Húnavaka - 01.05.1983, Page 114

112
HÚNAVAKA
Þeir voru sjö á Stíganda allt hinir vöskustu menn, enginn eldri en
þrjátíu ára. Einn róður fóru þeir á Stíganda, er var nokkuð frábrugð-
inn því venjulega og þeim minnisstæður. Tveir af hásetum Stefáns
sögðu mér frá þessum róðri og bar báðum saman, ég tel hana því rétta.
Það var suðaustan kaldi er þeir sigldu á miðin og lögðu línuna
norðvestur úr Haugsdjúpi, sem er mið norðvestur af Skalla. Stefán dró
línuna frá djúpenda í átt til lands. Það var þungt andóf því kaldinn óx.
Þeir voru sex í andófi, en Stefán dró línuna á hnýfli. Hásetar bjuggust
við erfiðum landróðri, sex til átta klukkustunda barningi. Þegar línu-
drætti lauk skipar formaður þeim að seglbúa, og álitu þeir þá að
hleypa ætti upp í Víkur eða Hraunsvík eins og venja var ef flýja þurfti
sunnanveður, en nú var stefnan tekin vestur svo nærri vindi sem tók.
Það var tekinn langur slagur áður en vent var og stefna tekin á
Kálfshamarsnes. Þeir náðu upp norðan við nesið og töldu þetta
skemmtilegasta róður sumarsins.
SIFA NÁTTTRÖLL
Sifa heitir klettur einn í konulíki er stendur uppi á hjallanum fyrir ofan Hvamm i
Vatnsdal. Er þar tröllkona ein orðin að steini. f fyrndinni bar svo við að prestur var að
messa þar í bænahúsi á jólanótt. Bænahúsið stóð fram á hlaðinu og hafði Sifa reiðst
klukknahringingunum um kvöldið. Um nóttina gekk hún fram á hjallann og skaut
stafi sínum á kirkjuna, ætlaði hún þannig að brjóta kirkjuna, en drepa prestinn og alla
sem inni voru. En stafurinn brotnaði á fluginu. Liggur annað brotið milli fjalls og túns
og er það bjarg mikið, en hitt lenti á hlaðinu og er síðan haft fyrir hestastein. f þessum
svifum varð skessunni litið við og sá dagsbrún í austri, varð hún þá að steini þar sem
hún stóð.
Þjóðsaga.