Húnavaka - 01.05.2007, Page 104

102
HÚNAVAKA
setja tré úr Geithamrahólma á leiði ást\'ina sinna í kirkjugarðinum. Sendi
hún því vinnumenn sína, þá Jón Jóhannsson og Arnajónsson, að sækja
bát sem hún hafði fengið lánaðan hjá Jónasi Erlendssyni á Tindum því
bátur var ekki til á Geithömrum. Fóru þeir ríðandi og fór Arni með hest-
ana til baka en Jón tók að sér að fara með bádnn en hann var óvanur að
fara með bát. Nær logn var og sást til bátsins frá Geithömrum og Mos-
felli. Þegar komið var langleiðina }Tir vatnið tapaði Jón annarri árinni og
rak bádnn hægt undan vindi. Jón varð hræddur og hrópaði á hjálp. Brá
fólk skjótt við og reið niður að vatninu, þar með var heitkona Jóns,
Hólmfríður, gekk hún með barni hans.
Þegar þau komu að vatninu var Jón búinn að missa báðar árarnar og
báturinn þá austur undir hólmanum og rak að landi en þá breyttist vind-
áttin og varð suðlæg og bátinn tók að reka til norðurs. Þetta varð Jóni
ofraun og hann hverfur í vatnið. Líkið fannst ekki fyrr en um göngur þó
að mikið væri leitað. Jón var aðeins 29 ára þegar hann drukknaði svo
sviplega í Svínavatni.
(Frásögn þessi erskrád afjónasi Bjarnasyni frá Litladal).
Þá drukknaðijón Jónsson prestur á Auðkúlu í S\fnavatni veturinn 1817,
sennilega á svipuðum stað og Jón Jóhannsson. Hann var að fylgja ver-
mönnum á leið suður en þeir voru úr Hjaltadal í Skagafirði. Reiðjón hesd
vel öldum og allfjörugum en er hann vildi til baka reið hann í vök er yfir
hafði skeflt og týndist hann þar með hesdnum. Starkóngur af beisli hans
og vettir fundust á vakarbarminum. Lík hans var slætt upp með kænu um
vorið. Hann var hálffimmtugur þegar hann lést. Jón var vel látínn og bú-
maður góður. Kona hans var Ingibjörg Oddsdóttir frá Miklabæ í Skaga-
firði. Þan áttu níu börn. Sigurbjörg dótdr þeirra giftíst Þorsteini Helgasyni
bónda á Grund í Svínadal. Er hin fjölmenna Grundarætt frá þeim komin.
Um látjóns kvað Hjaltalín prestur meðal annars:
Kúlu deyði klerkur frá,
komst í neyð þar vökin lá.
Vatnið reið um Svína sá,
sínum skeiði jónum á.
Ingibjörg Oddsdótdr flutd að Litladal sem venja var unt prestsekkjur
og bjó þar til elli.
Onnur dóttir þeirra Jóns og Ingibjargar, Helga, var vel hagmælt og
orti meðal annars bændavísur um allflesta búendur í Svínavatnshreppi
árið 1830. Eru vísurnar 32 að tölu og hafa varðveist í upphaflegri gerð.
Móðir hennar fær efdrfarandi \’ísu:
Litladalinn lofan gulls valin byggir.
Drjúg að framan dyggða mörg.
Dýr maddama Ingibjörg.
Stuðst við frásagnir í Húnvetningasögu Gísla Konráðssonar um Kúlupresta.