Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.2012, Qupperneq 31

Smágerð en ótrú-
lega sterk og falleg
Okkur er alveg
svakalega brugðið
Göngugarpur um leikkonuna Kate Winslet sem kleif Hvannadalshnjúk. – DV Pétur Olgeirsson óttast um dóttur sína Lindu Pé sem dvelur í Indónesíu. – DV Ögmundur Jónasson myndi banna fjárhættuspil á netinu ef hann væri einráður. – DV
Núna erum við Norðmenn
N
úna þegar við Íslendingar
sjáum krónuna okkar verða að
engu, er kominn tími til að við
leitum upprunans og föllum
aftur í faðm okkar norsku ættjarðar.
Þar eru peningarnir og þar er allt í
lukkunnar velstandi. Við erum út­
rásarvíkingar; svona forgangsfólk og
við eigum alltaf að láta bjóða okkur
aðeins hið besta. Við erum hin út­
valda þjóð Óðins og eigum sem slík
að gera tilkall til þeirra auðæfa sem
ættingjar okkar hafa aflað á með­
an við höfum verið hér í útlegð og
ánauð, fjarri þeim miklu kjötkötlum
sem norska ríkið hefur fengið að
kynda af kappi.
Núna er kominn tími til þess að
eyjaskeggjarnir komi úr skápnum,
allir sem einn, og játi fyrir heim­
inum hina norsku föðurlandsást.
Við þurfum að viðurkenna það að
við höfum aldrei hætt að vera Norð­
menn. Við höfum alltaf átt bakpoka
og við höfum alltaf elskað hrökk­
brauð með osti; við erum sann­
ir Norðmenn og höfum ekkert að
skammast okkar fyrir.
Við skruppum bara frá Noregi
og höfum verið að færa út kvíar
konungdæmisins; fundum Ísland,
Grænland og Ameríku (jafnvel þótt
viðurkenningarnar hafi – enn sem
komið er – látið á sér standa). Núna
ættum við að vera í betri aðstöðu en
Gyðingarnir voru 1948 þegar þeir
fengu að stofna Ísrael. Þeir höfðu
ekki neitt afmarkað land til að snúa
til; einungis sögusagnir um ríki sem
kannski hafði verið til í grárri forn­
eskju. En við höfum okkar gamla ríki
ljóslifandi og margfalt ríkara en það
var þegar við ákváðum að skreppa í
leiðangur okkar um höfin blá.
Núna er rétta tækifærið. Við
eigum að gera þá kröfu að norska
ríkisstjórnin viðurkenni okkur eins­
og Drottinn sjálfur dró til sín hinn
týnda son. Við eigum svo í fram­
haldinu að fá okkar skerf af því sem
þjóð okkar hefur safnað í sjóði á
okkar gömlu og yndislegu grund.
Við erum Norðmenn og eigum
að vera stolt. Allavega hef ég aldrei
heyrt af neinni óyggjandi sönnun
þess að ættmenn mínir hafi á ein­
hverjum vissum tímapunkti hætt
að tilheyra okkar forna og fagra ríki.
Í Noregi er alltaf talað um Snorra
Sturluson sem Norðmann og alltaf
talað um Leif Eiríksson sem norskan
landkönnuð. Og Kristján Hreinsson,
skáld og Leifur Eiríksson eiga það
sameiginlegt að vera fæddir hérna í
útjaðri konungdæmisins.
Sækjum okkar forna ríkisborgara­
rétt og losnum þannig undan karpi
um forsetakosningar og nýja stjórn­
arskrá. Við munum losna við okkar
veiku krónu og við munum losna við
allar vorar skuldir.
Kæru Norðmenn, þetta er lausn­
in.
Til upprunans þarf okkar glóð
auðvitað að fara
og núna á vor norska þjóð
að njóta bestu kjara.
Verðlaunahafar Hér stinga þeir saman nefjum Ragnar Axelsson ljósmyndari og Auðun Óskarsson, stofnandi og forstjóri Trefja í Hafnarfirði. Fyrirtækið Trefjar halut útflutnings-
verðlaun forseta Íslands á fimmtudag og Ragnar fékk sérstök heiðursverðlaun fyrir að bera hróður Íslands um víða veröld með ljósmyndum sínum. Mynd SIGTRyGGUR ARIMyndin
Umræða 31Helgarblað 13.–15. apríl 2012
Skáldið skrifar
Kristján Hreinsson
Vinsæl
ummæli
við fréttir DV.is í vikunni
„Það á að húð-
strýkja þennan
Sullenberger og
læsa hann inni til lífstíðar.
Sænsk rannsókn leiddi í
ljós, að ef þú borðar 1.127
kg af þessu Cocoa Puffsi
daglega í 845 ár, þá eru
11,23% líkur á að þú berir
af því skaða. Svo er þessi
djöfull í mannsmynd að
selja okkur þetta. Og til
þess að kóróna glæpinn,
þá er þetta eitursull hans
bragðgott!“
Hjalti Garðarson um
frétt á DV.is um húsleit hjá
versluninni Kosti vegna
Cocoa Puffs..
„Samsærið
mikla. Halldór
Halldórsson
fyrrverandi bæjarstjóri og
áhrifamaður í kvennaarmi
sjálfsstæðis flokksins var
að safna undir skriftum
fyrir Þóru hér á hótelinu.
Evrópusambandið er líka
talið standa að framboði
Þóru svo og fjölmargt
Samfylkingarfólk og
VGkommarnir. Nú upplýsir
Ástþór að fleiri koma að
þessu samsærisframboði
Þóru. Úuúh ég er nú bara
hræddur, hvernig endar
þetta!!!“
Rögnvaldur Þór
Óskarsson um Ástþór
Magnússon sem segir
framboð Þóru vera runnið undan
rifjum 365 og RÚV.
„Bara svona svo
menn hafi það
á hreinu. Það er
engin framleiðslustýring
á kindakjötsframleiðslu á
Íslandi. Það eru engir út-
fluttningsstyrkir fyrir kjöt
sem flutt er úr landi. Sem
betur fer var öll fram-
leiðslustýring afnuminn
fyrir um allavega rúmum
áratug. Styrkjakerfið sem
er við líði í lambakjöts-
framleiðslu núna bindur
sauðfjárbændur ekki til
að gera neitt nema vera
sauðfjárbændur og hvað
þeir framleiða síðan mikið
er algjörlega þeirra mál.“
Sigurður Þór
Guðmundsson um frétt
þar sem Íslendingur í
Noregi þakkaði Íslendingum fyrir
að geta keypt niðurgreitt íslenskt
lambakjöt þar í landi.
„Ekki dæma alla
blinda eða sjón-
skerta ónot-
hæfa, það er margt sem
við getum gert þó það taki
okkur bara miklu meiri
tíma en alsjáandi mann-
eskju. Það á að gefa öllum
tækifæri til að sanna sig“
Elma Finnbogadóttir,
sem er lögblind, við
frétt um blindan hár-
greiðslumeistara sem fór í mál við
Kópavogsbæ.
128
15
35
14
Forsetafarsinn
H
Hann er byrjaður, forsetafars­
inn. Svarthöfði sér þær dynja
á okkur, fréttirnar um forseta­
frambjóðendurna, dag eftir dag,
næstu mánuði fram að kosningunum
í sumar. Nýir frambjóðendur koma
fram, boða blaðamannafundi og til­
kynna um framboð sín. Umræða um
fortíð frambjóðendanna mun koma
upp, hver gerði hvað, á kostnað hvers
og hvenær? Hvar eru líkin í skottinu?
Nú þegar er þetta byrjað þrátt fyrir
að mánuðir séu til kosninga: Um leið
og Þóra Arnórsdóttir býður sig fram til
forseta er 20 ára gamalt dómsmál gegn
sambýlismanni hennar, Svavari Hall­
dórssyni, dregið fram og skeggrætt á
netinu. Aldrei hafði þetta mál komið
til tals áður þrátt fyrir að Svavar hefði
verið opinber persóna um árabil vegna
starfs síns hjá Ríkissjónvarpinu.
Þeir sem bjóða sig fram til forseta
gefa höggstað á sér og jafnvel sínum,
það er vitað. Fortíðin þarf helst að vera
alveg tandurhrein, ekkert rúm fyrir
breyskleik, yfirborðið slétt. Svo langt
er síðan alvöru kosningabarátta um
forsetaembættið hefur verið háð á Ís­
landi, árið 1996, að reynslan af slíkum
kosningum er nánast gleymd. Síðan þá
hafa að mestu einungis kynlegir kvistir
eins og Ástþór Magnússon boðið sig
fram, menn sem að mati Svarthöfða
getur ekki verið full alvara með fram­
boði sínu. Nú er öldin önnur og stefna
frambjóðendur að því að leggja Bessa­
staðabóndann.
Margt hefur breyst síðan 1996,
þegar Ólafur Ragnar Grímsson settist
á Bessastaði, þessi kosningabarátta
gæti orðið sú harðasta í Svarthöfða
minnum. Baráttan gæti líkst því sem
við sjáum í útlöndum, spunakarlar
og stuðningsmenn einstakra fram­
bjóðenda gætu komið óþægilegum
upplýsingum um aðra frambjóðend­
ur í fjölmiðla. Hvað gerði þessi eða
hinn á balli í Húnaveri árið 1974?
Hélt Guðbrandur fram hjá þriðju
konunni sinni í Kanaríferðinni með
Heimssýn árið 1983? Var Sigrún
virkilega rekin úr starfi sínu fyrir mis­
tök árið 1995? Íhugaði Dídí að skipta
um kyn eftir menntaskólavistina á
Laugarvatni þegar líf hennar var í
limbói?
Við gætum séð auglýsingar í blöð­
um gegn einstaka frambjóðendum, líkt
og við sáum fyrir nokkrum árum þegar
auðmaðurinn Jóhannes í Bónus kost­
aði herferð gegn Birni Bjarnasyni og
skoraði á frambjóðendur Sjálfstæðis­
flokksins að strika hann út í alþingis­
kosningum. Það sem hefur breyst
síðan 1996 er að slík meðöl hafa færst í
aukana í stjórnmálum; frambjóðendur
leggja meira á sig til að ná árangri gegn
mótherjum sínum, fleira er leyfilegt en
áður. Svarthöfði sér fyrir sér skítugustu
kosningabaráttu lýðveldistímans. Við
erum nú þegar byrjuð að finna smjör­
þefinn af því sem koma skal.
Svarthöfði
Ég er ekki einráður
í þessum efnum