Reykjalundur - 01.06.1958, Blaðsíða 16

— hún sat inni aö lesa, en pabbi hennar svaf á legubekknum. Allt i einu þýturhann œpandi upp---
Ég óskaði þess heitt, að ég væri orðinn að
ofurlitlum kanarífugli — og meira að segja
datt mér hálft í hvoru í hug, að telja þeim
trú um að svo væri. Það er ótrúlegt, hvað
ég get stundum talið fólki trú um.
„Ekki skrúfum — heldur vatnspípum!“
sagði ég.
„Vatnspípum?“
„Já, það eru þessar bölvaðar vatnsleiðslur
— og svo öll líkin. Mig hlýtur að hafa verið
að dreyrna!11
„Já, já“, svaraði hreppstjórinn vingjarn-
lega, „Það hlýtur að vera svo!“
Hann hélt upp með kassann undir hend-
inni. Við komum á eftir honum.
Þarna beið konan mín. Hreppstjórinn leit
alvarlega á hana.
„Hafið þér tekið eftir nokkru sérstöku í
fari mannsins yðar í dag?“
„Nei!“ svaraði hún ákveðin.
„Hefur hann ekki verið neitt — ja, neitt
undarlegur í framkomu?"
„Jú, auðvitað! En ekkert venju fremur“.
„En hvað þér hljótið að lifa skemmtilegu
lífi! — Ég veit fjárann ekki, hvað ég á að
gera í sambandi við þennan „mesta glæp í
norskri sakamálasögu". — Hefur hann nokk-
uð minnst á lík?“
„Ekki einu orði!“
Ég starði agndofa á hana. Hún getur ekki
sagt ósatt. Henni var semsagt ókunnugt um
þessi lík — sem raunar fyrirfundust hvergi.
„Heyrðu“, sagði ég vandræðalega, „líkin
þú veizt, líkin, sem ég minntist á við þig“.
„Vitleysa!“ hrópaði hún. „Hvaða lík?“
„Það er víst von þú spyrjir“, stundi ég,
„ég veit ekki meira en þið um þessi lík!“
„Ég skil hvorki upp né niður“, sagði hún.
„Ég var á rjátli úti við, þegar dóttir okkar
kemur hlaupandi og segir að pabbi sé að
hringja í hreppstjórann — hún sat inni að
lesa, en pabbi hennar svaf á legubekknum.
Allt í einu þýtur hann æpandi upp og hleyp-
ur að símanum. — Nú, þegar ég kom inn,
voruð þið allir niðri í kjallara í hávaðasam-
ræðum um einhvern kassa. Hvað er athuga-
vert við hann? — Mér sýnist þetta vera ó-
sköp venjulegur kassi!“
Ég settist varfærnislega á umræddan kassa.
Mig hafði þá dreymt þetta allt saman! Það
var eins og ég hefði fengið byssukúlu í haus-
inn og hann sprungið með heljargný. Aug-
un kastast út úr augnatóftunum og svifu eins
og stjörnur úti í geimnum....
En það sem ég vildi semsé sagt hafa er
þetta: „Það er hægt að komast hjá öllum
slíkum ósköpum, bara með því að verða sér
úti um skóflu og ganga úr skugga um, hve
djúpt vatnsleiðslan er grafin — áður en mað-
ur tekur hús á leigu!“ (Lauslega þýtt).
14
Reykjalundur