Morgunblaðið - 12.06.2015, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 2015
✝ Svana Eyjólfs-dóttir fæddist í
Reykjavík 12. sept-
ember 1922. Hún
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi
við Hringbraut að
kvöldi 29. maí. For-
eldrar hennar voru
Eyjólfur Einar Jó-
hannsson hárskeri,
f. á Kollabúðum í
Reykhólahreppi í
A.-Barðastrandarsýslu 3. mars
1892, d. 14. maí 1975, og Jónína
Þórunn Jónsdóttir húsmóðir, f. á
Syðri-Rauðamel í Kolbeins-
staðahreppi í Hnappadalssýslu, f.
12. desember 1895, d. 8. júlí
1988.
Svana giftist 16. janúar 1944
Gísla Jóhanni Sigurðssyni, f. 8.
nóvember 1913 en hann lést 25.
apríl 2005. Foreldrar hans voru
Sigurður Sigmundsson sjómað-
ur, f. á Kotströnd í Ölfushreppi í
Árnessýslu, 2. október 1878, d.
30. október 1941, og Hjálmrún
Hjálmarsdóttir, f. í Efri-Rotum í
fjölskyldu sína. Svana var þriðja
elsta í sínum systkinahóp og sú
síðasta eftirlifandi. Systkini
hennar voru Helga Unnur, f.
1920, d. 1947, Gyða, f. 1921, d.
1995, Erla f., 1925, d. 1990, Jón
Trausti, f. 1927, d. 2010 og loks
Jóhann Bragi, f. 1930, d. 1977.
Svana lærði hárskeraiðn og
var meðal fyrstu kvenna sem út-
skrifuðust sem hárskerar frá
Iðnskóla Reykjavíkur 1940. Hún
vann á rakarastofu föður síns
eftir útskrift en rakarastofa hans
var alla tíð í Bankastræti. Seinna
störfuðu systkinin Svana og
Trausti saman á rakarastofunni í
Bankastræti eftir að Eyjólfur
rakari dó 1975, þar til rekstri
hennar var hætt 1984. Eftir það
sinnti Svana hárskeraþjónustu á
Elliheimilinu Grund með hléum
þar til hún hætti að vinna.
Svana gerðist húsmóðir þegar
hún gifti sig og helgaði fjölskyld-
unni allan sinn tíma næstu 20 ár-
in. Eftir það tók Svana meiri þátt
í fyrirtækjarekstri þeirra Gísla,
auk hárskerastarfa, en saman
ráku þau raftækjaverslunina
Raforku frá 1941 fram til 1987.
Þau ráku áfram heildverslun
undir sama nafni fram til 1997.
Svana verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, 12. júní
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
Vestur-Eyja-
fjallahreppi í Rang-
árvallasýslu, 16.
mars 1878, d. 9.
mars 1950.
Börn Gísla og
Svönu eru: a) Sig-
urður Rúnar raf-
verktaki, f. 31. maí
1944, kvæntur Ás-
dísi Einarsdóttur,
þau eiga fjögur
börn og sjö barna-
börn, þau skildu, b) Karl Helgi
húsasmíðameistari, f. 24. maí
1948, kvæntur Guðrúnu Bjarna-
dóttur, þau eiga tvö börn og fjög-
ur barnabörn, c) Kjartan raf-
magnstæknifræðingur, f. 11.
febrúar 1954, kvæntur Auðnu
Ágústsdóttur, þau eiga tvö börn,
og d) Hjalti húsasmíðameistari, f.
10. maí 1960 kvæntur Svanfríði
Snorradóttur, þau eiga þrjú
börn.
Svana ólst upp í foreldra-
húsum, fyrst á Öldugötu en síðan
á Sólvallagötu 20 en þar byggði
Eyjólfur einbýlishús fyrir sig og
Svana tengdamóðir mín hefur
nú kvatt þennan heim og minning-
arnar sem hún skilur eftir eru
margar. Myndin sem býr í huga
mínum er fyrst og fremst mynd af
konu sem leitaði lausna og vildi
bjarga sér sjálf sem best hún gat.
En hún var líka nógu stór til að
þiggja aðstoð þegar hennar var
þörf.
Það má kannski segja að Svana
hafi verið dæmigerð fyrir íslensk-
ar konur hér á árum áður, eins og
þær birtast í ýmsum eldri skáld-
sögum. Hógvær og hljóðlát, en
samt duldist engum að undir bjó
mikið þolgæði og seigla, sem kom
sífellt betur í ljós eftir því sem
veikindi hennar ágerðust.
Þegar ég féll fyrir einum af son-
um hennar fyrir tæpum tuttugu
árum hélt ég að nú bættist ég í hóp
sona og tengdadætra sem önnuð-
ust hana, því hún stríddi þá þegar
við veikindi. En þetta reyndist
misskilningur hjá mér. Soninn
fékk ég, en ekki umönnunarhlut-
verkið.
Ég minnist þess eitt sinn, eftir
að hún hafði verið í erfiðri aðgerð,
að hún þurfti hjálp með daglegt líf.
Það er gott að minnast þess að
hafa fengið að rétta henni hjálp-
arhönd. En dag nokkurn lauk því
hlutverki mínu, þegar ég spurði
hana símleiðis hvenær ég ætti að
koma til að aðstoða. Eftir stutta
þögn sagði hún ofurrólega, næst-
um hikandi „má ég ekki gera þetta
sjálf?“ Þetta var ekki beiðni
bljúgrar konu – þetta var afar
kurteislega orðuð sjálfstæðisyfir-
lýsing: „Nú tek ég við.“ Sterk og
sjálfstæð tók hún ábyrgð á eigin
veikindum og lagaði sig að því sem
þau lögðu henni á herðar.
Á sama hátt tók hún hverju því
viðfangsefni sem lífið færði henni.
Hún leitaði leiða til að geta lifað
með reisn. Hún gafst ekki upp
þegar göngugrindin var of þung
fyrir hana að ferðast með í strætó.
Nei, nú skyldi hún finna aðra, létt-
ari og hentugri til strætóferða.
Svana var ódeig við að tileinka
sér þær nýjungar sem gátu orðið
henni til hjálpar og má þar nefna
lesskjáinn sem hún fékk hjá
Blindrafélaginu, sem gerði henni
fært að lesa bréf og sjá það sem
hún skrifaði sjálf. Hún gerði allt
hvað hún gat til að lifa eigin lífi á
eigin forsendum, spyrjast fyrir og
bjarga sér.
Sonardóttir Svönu á tánings-
aldri þurft nýverið að skrifa grein-
argerð um sjálfa sig, hver hún
væri og hver gildi hún hefði í há-
vegum. Hún komst að því að
amma Svana var mikil og góð fyr-
irmynd. Kona sem býr í eigin íbúð,
uppi á annarri hæð, verulega sjón-
skert og heyrnardauf er hetja.
Kona í þessari stöðu, sem heldur
áfram að sækja skemmtanir, fara í
ferðalög og koma í fjölskylduboð
er til fyrirmyndar. Svana var hæv-
ersk og átti alltaf til bros hvort
sem hún heyrði hvað sagt var eða
ekki. En að baki bjó styrkurinn og
viljinn til að lifa.
Ég er stolt af tengdamóður
minni og þakka fyrir öll gengin
spor með henni. Hennar verður
ávallt minnst með hlýju, ást og
virðingu.
Auðna Ágústsdóttir.
Það var síðsumars árið 1969 sem
leiðir okkar Svönu tengdamóður
minnar lágu fyrst saman. Við hjón-
in hófum síðan búskap okkar ári
seinna á loftinu hjá Svönu og Gísla í
Kaplaskjólinu.
Þegar íbúðin í kjallaranum losn-
aði fluttum við okkur niður með
frumburð okkar. Seinna, þegar þeir
feðgar höfðu byggt saman hús við
Bræðraborgarstíg, fluttum við
þangað, við ungu hjónin orðin fjög-
ur í heimili eins og þau. Um tíma
bjuggu fjórir ættliðir þar saman,
þegar yngri dóttir okkar hóf sinn
búskap í kjallaranum, með sinni
fjölskyldu, þótti þeim hjónum á
efstu hæðinni það ekki leiðinlegt.
Þau eru orðin fjörutíu árin í sumar,
hér á þessum stað í sambýli við
Svönu tengdamóður mína, án þess
að skugga bæri þar á.
Þegar stelpurnar voru yngri og
ég að heiman vegna vinnu, var gott
að vita af ömmu Svönu á efri hæð-
inni.
Margt höfum við sameiginlega
aðhafst bæði í leik og starfi. Við
hjónin ferðuðumst með þeim Gísla
og Svönu, innanlands á ferðabílum
með Flökkurum, í fylgd með full-
orðnum eins og þau göntuðust jafn-
an með. Svo aldamótaárið sigldum
við með þeim hjónum, með Nor-
rænu til Danmerkur og keyrðum
suður til Þýskalands.
Gísli veiktist í þessari ferð og
kom styrkur Svönu vel í ljós, þegar
hún varð eftir ein á hóteli í ókunnri
borg, til að geta verið nálægt manni
sínum og heimsótt hann. Gísli náði
sér aldrei almennilega á strik eftir
þau veikindi, þó var farið í stóru
ferðina með Flökkurum og m.a.
siglt um Breiðafjörðinn.
Eftir fráfall Gísla fór Svana að
sækja opið hús hjá Blindravina-
félaginu og hafði gaman af. Hún
naut þar félagsskapar jafningja og
einstaklega fjölbreyttrar dagskrár,
með söng og skemmtun okkar
fremstu listamanna. Ég fékk að
vera einkabílstjóri Svönu í þessum
ferðum, á hennar eðalbíl, ásamt því,
að við fórum saman á bílnum í inn-
kaupa ferðir og í aðrar nauðsynleg-
ar útréttingar.
Tvo þriðju hluta ævi minnar hef
ég því átt Svönu sem nágranna, þar
sem við höfum búið í sama húsi, hún
á efri hæðinni og ég á þeirri neðri.
Langt og farsælt sambýli í sátt og
samlyndi,
Með söknuði sértu kært kvödd
og Guði falin.
Guðrún Bjarnadóttir.
Svana
Eyjólfsdóttir
✝ Magnús Guð-jónsson fæddist
á Ísafirði 24. nóv-
ember 1925. Hann
lést á Landspít-
alanum 16. maí
2015.
Foreldrar hans
voru Guðjón Jóns-
son, f. 29.9. 1876, d.
11.10. 1937, og
Hansína Magnús-
dóttir, f. 1.4. 1895,
d. 3.8. 1971.
Magnús var einn af 4 systk-
inum, en þau eru Ólafía, f. 21. 8.
1918, d. 31. 1. 2001, Jens, f. 21.7.
1) Guðjón, f. 1950, kona hans Jó-
hanna Smith f. 1955, d. 1995,
þeirra dætur eru Unnur, f. 1978,
sambýlismaður Hjalti Páll Sig-
urðsson, og Hildur, f. 1982. 2)
Ólafur, f. 1952, kvæntur Ta-
möru Suturinu, f. 1952. Börn
Ólafs eru: Ásta Björk, f. 1972,
maki Sigurður Lárusson, börn
þeirra eru Guðrún Ingibjörg, f.
1994, og Elísa Rut, f. 2011.
Magnús, f. 1975, maki Jette Cor-
fitzen, börn þeirra William, f.
2005, og Anna, f. 2009. Bjarni, f.
1980. 3) Jóhann, f. 1956, sam-
býliskona Valgerður Andrés-
dóttir, f. 1962. Börn Jóhanns eru
Helga Kristín, f. 1985, Harpa
Hrund, f. 1988, og Jón Atli, f.
1991, maki Ása Unnur Þorvalds-
dóttir.
Útför hans fer fram frá Laug-
arneskirkju í dag, 12. júní 2015,
kl. 13.
1920, d. 9.8. 2010,
og Skúli Rúnar, f. 6.
10. 1932.
Árið 1950 kvænt-
ist Magnús eigin-
konu sinni Þuríði
Ólafsdóttur, f. 22.6.
1929, d. 25.9. 2011.
Þau hófu búskap á
Ísafirði en bjuggu
síðan að mestu í
Laugarneshverfi í
Reykjavík, fyrst við
Laugarnesveg og síðan við
Laugalæk, eða frá 1952 til 2008
er þau fluttu að Strikinu 4,
Garðabæ. Þau eignuðust 3 börn:
Það eru líklega allir sammála
um það að hann Maggi afi var ein-
staklega ljúfur og góður maður,
yfirleitt í góðu skapi og þótti gott
að hugsa um fólkið sitt. Ávallt
fengum við systkinin hlýjar mót-
tökur þegar við komum í heim-
sókn og þegar við vorum yngri átti
afi alltaf smarties-stauka eða
perubrjóstsykur til að gauka að
barnabörnunum, við mikla gleði
bæði gefanda og þiggjenda. Þegar
við gistum hjá ömmu og afa á
Laugalæknum var ýmislegt brall-
að, við lærðum að spila og leggja
kapal og svo var golfið sameigin-
legt áhugamál feðganna. Alltaf
var eitthvað farið út og mjög oft í
gönguferð um Laugardalinn, en
afi fór nær daglega í gönguferðir.
Afi reyndi ýmislegt um ævina
en meðal annars var hann sjómað-
ur sem fékk sér Stjána bláa tattú,
silfursmiður, átti efnalaug og spil-
aði í hljómsveit en amma og afi
héldu alltaf stór jólaboð þar sem
afi hélt uppi stemningu með píanó-
og harmonikkuleik, líkt og hann
gerði víst á böllunum í gamla daga.
Afi var mjög stríðinn og húm-
orinn var aldrei langt undan, hvort
sem það var til að létta á andrúms-
loftinu þegar samræður um pólitík
voru komnar út í horn eða þegar
yngstu barnabörnin báðu um ís –
þá var svarið oft: „Ha, viljiði ís…u-
uuu?“
Auk þess að vera með mikinn
húmor og stórt hjarta viljum við
meina að afi hafi haft mikinn lífs-
vilja en hann var heilsuveill vegna
hjartans síðustu árin og okkur
systkinum hefur nokkrum sinnum
verið tilkynnt að hann væri nú
hætt kominn. Afi hlýtur að hafa
haft einstaklega sterkt hjarta því
alltaf jafnaði hann sig og eitt sinn
var hann víst kominn út í garð að
moka skurð nokkrum klukkutím-
um eftir hjartaaðgerð – og amma
réði ekkert við hann! Við höfum
því oft talað um að hann afi ætti
níu líf. Það gæti þó líka verið að
hann hafi ekki viljað kveðja á und-
an henni ömmu, því ósköp hugsaði
hann vel um ömmu frá því við
munum eftir okkur. Það er því
huggun harmi gegn að vita af
þeim sameinuðum í Sumarlandinu
að hugsa hvort um annað.
Helga Kristín Jóhannsdóttir,
Harpa Hrund
Jóhannsdóttir, Jón Atli
Jóhannsson.
Margs er að minnast þegar
Magnús Guðjónsson silfursmiður
kveður að loknu góðu dagsverki.
Hann starfaði við silfurborðbún-
aðarsmíði á gullöld hennar hér á
landi. Magnús vann í Gull- og silf-
ursmiðjunni Ernu frá sjötta ára-
tugnum og fram á þann níunda og
var mikill vinnuvíkingur. Yngri
menn litu upp til Magnúsar og
starfsmanna af hans kynslóð sem
voru miklir hagleiksmenn og gáfu
mikið af sér því vinnan gat verið
erfið og slítandi. Magnús var mús-
íkalskur og íþróttamaður mikill á
yngri árum auk þess að vera lista-
smiður. Fjöldi fagurra muna leit
dagsins ljós á þessum tíma og
prýða mörg íslensk heimili. Allt
litróf stjórnmálanna var að finna á
kaffistofu verkstæðisins og voru
umræður fjörugar og lærdómsrík-
ar fyrir þá yngri.
Í seinni tíð komu þau Magnús
og Þuríður heitin kona hans af og
til við á gamla verkstæðinu, fengu
sér kaffisopa og rifjuðu upp gaml-
ar stundir. Eftir að Þuríður féll frá
fækkaði heimsóknum en voru
áfram dýrmætar og ánægjulegar,
erum við þakklát fyrir tryggð
þeirra og frændrækni.
Við sendum fjölskyldu og vin-
um okkar dýpstu samúðarkveðju.
Fyrir hönd starfsfólks Ernu hf,
Ásgeir Reynisson.
Magnús
Guðjónsson
Kærar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og minningargjafir vegna andláts og útfarar
áskærrar eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
PÁLHEIÐAR EINARSDÓTTUR,
Gyðufelli 8,
Reykjavík,
er lést á hjúkrunarheimilinu Eir
24. maí.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki deildar 3 S á Eir fyrir
einstaka umhyggju og alúð þann tíma sem hún dvaldi þar.
Sem og starfsfólki dagdeildar, þar sem hún var í dagvistun áður
en hún fór á hjúkrunardeild.
.
Kristján Þórarinsson,
Hafdís Ósk Kristjánsdóttir, Eggert Friðriksson,
Einar Kristjánsson, Anna María Ríkharðsdóttir,
Anna María Kristjánsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu samúð
og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru
móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HÖLLU S. JÓNSDÓTTUR.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu og jarðsett var í
Gufuneskirkjugarði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjúkrunarheimilisins Eirar, deild
1b og sambýlið á Eir, fyrir yndislegt viðmót og frábæra
umönnun í gegnum árin.
.
Brynja Nordquist, Þórhallur Gunnarsson,
Pálína Friðgeirsdóttir,
Íris Halla Jónsdóttir, Ragnar Guðmundsson,
Jónas Eiríkur Nordquist, Chaemsri Kaeochana,
Róbert Aron Magnússon,
Ásgeir Örn Nordquist,
Edda G. Ólafsdóttir, Árni H. Sófusson,
og langömmubörnin
Patrekur, Andrea, Karen, Oliver
Kristófer og Aron.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við
andlát eiginmanns, föður, tengdaföður,
sonar og afa,
ÁGÚSTS ÓLAFSSONAR,
Þrúðvangi 20,
Hellu.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
.
Jónína Ragnheiður Grímsdóttir,
Guðbjörg Inga Ágústsdóttir, Hermann Rúnarsson,
Ágúst Már Ágústsson, Joanna M. Skrzypkowska,
Grímur Örn Ágústsson, Ingibjörg Matthíasdóttir,
Guðbjörg Inga Ágústsdóttir, Ólafur Ingimundarson
og barnabörn.
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts eiginkonu minnar og móður
okkar,
SIGRÚNAR HELGADÓTTUR,
Sólheimum 42,
Reykjavík,
sem lést 28. maí.
.
Hannes Pálsson og fjölskylda.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
MARTA ÁSLAUG MARTEINSDÓTTIR,
áður Miðleiti 5,
Reykjavík,
lést 29. maí.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu. Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vinsemd við andlát hennar.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Sóltúns fyrir
frábæra umönnun og hlýju.
.
Björg M. Ólafsdóttir, Friðrik Skúlason,
Marta Kristín Friðriksdóttir.