Morgunblaðið - 12.06.2015, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 2015
✝ Unnur Her-bertsdóttir
fæddist á Myrká
10. febrúar 1930.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akureyrar
26. maí 2015.
Foreldrar Unn-
ar voru Herbert
Ingimar Sigur-
björnsson, f. 6.12
1906 í Saurbæjar-
gerði í Hörgárdal,
d. 19.11. 1985, og Lovísa Jó-
hannsdóttir, f. 10.11. 1910 í
Myrkárdal, d. 8.7. 1985. Hálf-
bróðir Unnar sammæðra er
Svavar Sigursteinsson bifreið-
arstjóri, f. 10.6. 1937. Vegna
veikinda föður Unnar fór hún
fjögurra ára í fóstur til móð-
ursystur sinnar Þóru Júníus-
dóttur, f. 1902, d. 1981, og
mannsins hennar Ármanns
Hanssonar, f. 1888, d. 1986.
Uppeldissystkini Unnar: 1) Ár-
dís, f. 1919, d. 1994, 2) Álf-
heiður, f. 1922, d. 2012, 3)
Guðríður, f. 1924, d. 2013, 4)
Rannveig, f. 1925, d. 2012, 5)
Bryndís, f. 1927, d. 1940, 6)
Þórólfur, f. 1928, 7) Sigrún, f.
1930, d. 2010, 8) Þórunn, f.
1937, 9) Bryndís Rósfríður, f.
1941.
Unnur gekk í húsmæðra-
skólann á Akureyri 1948-9
ásamt því að vinna ýmis önnur
1983. Sambýlismaður hennar
er Hilmar Þór, f. 18.6. 1975.
Börn þeirra eru fjögur. 3)
Birgir bifreiðarstjóri, f. 2.6.
1958. 1950 fluttist Unnur
ásamt eiginmanni sínum að
Brúnastöðum á Þelamörk.
Þetta var búlaus jörð en Unn-
ur hafði í nægu að snúast enda
með þrjá unga syni. Baldur
vann alla tíð utan heimilisins,
fyrst sem mjólkurbílstjóri, sá
um póstflutninga fyrir sveit-
irnar, flutningabílstjóri milli
Akureyrar og Reykjavíkur á
eigin bíl hjá Stefni svo að bú-
skapurinn hvíldi mikið á herð-
um Unnar. Unnur og Baldur
bjuggu flest sín búskaparár á
Ytri-Bægisá 2 í Hörgárdal, eða
frá 1959 til 1988, er þau fluttu
til Akureyrar, í Stapasíðu 10.
Á þeim árum sem þau bjuggu
á Ytri-Bægisá voru þau með
blandaðan búskap, einnig var
þar símstöð, olíu- og bens-
ínsala. Herbert faðir Unnar
átti sitt heimili hjá þeim hjón-
um og sá að mestu um bensín-
og símstöðina. Unnur var al-
veg einstök húsmóðir, heimilið
var stórt og mikill gestagang-
ur þar sem margir komu
vegna þeirrar þjónustu sem
þar var. Unnur var alla tíð
mjög gestrisin og hafði yndi af
að sjá sem best um þá sem að
garði komu. Einnig var hún
sérstaklega barngóð og eru
það ófá börnin sem hafa kallað
hana ömmu í gegnum tíðina.
Útför Unnar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 12.
júní 2015, og hefst athöfnin kl.
13.30.
störf. Unnur gift-
ist eiginmanni sín-
um Baldri Þor-
steinssyni
mjólkurbílstjóra
frá Efri-
Vindheimum, f.
7.1. 1920, d. 3.4.
2011, hinn 25.12
1951. Foreldrar
hans voru Þor-
steinn Stein-
þórsson, f. 19.6.
1884 á Hallfríðarstöðum í
Hörgárdal, d. 4.7 1945, og
Marzilína Sigfríður Hans-
dóttir, f. 27.8. 1899 á Myrká í
Hörgárdal, d. 3.8. 1987. Börn
Unnar og Baldurs eru 1) Þor-
steinn bifreiðarstjóri, f. 18.11.
1949, kvæntur Cenizu Írisi, f.
8.12. 1951. Börn Cenizu og
fósturbörn Þorsteins eru a)
Maria Ivy, f. 11.8. 1972. Eig-
inmaður hennar er Erwin Pol-
ines, f. 1974. Börn þeirra eru
tvö. b) Ian Glen, f. 2.12. 1973.
Eiginkona hans er Mary Jane,
f. 1974. Börn þeirra eru fjög-
ur. c) Ivan Ívar, f. 6.10. 1982.
Sambýliskona hans er Gena
Mae, f. 1980. Þau eiga eitt
barn. d) Izaar Arnar, f. 10.10.
1985. 2) Ingimar Þór bifreið-
arstjóri, f. 20.6. 1955, var í
sambúð með Birnu Jóhann-
esdóttur, f. 30.7. 1952. Þeirra
barn er Unnur Erna, f. 7.2.
Í dag kveð ég elsku hjartans
ömmu mína og nöfnu. Það var
mikil gleði þegar ég fæddist,
fyrsta ömmubarnið, og varð ég
strax í miklu uppáhaldi hjá
ömmu minni og var alltaf kölluð
„litla mín“.
Mín fyrsta minning er þegar
ég var svona 2-3 ára og amma
gekk með mig um gólf til að
svæfa mig. Amma var alveg ein-
stök kona, hjartahlý, góð og
kenndi mér aragrúa af bænum
og söngvum. Ég var mikið hjá
ömmu og afa og var heimili
þeirra mitt annað heimili. Við
bjuggum í sveit þegar ég var lítil
og var ég mjög iðin við það að
hringja til ömmu og biðja afa um
að koma að sækja mig. Amma og
afi fluttu inn á Akureyri 1988 og
var ég hjá þeim nánast hverja
helgi. Um helgar fórum við oft í
bíltúra og stutt ferðalög, kíktum
á handverksýningar, fórum í
leikhús, í gönguferðir, fórum á
kaffihlaðborð, á snyrtistofu og
margt fleira skemmtilegt. Ég
fékk iðulega að sofa út um helg-
ar, man ég vel að ég fékk alltaf
morgunmatinn í rúmið og sofnaði
oft aftur fram að hádegi. Amma
var mikil húsmóðir, ávallt vel til
höfð og tignarleg.
Hún hugsaði vel um sig og
sína að allir væru vel til hafðir, í
nýstraujuðum skyrtum og púss-
uðum skóm. Hún hafði yndi af
því að fá gesti og var mikill
gestagangur á heimilinu, þá var
öllu tjaldað til, lágmark tíu sortir
af kökum og brauði og heitt
súkkulaði á borðum. Árið 2001
eignaðist ég Kolbrúnu Birnu og
var hún fyrsta langömmubarnið.
Hjartað í ömmu stækkaði marg-
falt og passaði amma Kolbrúnu
mjög mikið og naut þess í botn.
Kolbrún var alltaf kölluð „stóra
mín“ af ömmu og afa.
Í seinni tíð eftir að ég flutti
suður heyrðumst við amma 1-2
sinnum í viku og voru símtölin
skemmtileg, talað var um allt
milli himins og jarðar. Ég var
dugleg að skreppa norður og
fékk amma mikið af mínum tíma
enda sú allra besta sem fyrir-
fannst og hafði virkilega nota-
lega og afslappaða nærveru.
Þegar við heyrðumst lygndi ég
oft aftur augunum, naut þess að
hlusta á hana segja frá og hlæja
því ég vissi að einn daginn yrðu
þessi samtöl ekki fleiri. Hector
Leví fæddist og Aþena Lind,
mátti sjá það í augunum hennar
hve mikið hún naut þess að fá all-
an hópinn sinn í heimsókn, gefa
okkur gott að borða, baka stafla
af pönnukökum og senda okkur
með nokkrar sortir heim aftur.
Ég og fjölskylda mín vorum
nýlega flutt norður aftur, í lok
mars. Ég og sambýlismaðurinn
minn festum kaup á Gistiheim-
ilinu Lónsá í Hörgársveit og var
amma rosalega ánægð með að
vera búin að fá okkur aftur norð-
ur. Amma snöggveiktist um
miðjan apríl og átti ekki aftur-
kvæmt af sjúkrahúsinu, þar sem
hún lést 26. maí síðastliðinn.
Söknuðurinn er mikill en ég er
svo þakklát fyrir tímann okkar
síðustu dagana þína og fá að
fylgja þér fram yfir síðasta and-
ardrátt.
Elsku fallegi engill, ég á eftir
að sakna þess að heyra í þér,
mæta í steik á sunnudögum, fá
ömmukökur sendar fyrir jólin,
sakna gleðinnar þegar þú hittir
okkur, sjá ljómann í augunum við
að fylgjast með börnunum mín-
um en eins og ég sagði við þig
undir lokin, við hittumst í draum-
um mínum, góða nótt amma mín
og góða ferð. Þín „litla“,
Unnur Erna Ingimarsdóttir.
Mér er ljúft að minnast Unnar
Herbertsdóttur frá Ytri-Bægisá í
Hörgárdal. Ég kynntist henni ár-
ið 1977 er við sonur hennar Ingi-
mar Þór fórum að vera saman.
Hún var mér alla tíð einstaklega
hlý og elskuleg og var börnunum
mínum þrem einstök amma. Þeg-
ar dóttir okkar Ingimars fædd-
ist, hún Unnur Erna, þá kom
ekkert annað til greina í mínum
huga en að barnið yrði skírt í höf-
uðið á ömmu sinni. Unnur amma
tók miklu ástfóstri við barna-
barnið og snérist í kring um það
og gaf henni alla sína ást og um-
hyggju. Unnur Erna var u.þ.b.
2-3 ára þegar hún var búin að
læra að hringja í ömmu og afa og
biðja afa sinn að sækja sig og
ávallt kom hann og sótti stelp-
una. Eftir að við Ingimar slitum
samvistum átti Unnur Erna sitt
annað heimili hjá afa sínum og
ömmu. Unnur Erna hefur alla tíð
haldið mikilli tryggð við ömmu
sína Unni og ég veit að þær töl-
uðust við í síma oft í viku þegar
Unnur Erna flutti búferlum til
Reykjavíkur fyrir níu árum. Það
gladdi Unni ömmu mikið þegar
sú yngri flutti aftur norður og
keypti Gistiheimilið á Lónsá í
Hörgársveit hinn 1. apríl sl. En
lífið er hverfult. Unnur amma
veiktist um miðjan apríl og fór á
sjúkrahús og átti þaðan ekki aft-
urkvæmt, þar sem hún lést 26.
maí sl. Henni auðnaðist ekki að
heimsækja barnabarnið á nýja
heimilið eða vera við fermingu
langömmubarnsins Kolbrúnar
Birnu sem var fermd síðastliðinn
laugardag hinn 6. júní. En Unnur
amma var búin að hlakka mikið
til að geta komist í fermingu
hennar. Unnur amma var einstök
kona sem mátti ekkert aumt sjá,
talaði aldrei illa um nokkurn
mann, einstaklega gestrisin,
hvort sem þar var um góðbónda
að ræða eða þreytta förukonu.
Ég vil að leiðarlokum þakka
ömmu Unni fyrir yndislega góða
viðkynningu í gegnum árin og
þakka henni fyrir hvað hún var
börnum mínum einstök amma og
langamma.
Birna Jóhannesdóttir.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Elsku langamma, takk fyrir
samveruna.
Guð blessi þig og varðveiti.
Þín „stóra“,
Aþena Lind.
Unnur
Herbertsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma, þú
varst alltaf svo góð við mig.
Mér fannst alltaf gaman að
koma til þín. Þú áttir alltaf
suðusúkkulaði í skúffunni.
Ég spyr oft um þig og veit
þú ert á leið til himna. Takk
fyrir samveruna, ég elska
þig. Þinn „stóri“,
Hector Leví.
✝ Elsa Bene-diktsdóttir
fæddist á Þórkötlu-
stöðum 20. mars
1938. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 1. júní
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Magnúsa
Aðalveig Ólafs-
dóttir húsfreyja og
Benedikt Benón-
ýsson útvegsbóndi. Systkini
Elsu eru Fjóla, Þórlaug, Ólöf,
Benóný, Jóhann Ragnar og Ólöf
Sigurrós.
Árið 1966 giftist Elsa Sigmari
Björnssyni útgerðarmanni.
Börn þeirra eru 1) Bjarný, f.
1967. Eiginmaður Bjarnýjar er
Arnar Ólafsson og eiga þau
Kjartan Orra og Arnar Þór. 2)
Bjarki, f. 1973. Eig-
inkona Bjarka er
Anna Magnúsdóttir
og börn þeirra eru;
Brynjar Örn og
Elsa Rós. Fyrir átti
Elsa Þórkötlu Pét-
ursdóttur og eru
synir hennar; Frið-
rik Arnar, Sigmar
Örn og Magnús
Veigar.
Elsa starfaði á
skrifstofu Hraðfrystihúss Þór-
kötlustaða og síðar sá hún um
fjármálin hjá Útgerðarfélaginu
Festi ehf. Elsa gekk ung í Kven-
félag Grindavíkur og hún söng í
kirkjukór Grindavíkurkirkju í
50 ár.
Útför Elsu fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag, 12.
júní 2015, kl. 14.
Elsa fæddist á Þórkötlustöðum.
Foreldrar hennar voru Magnúsa
Aðalveig Ólafsdóttir og Benedikt
Benónýsson. Elsa var yngst sjö
systkina. Mamma giftist pabba árið
1966. Fyrst fæddist Bjarný árið
1967 og svo Bjarki árið 1973. Fyrir
átti mamma Kötlu. Mamma og
pabbi byggðu hús í Mánasundi 1.
Tvær af bestu vinkonum mömmu,
Rún og Halla, bjuggu líka í Mána-
sundinu með sínar fjölskyldur. Þær
rifust aldrei, þeim varð aldrei sund-
urorða, þrátt fyrir þennan áratuga
vinskap. Þær höfðu þó ekki alltaf
sömu skoðanir en virtu alltaf hver
aðra. Mamma var sú eina sem
keyrði bíl og fannst henni alltaf
sjálfsagt að keyra vinkonur sínar ef
svo bar undir. Það kom líka fyrir að
þær pössuðu börnin hver fyrir aðra.
Bergur Ingólfsson, sem nú er orð-
inn leikari, vildi alltaf vera í pössun
hjá Elsu Ben. Þegar hann kom sett-
ist hann oftast á gólfið fyrir framan
kexskápinn og raðaði kexi í kring-
um sig og smakkaði svo, ef honum
leist á það. Þegar Bergur hafði
borðað úr kexskápnum settist hann
oftast við píanóið og spilaði. Þegar
tónleikunum lauk lék hann kannski
leikrit á stofugólfinu. Mamma
skammaði aldrei Berg, né nokkur
önnur börn. Hún náði bara í borð-
tuskuna og strauk klístrið af píanó-
nótunum, þegar Bergur hafði hald-
ið sína tónleika.
Mamma var flink í höndunum og
gerði mikið af fallegri handavinnu.
Hún hafði líka einstaklega fallega
rithönd. Hún gekk ung í Kvenfélag
Grindavíkur og var meðal þeirra
sem stofnuðu Sjálfstæðisflokkinn í
Grindavík. Kirkjukórinn í Grinda-
víkurkirkju þótti henni sérstaklega
vænt um. Hún söng í rúm 50 ár í
kórnum. Hún sinnti kórstarfinu vel,
mætti á allar æfingar og athafnir í
kirkjunni.
Hún Elsa er ágætis kvinna
örlítið bústin á kinn
vel mun hún söngnum sinna
og segir oft; væni minn.
(Guðbrandur Eiríksson.)
Eins og fram kemur í þessari
vísu sinnti mamma kórstarfinu og
ég man að mér fannst þetta stund-
um svolítið þreytandi. Það var t.d.
aldrei borðað heima hjá okkur fyrr
en klukkan rúmlega 7 á aðfanga-
dagskvöld, vegna þess að mamma
var alltaf í messu klukkan 6. Senni-
lega hef ég verið eitthvað þreytt á
þessari bið eftir mömmu, þegar ég
var eins árs því ég var víst búin að
borða jólakúlur af trénu, þegar
mamma kom heim úr kirkjunni.
Líf mömmu var þó ekki alltaf
auðvelt. Hún var aðeins fertug þeg-
ar hún fékk heilablóðfall. Hún náði
sér þó ótrúlega vel eftir þetta og
gerði nánast hvað sem henni datt í
hug. Hún var alltaf jákvæð og
bjartsýn og hún hafði alveg ótrú-
lega gott skap. Það þurfti mikið að
ganga á til þess að hún skipti skapi
og ég hef oft öfundað hana af þessu
góða skapferli, sem ég hef því mið-
ur ekki sjálf.
Mamma var frábær kokkur og
hún bakaði góðar kökur. Gestir
fengu alltaf kaffi og meðlæti.
Barnabörnin hennar nutu líka
samvista við ömmu sína. Auðvitað
bauð hún alltaf upp á eitthvað gott
með kaffinu og svo hafði hún gam-
an af því að spila við þau.
Elsku mamma, hvíl þú í friði.
Bjarný Sigmarsdóttir.
Elsu kynntist ég fyrst í janúar
2010 þegar við sátum báðar í mat-
salnum á HSS og hún kallaði til
mín ert þú kærastan hans Ómars?
Síðar í sama mánuði áttuðum við
okkur á því að við áttum sama af-
mælisdag, eftir þetta áttum við
margar góðar stundir saman, þar
sem fjölskyldur okkar tengdust
fjölskylduböndum. Til dæmis
eyddum við öllum jólum og ára-
mótum saman.
næstum öll fimmtudagskvöld
fórum við saman og spiluðum fé-
lagsvist, fyrst um sinn sótti hún
mig alltaf, en svo fór sjónin hennar
og taldi ég þá ekki eftir mér að
sækja hana til að spila, það var jú
eitt það skemmtilegasta sem hún
gerði, aldrei heyrði maður Elsu
kvarta þó að hún væri sárlasin, en
nú hefur Elsa kvatt þessa jarðvist
og er vonandi fullsjáandi og búin
að finna nýja spilafélaga í nýjum
heimkynnum.
Ég sendi Simma, börnum,
tengdabörnum og barnabörnum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Jóhanna Halldórsdóttir.
Margar góðar og skemmtilegar
minningar koma upp í hugann
þegar ég hugsa til baka um Elsu
Ben. Allar bingóferðirnar í Vi-
nabæ með Elsu eru ógleymanleg-
ar, sem og allir dagarnir sem við
spiluðum í Mánasundinu. Það var
reyndar ótrúlegt hvað Elsa hafði
mikla þolinmæði til að spila við mig
því ég var (og er) afskaplega taps-
ár. Það var þó líklega enginn betur
til þess fallinn en Elsa Ben að
„kenna“ mér að tapa.
Síðustu ár fórum við Kristín oft
í heimsókn í bústaðinn til Elsu og
Simma. Þetta var orðinn árviss
viðburður og skal engan undra því
við vorum að sjálfsögðu í góðu yf-
irlæti þar. Þetta voru eftirminni-
legir tímar þar sem var spilað,
ferðast um Austfirðina og margt
fleira.
Elsa var yndisleg manneskja og
hún var amman sem skrifað er um
í barnabókunum og allir vilja eiga.
Hún var hlý, góð, fyndin og
skemmtileg. Elsa gat þulið upp
heilu samræðurnar sem hún hafði
átt við einhvern og líklega sett þær
í skemmtilegri búning. Hún var
ótrúlega ánægð með hann Simma
sinn og voru þau góð hjón. Elsa gat
alltaf, þrátt fyrir að vera orðin
nánast blind, séð hvort hann
Simmi hennar væri í hreinum bol
eða hversu skeggjaður ég ákvað að
vera. En í dag er komið að leið-
arlokum og ég kveð Elsu Ben með
söknuði í hjarta.
Arnar Þór Arnarsson.
Elsa
Benediktsdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
PETRA ÓSK GÍSLADÓTTIR,
áður Hólavegi 26,
Sauðárkróki,
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks
laugardaginn 6. júní.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 13. júní kl. 14.
.
Gísli Hafsteinn Einarsson, Kolbrún Sigurðardóttir,
Guðlaug Ragna Jónsdóttir, Einar Stefánsson,
Ingimar Jónsson,
barnabörn og langömmubörn.
Elsku fallega, ástkæra móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR PÁLSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
mánudaginn 8. júní.
Útför hennar fer fram föstudaginn 19. júní kl. 11
frá Vídalínskirkju í Garðabæ.
.
Helga Garðarsdóttir, Jóhann G. Kristinsson,
Harpa Jóhannsdóttir,
Thelma Jóhannsdóttir,
Grímur A. Garðarsson, Helga Árnadóttir,
Marta Grímsdóttir,
Róbert Grímsson.
Móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSLAUG HELGA ÁRNADÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk 9. júní.
.
Árni Kolbeinsson, Sigríður Thorlacius,
Áslaug Árnadóttir, Arnar Þór Guðjónsson,
Kolbeinn Árnason, Eva Margrét Ævarsdóttir
og barnabarnabörn.