leg kona, einstök fyrirmynd í
klúbbnum okkar, alltaf jákvæð og
gefandi. Við þökkum henni
ánægjulega samferð og vottum
fjölskyldu hennar okkar innileg-
ustu samúð.
Fyrir hönd BPW systra,
Guðrún S. Jakobsdóttir,
forseti BPW Reykjavík.