Morgunblaðið - 12.06.2015, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 2015
✝ Ingibjörg Mel-korka Ásgeirs-
dóttir fæddist á
Akranesi 8. mars
1998. Hún lést á
gjörgæsludeild
LHS við Hring-
braut 2. júní 2015.
Foreldrar henn-
ar eru Kristín Frí-
mannsdóttir, f. á
Blönduósi 9.6.
1969, grunnskóla-
kennari, og Ásgeir V. Hlina-
son, f. á Akranesi 14.8. 1964,
náttúrufræðingur og múrari,
en þau eiga tvo syni, Tryggva
Snæ og Bjarka Fannar, og
Guðrúnu Birnu Blöndal Ás-
geirsdóttur, f. 8.5. 1989, vél-
virkja, hennar sambýlismaður
er Sæþór Sindri Kristinsson
og dætur hennar eru Kristín
Ólína og Stefanía Rut, tvær al-
systur, Ásdísi Ösp, f. 4.1. 1996,
nemi í FB, sambýlismaður
Stefán Logi Grímsson, og Úlf-
heiði Emblu, f. 10.10. 1999,
nema.
Ingibjörg Melkorka ólst upp
á Akranesi og bjó þar allt sitt
líf. Hún var nemandi í
Menntaskólanum í Borgarnesi
og starfaði í N1 Hyrnunni, áð-
ur hafði hún starfað hjá KFC í
Grafarholti.
Útför hennar fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 12. júní
2015, kl. 15.
fósturfaðir Stefán
Þór Sigurðsson,
starfsmaður í El-
kem Ísland. Ingi-
björg Melkorka
átti einn hálf-
bróður, samfeðra,
Benedikt Þór Ás-
geirsson, f. 11.8.
1986, tvær hálf-
systur sammæðra,
Birgittu Rán Ás-
geirsdóttur, f.
19.7. 1987, byggingartækni-
fræðing, hennar sambýlis-
maður er Bjarni Tryggvason
Hún Ingibjörg Melkorka, litla
fallega stelpan mín, er látin.
Þessi staðreynd er enn jafn
skelfilega sár og hún var á þeirri
stundu sem við gerðum okkur
ljóst að ekki væri unnt að bjarga
henni. En eftir lifir minning um
fallega, hugmyndaríka og glaða
stelpu, sem hafði ýmis verkefni
að fást við á sinni stuttu ævi.
Ingibjörg Melkorka var glaðlynt
og líflegt barn. Hún fékk skraut-
legar hugmyndir og fram-
kvæmdi margar þeirra. Það
leiddist engum í kringum hana
og þar var líf og fjör. Snemma
varð ljóst að hún var skarp-
greind og hjálpsöm, það gekk
svo langt að strax í leikskóla var
hún farin að hjálpa félögunum á
þann hátt að hún spilaði fyrir tvo
í myndalottói, því hinn átti í erf-
iðleikum með að ráða við spilið.
Hún hafði líka ákveðnar skoð-
anir og stóð við þær. Ef hún sá
ekki tilgang með verkefnum og
námsefni var hún vís með að
sleppa því, en ef það vakti áhuga
hennar þá sökkti hún sér í efnið
og fór oft með þau lengra en ætl-
ast var til. Mér er minnisstætt
hve undrandi ég var þegar hún
kom heim með slakar einkunnir
úr samræmdum prófum í 10.
bekk. Er ég spurði hana um það
var svarið: Ég er á móti sam-
ræmdum prófum, svo til hvers að
taka þau.
Ingibjörg Melkorka var mikill
dýravinur og var oft að bjarga
dýrum, sem sumum þeirra þurfti
ekki að bjarga. Kettir voru í sér-
stöku uppáhaldi og í návist
þeirra fylltist hún kærleika og
ró. Hún hafði stórt hjarta og gaf
samferðafólki ríkulega af kær-
leika og gleði og var amma
Gunna henni sérlega kær. Hún
var alla tíð hjálpsöm og nærgæt-
in. En hún átti líka sérstök
áhugamál, las mikið og kunni
bækurnar um Ísfólkið nánast ut-
an að, vissi allt um galdrafárið á
Íslandi, hafði brennandi áhuga á
goðafræði, var læs og skrifandi á
rúnir og ýmislegt fleira sem er
ekki algengt að unglingar hafi
gaman af.
Ingibjörg Melkorka átti líka
við sína erfiðleika að stríða og
hafði orðið fyrir áföllum á lífs-
leiðinni sem hún þurfti að leggja
hart að sér til að vinna úr. Hún
átti líka sínar þungu stundir. En
fyrst og fremst kenndi hún mér
svo margt. Ég hef stundum
gantast með að hún hafi komið til
okkar í þeim tilgangi að kenna
mér og það voru ríkulegar
kennslustundir. Á sinni stuttu
ævi kenndi hún mér ekki minna
en ég kenndi henni. Eftir situr
gríðarleg sorg og söknuður,
meiri en nokkur orð fá lýst.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Elsku stelpan mín, ég kveð
þig nú í hinsta sinn, með sorg og
kærleika í hjarta, þakklát fyrir
þau ár sem ég fékk að hafa þig
hjá mér.
Þín
mamma.
Ingibjörg Melkorka var tekin
frá okkur á hrikalegan og ógn-
vekjandi hátt sem erfitt er að
átta sig á. Hún var manneskja
sem hefur skilið eftir djúp spor í
sálu þeirra sem þekktu hana og
mun ávallt lifa í hjörtum okkar.
Ingibjörg fór alla tíð sínar eig-
in leiðir og hafði sérstaka sýn á
heiminn. Það var alltaf sterkur í
henni listamaðurinn, bókaormur-
inn, dýravinurinn og spekingur-
inn. Við þökkum fyrir þessa kosti
hennar því hún skilur eftir sig
bæði ljóð og myndir sem færa
okkur nær henni.
Ingibjörg var frekar ung þeg-
ar fram fór að koma hugsuðurinn
og prakkarinn í henni. Þau voru
ófá skiptin sem Ingibjörg lét sig
hverfa til að gera ótrúlegustu
hluti.
Dæmi um ást hennar á dýrum
var að eitt sinn fann hún spör-
fuglsunga sem virtist yfirgefinn
og ákvað hún því að taka hann
með sér heim. Mamma var ekk-
ert endilega hrifin af þessu og
sagði henni að sleppa unganum.
Hún þóttist hafa sleppt honum
en faldi hann svo í skúffu undir
rúminu sínu.
Auðvitað ómuðu skrækirnir í
greyinu um allt hús, en alltaf
þóttist Ingibjörg vera saklaus.
Seinna þegar hún fattaði að
þetta myndi ekki ganga reyndi
hún að koma sökinni yfir á Ásdísi
með því að setja ungann yfir í
hennar rúm.
Eitt sinn eyddi hún ásamt Úlf-
heiði og nokkrum vinum þeirra
heilu sumri niðri á Ægisgötu í að
ráfa um vinnusvæðið. Þau fundu
gamlan fiskikofa og var hann
gerður að höfuðstöðvum hins ný-
stofnaða leynifélags. Um sumar-
ið fóru svo heilu og hálfu dag-
arnir í að gera upp fiskikofann.
Ýmislegt misgáfulegt dót
fannst sem var eins og fjársjóður
fyrir leynifélagið. Mikið var verið
að vinna á svæðinu og þar sem
Ingibjörg varð nú skotin í einum
vinnumanninum voru þær vin-
konurnar mikið að sniglast í
kringum hann og gera honum líf-
ið leitt.
Ingibjörg fór alltaf sínar eigin
leiðir í lífinu og gerði það hana að
þeirri einstöku stúlku sem hún
var. Ef Ingibjörg ákvað eitthvað
fór hún alla leið með það og ef
það var eitthvað sem hún vildi
ekki gera gerði hún það ekki,
sama hvaða maður sagði.
Eitt af því sem okkur finnst
einkenna hana var að hún var
svolítið forn í því sem hún gerði,
hún ákvað að læra rúnir og var
læs og skrifandi á þær, þetta er
nokkuð sem við höldum að ekki
margir geti státað af. Einnig
voru bækurnar um Ísfólkið í
uppáhaldi og kunni hún til að
mynda fyrstu bókina utan að og
gat þulið hana upp fyrir mann.
Hversu mikill bókaormur Ingi-
björg var, var að okkar viti ein-
stakt.
Líf Ingibjargar var ekki alltaf
auðvelt og þurfti hún að taka
marga dansa við sín andlegu
veikindi. Þau gerðu líf hennar oft
á tíðum mjög erfitt og eyddi hún
ófáum tímunum á BUGL. Við
viljum þakka öllu starfsfólki þar
þá vinnu og hjálpsemi sem þau
sýndu henni.
Ingibjörg skilur eftir sig risa-
stórt skarð í systkinahópi okkar
sem mun marka okkur um
ókomna tíð.
Við munum halda minningu
hennar lifandi og heiðra hana í
okkar lifandi lífi.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Saknaðarkveðjur.
Meira: mbl.is/minningar
Birgitta, Rúna, Ásdís og
Úlfheiður.
Elsku litla stelpuskottið mitt!!
Ein röng ákvörðun og þú ert
farin, svo snögglega, svo endan-
lega og það er svo óendanlega
sárt. Sumt bara einfaldlega skil-
ur maður ekki og sér ekki til-
ganginn með.
Það er sárara en tárum taki að
þurfa að kveðja þig. Aldrei hefði
ég trúað því, þegar ég varð
þeirrar ánægju aðnjótandi fyrir
rúmum 17 árum að fá að verða
vitni að því kraftaverki að þú
fæddist, að ég ætti eftir að þurfa
að fylgja þér til grafar og það
svona fljótt.
Það er stórt skarð höggvið í
fjölskylduna okkar og foreldrar
þínir upplifa mesta áfall sem
nokkur manneskja getur þurft
að ganga í gegnum, að jarða
barnið sitt. Hvernig geta svona
hlutir gerst og hver er tilgang-
urinn? Þegar stórt er spurt verð-
ur fátt um svör.
Ég trúi því að þú hafir verið
kölluð í æðra hlutverk annars
staðar og að þú hafir lokið þínu
hlutverki hér í þessu jarðlífi. Þú
varst alltaf svo einlæg, opin og
hreinskilin að stundum þótti
manni alveg nóg um. Þú talaðir
um alla hluti, allt var svo sjálf-
sagt og ekkert var falið. Þú hafð-
ir að geyma svo einlæga og fal-
lega sál. Þú varst óslípaði
demanturinn okkar.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Sorgin er gríma gleðinnar.
Og lindin, sem er uppspretta gleðinn-
ar, var oft full af tárum.
Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?
Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig
í hjarta manns,
þeim mun meiri gleði getur það rúm-
að.
(Úr Spámanninum e. Kahlil Gibran.)
Það er mín einlæg von að
þessi örlagaríka ranga ákvörðun
þín verði til þess að aðrir taki
rétta ákvörðun og segi „nei
takk“ .
Það er stutt vegferð á milli lífs
og dauða og á milli hláturs og
gráts og þessi eina ranga
ákvörðun getur orðið sú síðasta
sem tekin verður í þessu jarðlífi.
Elsku Ingibjörg mín, með
þessum fátæklegu orðum kveð
ég þig að sinni og þakka þér fyrir
samfylgdina.
Ég veit að það var vel tekið á
móti þér í Draumalandinu og þar
munum við sjást síðar.
Megi Guð og góðar vættir
styrkja og blessa foreldra þína
og systkini í þeirra miklu sorg.
Far þú í friði, frænka mín kær.
Ingibjörg M.
Ásgeirsdóttir
✝ Sigurður HólmJóelsson
fæddist á Stóru-
Ökrum Blönduhlíð
í Skagafirði 21. maí
1923. Hann lést á
dvalarheimili Heil-
brigðisstofnunar
Sauðárkróks 4. júní
2015.
Foreldrar Sig-
urðar voru Jóel
Guðmundur Jóns-
son, f. 29.8. 1892, d. 28.10. 1985,
bóndi á Stóru-Ökrum og Ingi-
björg Sigurðardóttir, húsmóðir,
f. 21.7. 1891, d. 9.6. 1976.
Hinn 21. maí 1949 kvæntist
Sigurður Önnu Jónsdóttur, f.
25.6. 1925, d. 1.3. 1999, hús-
móður og kennara. Hún var
dóttir Jóns Ferdinandssonar
húsasmiðs, f. 9.8. 1892, d. 9.12.
1952, sem bjó á Birningsstöðum
í Ljósavatnsskarði S-Þingeyj-
barnabörn. 3) Sólveig, f. 3.10.
1953. Maki Björn Björnsson, f.
27.2. 1951. Eiga þau fjögur börn
og 11 barnabörn. 4) Jón, f. 26.4.
1957. Maki Hulda Ásgríms-
dóttir, f. 3.11. 1958. Eiga þau
þrjú börn og fimm barnabörn. 5)
Helga, f. 23.6. 1959. Maki Óli
Rúnar Ástþórsson, f. 13.1. 1957.
Á hún tvö börn og fjögur barna-
börn. 6) Ragna, f. 14.11. 1960.
Maki Jón Einarsson, f. 19.7.
1961. Á hún fjögur börn og þrjú
barnabörn. 7) Katrín, f. 21.8.
1963. Maki Eiríkur Tómasson. Á
hún eitt barn og þrjú barnabörn.
Árið 1945 útskrifaðist Sig-
urður sem búfræðingur frá
Bændaskólanum á Hólum í
Hjaltadal. Sigurður starfaði
lengst af við landbúnað og sinnti
sínum eigin búskap frá árinu
1949. Hann var mikill áhuga-
maður um jarðrækt og gerði
miklar jarðabætur á jörð sinni.
Sigurður vann einnig mikið við
múrverk á yngri árum. Hann
var um tíma virkur félagi í
Karlakórnum Feyki.
Útför hans verður gerð frá
Miklabæjarkirkju í dag, 12. júní
2015, kl. 14.
arsýslu, og Hólm-
fríðar Jónsdóttur
húsmóður, f. 9.11.
1882, d. 13.1. 1973.
Þau kynntust í
Reykjavík árið
1946, og árið 1948
fluttust þau í Birn-
ingsstaði í Ljósa-
vatnsskarði og
bjuggu þar í eitt ár.
Fluttu síðan í Vík-
urkot 1950 og
leigðu þá jörð fyrst en keyptu
síðan árið 1954. Árið 1956 fluttu
þau síðan í Stóru-Akra og
bjuggu þar alla tíð síðan. Börn
Sigurðar og Önnu eru: 1) Hólm-
fríður Birna, f. 13.2. 1950. Maki
Kristján Steingrímsson, f.17.3.
1946. Á hún eitt barn, tvö stjúp-
börn og átta barnabörn. 2) Ingi-
björg, f. 19.2. 1951. Maki Rögn-
valdur Árnason, f. 2.11. 1950.
Eiga þau þrjú börn og fimm
Elsku pabbi, við kveðjum þig
með þessum fallegu ljóðlínum.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Börnin þín.
Hólmfríður Birna, Ingi-
björg, Sólveig, Jón, Helga,
Ragna og Katrín.
Elsku afi.
Nú ertu kominn til ömmu
sem að við söknum svo mikið.
Ég var svo ótrúlega heppin að
fá að alast upp með ykkur. Það
var alltaf opið hús og oft vildi ég
fara í fjósið með pabba bara til
þess að geta skroppið upp á Hól
til ömmu og afa.
Þú svafst oft ansi mikið og
hroturnar í þér heyrðust langt
út á hlað og það var ekki auðvelt
að vekja þig ef þess þurfti. Það
var alltaf eitthvert góðgæti að fá
hjá ykkur, yfirleitt molar og ís.
Amma var yfirleitt með eitthvað
nýbakað og sérstaklega í kring-
um sauðburðinn, þá var nóg til
og svarta dollan með rauða lok-
inu uppi á ísskápnum var full af
nammi.
Þú varst ótrúlegur í kringum
kindurnar. Þó að sjónin væri
ekki mikil þekktir þú allar kind-
urnar og lömbin. Þetta var nú
ekki mikið mál þegar við vorum
komin í hlauparana, gúmmí-
skóna, og með staf í hönd að
setja kindurnar með lömbin inn
á kvöldin og hverja í sitt spil.
Þær voru ófáar stundirnar
okkar þar sem við sátum og
ræddum búskapinn fram og til
baka og lífið í sveitinni.
Ég skildi samt lítið í ættfræð-
inni sem þú hafðir svo gaman af.
Þú fylgdist alltaf vel með okkur
öllum og vissir ef að einhver var
að fara í próf, eða þess háttar.
Núna síðustu árin þegar sjónin
var alveg farin lýstir þú samt
fjöllunum og dölunum í kringum
bæinn okkar rétt eins og þú
hefðir séð það allt saman í gær.
Elsku afi góðar minningar um
ykkur ömmu fylgja okkur
áfram.
Hvíldu í friði.
Anna Hlín Jónsdóttir.
Nú sit ég hér og fer yfir allar
þær minningar sem ég hef átt
með þér. Ég var ein af þeim
heppnu sem fengu að vera hjá
ykkur ömmu á Hólnum stóran
part á hverju sumri og margar
helgar. Ég vildi hvergi annars
staðar vera enda var maður um-
vafinn ást og kærleik allan sól-
arhringinn og alltaf söngstu fyr-
ir mig ef ég átti í erfiðleikum
með að sofna og var okkar
uppáhaldslag „Brúðan mín á
belti“. Það var alltaf jafn nota-
legt að koma á Hólinn, sitja úti
á palli, spjalla um heima og
geima og hlusta á fuglana
syngja.
Ég minnist þess enn þegar ég
fór eina ferðina af mörgum með
þér niður að fjósi og við vorum
að fara að reka hross þar sem
þau höfðu sloppið og þú í æs-
ingnum kallaðir á mig: „Kolla,
farðu fyrir hrossin, svona nú
farðu fyrir þau, stelpa,“ og ég
brást hin versta við og sagði að
þau gætu bara farið sjálf og
strunsaði svo upp á Hól til
ömmu. Já, ég skildi ekki allt
þetta sveitamál en alltaf hafðir
þú samt ótrúlega þolinmæði og
allan tíma í heiminum fyrir mig.
Ég minnist þess líka að ófá
kvöldin hringdi ég í þig þegar
mamma var í kvöldskólanum og
söngstu mig í svefn í gegnum
símann.
Eftir að ég fékk bílprófið fór-
um við annað slagið á rúntinn og
skoðuðum í kringum okkur og
hittum gamla vini þína sem þú
áttir um allt land og dáist ég að
þér að hafa þorað með mér í
þessar ferðir.
Ég man svo vel eitt af síðustu
skiptunum sem þú komst til mín
til Reykjavíkur, ég skutlaðist á
mettíma norður á gulu hættunni
og náði í þig og við hlógum alla
Sigurður Hólm
Jóelsson
HINSTA KVEÐJA
Við álfarnir viljum senda
þér kveðju með ljóði sem
Hekla samdi um þig
Afi þú hefur kennt mér margt,
hvað er hvítt og hvað er svart.
Þú varst langafi minn eini
og varst sá besti í heimi.
Fjölskylda er svo góð
þess vegna samdi ég um hana
ljóð.
Hvíl í friði.
Anna Sigríður, Hekla
og Katla.
Þakklæti er það fyrsta
sem kemur upp í hugann,
þegar ég hugsa um hann
Sigga Jóels, afa minn, hann
kenndi mér margt og sýndi
mér ómælda hlýju og um-
hyggju.
Elsku afi minn, takk fyr-
ir allt og allt. Hvíl þú í friði.
Bráðum kem á betri mið
birtan er að dofna.
Ljúfi drottinn ljá mér frið
leyf þú mér að sofna.
Seinna kemur sól og vor
Þá svíf eg létt um geiminn.
Eftir endað ævispor
ég ætla að kanna heiminn.
(Sigurlaug Jóhannsdóttir.)
Kveðja
Birna Sólveig.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningargreinar