Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.2012, Blaðsíða 41

41Helgarblað 7.–9. desember 2012
konur viðurkenndi Indónesinn Ahmad Suradji að hafa drepið á 11 ára tímabili. Fórnarlömb hans voru á aldrinum
11 til 30 ára. Suradji var handtekinn árið 1997 eftir að lík fundust í grennd við heimili hans. Hann sagði að árið 1988 hefði
draugur föður hans birst honum í draumi og sagt honum að drepa 70 konur. Átti það að gera honum kleift að verða
andalæknir. Suradji var sakfelldur og dæmdur til dauða árið 1988. Dómnum var fullnægt í júlí 2010.
ALLRA SÍÐASTA
KVÖLDGANGAN Hélt fram sakleysi sínu fram á síðustu stundu:Tekinn
af lífi
George Ochoa, 38 ára karlmað­
ur, var tekinn af lífi með ban­
vænni sprautu í Oklahoma á
þriðjudag. Ochoa var dæmd­
ur til dauða fyrir skjóta til bana
kærustupar, 38 ára karl og 35
ára konu, árið 1993 eftir að hafa
brotist inn á heimili parsins.
Áður en banvænu eitrinu
var sprautað í æðar hans lýsti
Ochoa því yfir að hann hefði
ekki framið þann glæp sem
hann var dæmdur fyrir. „Ég er
saklaus,“ voru hans síðustu orð
þegar hann var spurður hvort
hann hefði eitthvað að segja að
lokum. Innan við mínútu síðar
var hann látinn.
Lögmenn Ochoa höfðu barist
fyrir því að fá dauðadómnum
breytt í lífstíðarfangelsi, en að­
eins er mánuður síðan yfirvöld
í Oklahoma synjuðu síðustu
beiðni hans. Ochoa og lög­
mannateymi hans hélt því fram
að hann hefði glímt við geðræn
vandamál um langt skeið og
af þeim sökum væri það brot á
ákvæðum bandarísku stjórnar­
skrárinnar að taka mann með
geðveilu af lífi. Þess utan hélt
Ochoa fram sakleysi sínu.
Ochoa var handtekinn ásamt
Osbaldo Torres, mexíkóskum
ríkisborgara, rétt eftir að tilkynnt
var um ódæðið. Í lögregluskýrsl­
um kom fram að þeir hefðu virk­
að taugaveiklaðir. Þá hafi lýsing
sem þrjú börn parsins gáfu lög­
reglu komið heim og saman við
Ochoa. Torres var einnig dæmd­
ur til dauða í málinu. Refsingu
hans var hins vegar breytt í lífs­
tíðarfangelsi árið 2004 eftir að
upp komst að honum hefði ekki
gefist færi á að tala við ræðis­
mann Mexíkó í Bandaríkjunum
eins og lög gera ráð fyrir.
Bílaverkstæði
Varahlutaverslun
Smurstöð
Dekkjaverkstæði
Bremsur,
spindilkúlur,
stýrisendar,
o.fl., o.fl.
Allar gerðir
bætiefna fyrir
vél, drif
og gírkassa
www.bilaattan.is
Allt á einum stað
42
S
ú var tíðin að Tor di Quinto,
úthverfi Rómar, endurspegl­
aði glæsileika hinnar fornu
borgar sem hafði áður fyrr
runnið átakalítið saman við
sveitirnar fyrir utan borgina. En sú tíð
var liðin þegar eftirfarandi atburðir
áttu sér stað. Árið 2007 úði og grúði af
tjaldborgum innflytjenda sem dreifðu
sér líkt og köngulóarvefur yfir land
auðnar.
Flestir innflytjendanna voru Róm­
anar sem streymdu svo þúsund­
um skipti til Rómar í leit að vinnu í
landi sem barðist við yfirþyrmandi
atvinnuleysi. Óhætt er að fullyrða að
hlutskipti þeirra var ekki öfundsvert.
Giovanna Gumiero og Giovanni
eiginmaður hennar höfðu búið í Tor
di Quinto­hverfinu frá því fyrir tíma
innflytjendastraumsins og var tíðrætt
um aukna tíðni rána í því. Giovanni
var aðmíráll og eyddi því löngum
tíma fjarri heimili sínu. Hann hafði
nokkrum sinnum stungið upp á því
að þau flyttu, enda hafði hann áhyggj­
ur af öryggi eiginkonu sinnar. En
Giovanna vísaði slíkum vangaveltum
á bug: „Allir þurfa að eiga heima ein­
hvers staðar, sýnum umburðarlyndi.“
Síðasta síðdegisgangan
Síðdegi 30. október, 2007, varði Giov­
anna í búðarráp í Róm og klukkan
var orðin hálf sex þegar hún steig af
lestinni á grenndarlestarstöð sinni,
með fangið fullt af pökkum og pinkl­
um. Þrátt fyrir einhverja úrkomu
ákvað Giovanna að rölta tæplega kíló­
metra leið frá stöðinni að heimili sínu.
Heimleiðin var vörðuð hreysum
sem innflytjendur höfðu hróflað upp
af vanefnum og ekki fráleitt að ætla að
Giovanna hafi séð innflytjendavanda­
mál Ítalíu í hnotskurn á för sinni. En
hún komst aldrei á leiðarenda þetta
kvöld. Í reynd var hún skammt á veg
komin þegar 24 ára Rómani, Nico­
lai Mailat, sem leynst hafði í skugg­
anum stökk í veg fyrir hana og barði
hana illa og nauðgaði síðan. Að því
loknu hrifsaði hann til sín handtösku
hennar og aðrar pjönkur og hvarf út í
rökkrið.
Giovanna lá eftir, meðvitundarlaus
og illa útileikin eftir barsmíðarnar.
Tórði í nokkra stund
Tveimur klukkustundum síðar þegar
síðasti vagn dagsins kom að Tor di
Quinto­hverfinu neyddist bílstjóri
hans til að snarhemla því þvert í vegi
hans stóð öldruð kona og veifaði
handleggjum líkt og óð væri.
Bílstjórinn skildi ekki orð af því
sem konan, sem var Rómani, sagði
en hún benti ítrekað að skurði þar rétt
hjá. Þegar bílstjórinn lýsti að skurðin­
um mætti honum hryllileg sýn;
Giovanna lá þar í hnipri, nærbuxna­
laus og þakin mold og blóði. En hún
var enn með lífsmarki.
Giovanna var sett í öndunar­
vél á spítalanum en hafði ekki kom­
ist til meðvitundar þegar eiginmað­
ur hennar kom til hennar þar. Hún
komst aldrei til meðvitundar og and­
aðist nokkrum klukkustundum síðar
af völdum mikilla áverka.
Auðfundinn ofbeldismaður
Þegar lögreglan fór í búðir Rómafólks­
ins í Tor di Quinto­hverfinu reyndist
þeim létt að finna sökudólginn. Ann­
að Rómafólk í búðunum var slegið
yfir verknaði Nicolais og jafn hneyksl­
að á ofbeldisverki hans og aðrir íbú­
ar Rómar. Því hikaði það ekki við að
benda lögreglunni á Nicolai.
Svo virðist sem Nicolai hafi allt frá
unglingsaldri verið vandræðageml­
ingur og glæpaferill hans hafði hafist
í Rúmeníu þegar hann var fjórtán ára.
Þar hafði hann rænt fólk og gengið í
skrokk á því án nokkurra eftirþanka.
Eftir að hann kom til Ítalíu hafði hann
haldið uppteknum hætti í stað þess
að sjá villu síns vegar.
Ofbeldi og hatur
Eins og oft vill verða þá varð dauði
Giovönnu kveikjan að miklu hatri og
ofbeldi í garð innflytjenda enda vilja
rök oftar en ekki lúta í lægra haldi fyr­
ir blindri reiði. Það varð sem olía á eld
þegar í ljós kom að tveir þriðju hlut­
ar allra sem höfðu verið handteknir í
Róm það sem af var þessu ári höfðu
verið Rómafólk og sagt var að Róman­
ar bæru ábyrgð á þremur fjórðu
hlutum allra morða, þjófnaða og
nauðg ana – hvorki meira né minna.
Reyndar fullyrti Nicolai síðar fyr­
ir dómi að réttarhöldin yfir honum
væru réttarhöld yfir öllu Rómafólki
á Ítalíu: „Þið dæmið mig sem tákn­
mynd eingöngu. Já ég reyndi að stela
veski þessarar konu, en ég banaði
henni ekki.“
Nicolai fullyrti að ofbeldið, nauðg­
unin og banvænar barsmíðarnar
hefðu verið á ábyrgð annars Rómana,
Vassili, sem reyndar var sonur Emilíu
nokkurrar sem hafði bent lögreglunni
á Nicolai.
Við nánari athugun kom í ljós
að Vassili hafði, þegar ráðist var á
Giovönnu, verið á spítala þar sem gert
var að annarri hönd hans.
Niðurstaða kviðdóms var að Nic­
olai væri sekur. „Nei,“ hrópaði hann
felmtri sleginn þegar hann var dæmd­
ur til 29 ára fangelsisvistar. Ekki reið
Nicolai feitum hesti frá áfrýjun sinni
því áfrýjunardómstóll breytti dómn­
um í lífstíðarfangelsi – þar af hálfs árs
einangrun – auk þess sem honum var
gert að greiða fjölskyldu Giovönnu
hálfa milljón evra í bætur. n
n Giovanna Gumiero var talsmaður umburðarlyndis
Nicolai Mailat
Hélt fram sakleysi
sínu en var dæmd-
ur engu að síður.