Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.2011, Side 52

52 | Viðtal 29. júlí – 2. ágúst 2011 Helgarblað
Hlutir úr leikmyndum skreyta lóð-
ina við hús Hrafns Gunnlaugssonar.
Litlir kofar, myndir, skúlptúrar. Viður,
leir og járn. Sjórinn er lygn eftir sum-
arlægð daginn áður. Drenghnokki
opnar dyrnar. Nær í pabba sinn.
Heimilið er sem leikmynd. Þar úir
og grúir af alls konar hlutum. Hist
og her. Mætti líkja því við hrafns-
hreiður. Við setjumst inn í sólstofu.
Þar skreytir rýmið uppstoppaður
minkur. Tvö bleik kerti í þriggja arma
kertastjaka. Strákústur. Skrælnuð
blóm í vösum. Áritað bréf í ramma
frá Leonard Cohen: For Hrafn. With
fraternal greetings. Leikstjóranum
finnst vera of bjart. Setur upp sól-
gleraugu.
Hrafn Gunnlaugsson. Margverð-
launaður leikstjóri um 30 mynda.
Nafnið eitt fær án efa marga til að
hugsa um víkingamyndirnar sem
hann leikstýrði: Í skugga hrafnsins,
Hvíti víkingurinn og Hrafninn flýg-
ur. Grófgerðar leikmyndir. Grófgert
fólk. Grófgerðir búningar. „Ég hafði
séð Hollywood-myndina Vikings
þar sem víkingarnir eru með hyrnda
hjálma og gylltar brynjur. Mig hafði
dreymt um að gera víkingamynd
sem væri eins og tekin upp úr jörð-
inni; gerð úr þeim efnum sem eru til
staðar þar sem myndin er gerð.“
Óðal feðranna. Reykjavík í öðru
ljósi. Opinberun Hannesar. Tíu ár
eru síðan Hrafn leikstýrði þeirri kvik-
mynd – en síðan hann leikstýrði
þeirri mynd hefur hann látið staðar
numið.
„Fyrir mér er bíómynd fyrst og
fremst aðferð til að segja sögu. Sér-
hver mynd er ólík annarri. Í Óðali
feðranna fannst mér ég eiginlega
skulda því fólki sögu sem ég hafði
kynnst þegar ég var í sveit. Hrafninn
flýgur er æskudraumur um að vekja
til lífsins víkingatímann á minn hátt.
Opinberun Hannesar er mynd sem
mér þykir mjög vænt um – mynd
sem ég gerði til að vara við að hér sé
að verða eitt samfellt eftirlitsþjóð-
félag.“
Hrafn hefur að undanförnu unnið
að því að koma myndunum á DVD.
Vill ekki fara með ungan soninn
úr landi
Hann viðurkennir að hann sakni
stundum leikstjórahlutverksins;
segir að Svíar hafi boðið sér að leik-
stýra en það heilli ekkert sérstaklega
að fara úr landi á meðan sonurinn,
Aron Daníel, er svona ungur. Hann
segir að allar sínar myndir hafi verið
gerðar af innri ástríðu, vegna þess að
hann hafði eitthvað að segja; hann
sé höfundur myndanna og hann sé
fyrst og fremst sögumaður. Handrit-
in eru öll eftir hann.
„Þetta er svo þungt hjól sem mað-
ur setur í snúning þegar maður gerir
bíómynd. Þegar maður er búinn að
skrifa heilt handrit og gera upptö-
kuplan þá kemst maður ekkert und-
an því og það stjórnar lífi manns.
Maður veit að vissan dag á vissum
tíma er maður kannski með þyrlu og
500 manns við Gullfoss. Og ef mað-
ur veit ekki nákvæmlega hvað maður
ætlar að gera með þessa þyrlu og 500
manns, hvar myndavélin á að standa
á hverju augnabliki og hvernig þetta
á að gerast þá gerist ekki neitt. Það
skiptir engu máli hvort maður er
vel fyrirkallaður þegar að tökunum
kemur.
Dreymir síðustu myndina
Kvikmyndagerð er dálítið eins og
hernaður. Það er búið til árásarplan,
upptökuplan, og síðan kemur hljóð-
vinna og klipping myndarinnar sem
ég hef yfirleitt séð sjálfur um. Þetta
er það mikil áskorun og kvöð að ég
staldra við. Ég er 63 ára og ef ég ætla
kannski að eyða tveimur árum í það
að gera nýja bíómynd þá er það dýr-
mætur tími. Ég er kannski kominn
í það mikla samkeppni við sjálfan
mig; ég er tiltölulega sáttur við það
sem ég er búinn að gera – og hverju
ætti ég þá að bæta við? Það blundar
alltaf í mér ein mynd og hún bankar
stundum á gluggann; sérstaklega á
nóttunni en þá dreymir mig eitthvað
úr henni. En ég er ekki ennþá búinn
að finna út hvernig þessi saga á að
ganga upp.“
Hvað með eftirminnilegustu at-
vikin við kvikmyndatökur? „Það er
kannski þegar maður hefur sagt „ac-
tion“, myndavélin fer í gang og leik-
ararnir byrja að leika og það gerist
eitthvað meira en maður hafði von-
ast til. Leikarinn hefur kannski sen-
una upp í eitthvert æðra veldi og
manni finnst augnablik eins og mað-
ur hafi samband þarna upp. Það hafa
komið augnablik þar sem manni
hefur fundist maður undir einhverri
náðarsól. Það er það sem hefur ver-
ið stórkostlegt við að gera kvikmynd.
Og líka augnablik þegar manni hefur
tekist að fanga kannski sýn úr lands-
lagi eða einhverri leikmynd og mað-
ur finnur að þessi sýn er að skila sér
og þetta virkar, eins og sagt er.“
Sturlunga
Hvað með stílinn á myndunum?
Áferðina?
„Ég held ég hafi orðið mest fyrir
áhrifum af málverkum Gunnlaugs
Scheving ef við tölum um myndstíl-
inn. Ég held að mynduppbyggingin
sé fyrst og fremst sótt til málverka
Hrafn Gunnlaugsson er 63 ára og segir yndislegt
að upplifa föðurhlutverkið upp á nýtt á þessum aldri.
Þeir Aron Daníel Hrafnsson Guerra eru miklir vinir.
Hrafn dreymir stundum brot úr síðustu kvikmyndinni
sem hann langar til að gera. Hann dreymir um að
bæta upp fyrir misgjörðir sínar í lífinu og þann hrotta-
skap sem hann hafi stundum sýnt. Hrafn ræddi við
Svövu Jónsdóttur og leiddi hana um völundarhúsið
á Laugarnesinu.
Opinberun hrafnsins
„Það er ekki til stór-
kostlegri félags-
skapur en Aron Daníel
Hrafnsson Guerra. Við
erum miklir mátar og
förum víða saman.
Hrafn Gunnlaugsson „Ég hef alltaf
verið farmaður í sjálfum mér og að því
leyti líka hef ég algjörlega breytt um
stíl eftir hverja mynd. Þá hef ég gert allt
öðruvísi mynd. Hrafn Gunnlaugsson hefur
aldrei farið að gera myndir eftir Hrafn
Gunnlaugsson.“
MynD Hörður SVeinSSon