Morgunblaðið - 27.02.2015, Page 43

FRÉTTIR 43Innlent
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2015
VIÐTAL
Karl Eskil Pálsson
karlesp@simnet.is
„Simmi eins og hann er kallaður á
Akureyri er slíkur listamaður, að það
nær ekki nokkurri átt. Hann gerir
allt í listrænni sköpun, hann er fædd-
ur arkitekt, hann er fagurkeri auk
þess sem hann er sagður einn besti
kokkur í heimi,“ skrifaði Stein-
grímur St. Th. Sigurðsson í bréfi í
Morgunblaðinu í byrjun apríl 1997.
Hjónin Guðbjörg Inga Jósefsdóttir
og Sigmundur Rafn Einarsson –
Simmi – hafa stundað þjónustu-
starfsemi í París, því sögufræga
húsi, í rúmlega tvo áratugi. Með að-
stoð góðs handverksfólks hafa þau
gert upp París og Hamborg. Bæði
húsin eru liðlega eitt hundrað ára
gömul og standa við Hafnarstræti,
sem á árum áður var þjóðvegurinn
um bæinn. Inga og Sigmundur
keyptu París árið 1997 og strax var
hafist handa við að gera húsið upp.
Þau opnuðu blómabúð í suðurend-
anum og innréttingarnar vöktu
óskipta athygli gesta og gangandi.
Því næst var ráðist í frekari end-
urgerð hússins og ári síðar var kaffi-
húsið Bláa kannan opnað. Innrétt-
ingarnar vöktu aðdáun gestanna, líkt
og í blómabúðinni. Í kjallaranum var
svo opnaður skemmtistaðurinn
Græni hatturinn, sem í mörg ár hef-
ur verið einn vinsælasti tónleika-
staður landsins.
Hreinlætisdeildin mikilvægust
„Nafnið á kaffihúsinu á sér sögu,
rétt eins og svo margt annað í lífinu.
Í skóla fyrir sunnan dunduðum við
félagarnir okkur við að teikna firma-
merki og auglýsingar, meðal annars
merki fyrir kaffihús sem hét því
ágæta nafni Bláa kannan. Inga sagði
svo þremur áratugum síðar að ekki
kæmi til greina annað en að kaffi-
húsið okkar héti því nafni,“ segir Sig-
mundur þegar hann er spurður um
tilurð nafnsins á kaffihúsinu. Þá þótti
sérstakt að innangengt var á milli
blómabúðarinnar og kaffihússins.
„Versluninni í París var á sínum
tíma skipt í tvær deildir, þannig að
okkur fannst þetta fyrirkomulag til-
valið. Fólk var hrifið af þessu fyrir-
komulagi, enda fara blóm og kaffi af-
skaplega vel saman. Á meðan
eiginmaðurinn náði í kaffi og kökur,
skaust konan kannski í blómabúðina,
eða öfugt. Inga sá um blómabúðina
og ýmislegt sem tengdist kaffihús-
inu, en allar kökur og tertur voru
bakaðar á staðnum. Sjálfur var ég
svo í hreinlætisdeildinni, uppvask-
inu. Líklega er uppvaskið mikilvæg-
asta hlutverkið á kaffihúsum, allt
þarf að vera hreint og fínt. Sömu
sögu er að segja um kökurnar, fersk-
leikinn er lykilatriði á svona stað.
Sjálfsagt hef ég vaskað upp mörg
hundruð þúsund bolla og tonnin af
hveiti og rjóma eru ansi mörg sem
borin hafa verið inn í París. Stundum
er rekstri kaffihúss líkt við umönnun
ungbarns, allt verður að vera hreint
og ferskt, þannig að það er sann-
leikskorn í þessari staðhæfingu.“
Reykingar voru ekki leyfðar á
Bláu könnunni, sem er fyrsta reyk-
lausa kaffihús landsins. Sigmundur
segir að þau hjónin hafi einfaldlega
ekki talið viðeigandi að leyfa reyk-
ingar, sú ákvörðun hafi mætt skiln-
ingi og þakklæti fólks.
Hjónakornin seldu rekstur Bláu
könnunnar, án þess að yfirgefa sögu-
fræga húsið París. Götubarinn tók til
starfa í suðurenda hússins þremur
árum síðar.
„Reyndar er ég menntaður mat-
reiðslumaður, starfaði á Hótel KEA
í ellefu ár og var bryti hjá Mennta-
skólanum á Akureyri í nítján ár.
Þjónninn heillaði mig vissulega, en
örlögin sáu um að ég stóð yfir pott-
um í þrjá áratugi. Ég hafði fylgst
nokkuð náið með barnum á KEA,
þar sem allar starfsstéttir komu
saman á jafnréttisgrundvelli. Mig
langaði að búa til slíkan alþýðubar,
þar sem gott vín lyftir andanum í
góðu og notalegu umhverfi. Götu-
barinn er vel hannaður samkomu-
staður, svo ég segi sjálfur frá.
Drykkjusiðir hafa tekið miklum
breytingum á síðustu árum, enda er
vín hluti af menningunni. Hitt er svo
annað mál að vín getur líka breyst í
ómenningu. Bjórinn breytti miklu í
þessum efnum og aukin ferðalög
landans hafa haft áhrif til hins
betra. Sem betur fer eru það fleiri
sem njóta þess að drekka áfenga
drykki í hófi og við leggjum áherslu
á fjölbreytt úrval vína á Götubarn-
um.“
Sigmundur segir á margan hátt
þægilegra að reka bar en kaffihús.
„Vinnutíminn er að vísu allt ann-
ar, næturvinnan er til dæmis viss
ókostur. Á móti kemur að við erum
frjálsari á daginn og þá er bara að
njóta þess. Við erum líka svo heppin
að vera með gott starfsfólk, þannig
að við þurfum ekki að vera öll kvöld
á staðnum. Við höfum alla tíð unnið
langan vinnudag og erum svo lán-
söm að hafa rekið samkomustaði og
fyrirtæki sem fólk kann að meta.
Slíkt er ekki sjálfgefið. Þeir sem
vanda sig standa sig, er stundum
sagt og það eru orð að sönnu.
Reyndar á slíkt við um svo margt í
lífinu, en þetta hafa vissulega verið
skemmtilegir og gefandi tímar.“
Safna orku í Hrísey
Þótt Miðbærinn á Akureyri með
stóru emmi hafi verið starfsvett-
vangur Ingu og Sigmundar, dvelja
þau gjarnan í Hrísey í frístundum.
„Stundum er sagt að Hrísey sé perla
Eyjafjarðar og þangað er gott að
fara til að safna orku. Við erum að
gera upp stórt og gamalt hús á besta
stað í þorpinu, þannig að þessi árátta
virðist elta okkur. Annars fer mestur
tíminn í að dytta að ýmsu hérna í
París, svona gamalt og virðulegt hús
sleppir manni ekki auðveldlega laus-
um. Og við kunnum ágætlega við þá
staðreynd. Þessi gömlu hús eru vinir
okkar.“
„Svona gamalt hús sleppir manni
ekki svo auðveldlega lausum“
 Setja svip sinn á miðbæjarlífið á Akureyri  Rekstur kaffihúss er eins og umönnun ungbarns
Ljósmyndir/Þórhallur Jónsson
Alþýðubar Sigmundur Rafn Einarsson segir að gott vín lyfti andanum í góðu og notalegu umhverfi. Götubarinn er alþýðubar, þar sem allir eru jafnir.
Hús með sögu Húsin París og Hamborg við Hafnarstræti setja sterkan svip á miðbæinn og húsin eru gjarnan myndefni ferðamanna.
Ferköntuð
fermingarveisla!
Afhentir fulleldaðir á flottum bökkum
með ljúffengum sósum til hliðar.
Sendu Simma og Jóa póst á simmiogjoi@fabrikkan.is
og þeir græja Fabrikkusmáborgara í veisluna þína!
www.fabrikkan.is