Dagblaðið Vísir - DV - 04.11.2011, Page 12

12 | Fréttir 4.–6. nóvember 2011 Helgarblað
Bílaverkstæði
Varahlutaverslun
Smurstöð
Dekkjaverkstæði
Bremsur,
spindilkúlur,
stýrisendar,
o.fl., o.fl.
Allar gerðir
bætiefna fyrir
vél, drif
og gírkassa
www.bilaattan.is
Allt á einum stað
Starfsmenn og sjálfboðaliðar Hjarta-
heilla, landssambands hjartasjúk-
linga, héldu í sumar vinnufund á
Fosshóteli í Reykholti. Fundargest-
um, sem samanstóðu af tveimur
starfsmönnum samtakanna, for-
mönnum ellefu undirdeilda og
mökum þeirra, var boðið upp á bæði
kvöld- og hádegisverð ásamt gist-
ingu á hótelinu eftir fundinn. Sam-
kvæmt upplýsingum frá Hjartaheill
var heildarkostnaður við gistingu,
mat og drykk 531.500 krónur.
Ásgeir Þór Árnason, fram-
kvæmdastjóri Hjartaheilla, segir að
á vinnufundum sem þessum, sem
standi frá morgni til kvölds, sé stefna
samtakanna mótuð. Á þriggja ára
tímabili í starfsemi samtakanna eru
haldnir tveir vinnufundir á móti ein-
um aðalfundi. Er þetta kerfi nýtt af
nálinni, en áður voru haldin lands-
þing annað hvert ár. Ásgeir segir að
með breyttu formi sé verið að spara
töluvert og því fylgi þessum vinnu-
fundum enginn aukakostnaður.
„Fólk er að koma frá öllum lands-
hornum. Það er ærið erfitt að fara að
senda fólk heim klukkan tíu, ellefu
að kvöldi. Þetta er bara óhjákvæmi-
legur kostnaður sem kemur vegna
þess að þetta eru landssamtök,“ segir
Ásgeir.
Fundargestum var boðið upp á
súpu og brauð í hádeginu en um
kvöldið var íslenskt lambakjöt á
borðum. „Það er alveg á hreinu að
þessari súpu og brauði og þessum
kvöldmat var vel varið í þetta fólk
sem vinnur hér sjálfboðavinnu allt
árið um kring,“ segir hann.
Aðspurður hvort fólk hafi fengið
sér vín með matnum svarar Ásgeir:
„Jú, ég held nú að einhverjir hafi
fengið sér bjór, koníak, kaffi, rauðvín
og hvítvín. Ég taldi nú ekki ofan í
fólkið eða lá yfir því hvað hver pant-
aði sér.“
Hann segir að landsþingin áður
fyrr hafi ávallt staðið yfir heila helgi
með tilheyrandi kostnaði við ferð-
ir, gistingu og mat. Þá hafi þingin
verið þunglamaleg og skilað litlum
árangri. Vinnufundirnir eru mun
markvissari að sögn Ásgeirs. Hann
bendir jafnframt á að samtökin hafi
nýlega tryggt Íslendingum hjarta-
þræðingartæki sem kostar tæpar
þrjú hundruð milljónir króna.
Boðið upp á mat, drykk og gistingu:
Sjálfboðaliðum
umbunað N
ýverið birti DV viðtal við móð-
ur níu ára drengs, sem glím-
ir við margvísleg vandamál
og hefur í ofanálag orðið fyrir
einelti í Árbæjarskóla. Móð-
ir drengsins, Elsa Margrét Víðisdótt-
ir, segir að skólinn hafi ekki brugðist
nægilega vel við eineltinu. Hún vildi
vekja máls á eineltinu eftir að dreng-
urinn kom heim með töluverða áverka
og bað um að fá að „sofna að eilífu“.
Hún sagði skólann hafa brugðist í mál-
inu og gagnrýndi viðbrögð skólastjór-
ans við vanda drengsins. „Ég ætla ekki
að þegja lengur, þetta er orðið of alvar-
legt,“ sagði Elsa Margrét í samtali við
DV.
Rætt var við fleiri foreldra í skól-
anum og skólastjórann, auk þess sem
greint var frá viðbrögðum Árbæjar-
skóla við einelti almennt í umfjöllun
DV um málið.
Erfitt að sanna eineltið
Í kjölfarið var móðir drengsins boðuð
á fund menntasviðs og Félagsþjónust-
unnar. Elsa Margrét segir að á fund-
inum hafi hún ítrekað verið spurð að
því hvort hún væri að tala um einelti
eða áreiti. Eins hafi hún verið spurð
að því hvernig hún gæti verið viss um
að drengurinn byggi við einelti og sýnt
fram á það. „Best er að tala við barn-
ið. Sjálf hef ég talað um þetta við vini,
vandamenn og nágranna. Forstöðu-
kona frístundaheimilisins hefur einn-
ig séð ýmislegt, sá til dæmis þegar það
var verið að hjóla yfir hann og stoppaði
það. Þá hringdi ég reyndar á lögregl-
una svo það hljóta að vera til skýrslur
um það þótt sá strákur sé fluttur úr
hverfinu. Eins á ég myndir af áverk-
unum.
Eins er stöðugt áreiti einelti. Það er
ekki hægt að gera greinarmun á því.
Einelti felst ekki bara í barsmíðum,
það er ofbeldi.“
Hann er alltaf brosandi
Henni var boðið að fara á sáttafund
með skólanum en afþakkaði það. „Ég
er búin að biðja svo lengi um að eitt-
hvað verði gert í þessu og nú vil ég bara
sjá aðgerðir.“
Þá segir hún að sér hafi verið tjáð að
starfsfólk menntasviðs hafi farið í skól-
ann. Þar hafði starfsfólkið aðra sögu að
segja, að eineltið væri ekki eins alvar-
legt og hún lýsir því og Gabríel Víði líði
ekki eins illa og hún vilji meina. „Ég
veit vel hvenær syni mínum líður illa.
Þau segja líka að þau hafi gert helling
fyrir Gabríel. Það er rétt að Gabríel hef-
ur fengið mikla hjálp varðandi námið.
Hann hefur fengið sérkennslu og fyrir
hann er allt sett upp með myndrænum
hætti. Það er ekkert út á það að setja og
honum gengur vel. En það er ekki það
sem ég er að tala um, ég er að tala um
eineltið sem hann verður fyrir og að-
gerðaleysið varðandi það.
Síðan var mér sagt að Gabríel hefði
verið brosandi í skólanum og að það
hafi farið vel á með honum og Þor-
steini. Í fyrsta lagi þá er Gabríel allt-
af brosandi, hann er alltaf að segja
brandara og reyna að hylma yfir það
hvernig honum líður í raun.
Í öðru lagi þá tengir hann Þorstein
ekki við eineltið, hann lítur ekki svo á
að hann hafi brugðist þar sem hann
er stjórnandi, Gabríel sér þetta ekki
þannig. Svo mér finnst frekar lélegt að
ætla að byggja eitthvað mat á þessu.“
Fannst eins og sér væri ekki trúað
Í heildarmati á skólanum kemur fram
að 21% einelti mælist í skólanum, sem
er undir meðaltalinu í borginni sem er
27%. „Mér finnst það mjög alvarlegt.
Það þýðir að 139,4 börn verða fyrir ein-
elti í Árbæjarskóla. Þetta eru of háar
tölur. Ég spurði hvort þau færu í flugvél
ef það væru 21% líkur á að hún hrap-
aði eða hvort þau myndu mæta í vinn-
una ef það væru svo miklar líkur á að
þau yrðu fyrir einelti. Við því áttu þau
engin svör.“
Fundinum lauk á þeim orðum að
málið yrði skoðað. „Ég sagði að ég vildi
þennan skólastjóra ekki nálægt syni
mínum lengur fyrr en ég sæi að hann
ætlaði að taka á vandanum. Ég vil
sjá hann taka á þessu af fullri alvöru.
Þangað til það gerist vil ég fá tengilið
inn í skólann sem getur haldið utan
um mál Gabríels og hjálpað honum.
Ég óskaði eftir því.
En mér leið mjög illa eftir fundinn.
Mér fannst eins og ég hefði engu áork-
að, eins og ég hefði slengt höfðinu upp
við vegg. Kannski var það vitleysa, ég
geri mér grein fyrir því að það er þeirra
hlutverk að hlusta á báðar hliðar máls-
ins án þess að taka afstöðu en mér
fannst samt eins og mér væri ekki trú-
að. Það er óþægileg tilfinning.
Að lokum vil ég svara því af hverju
ég skipti ekki um skóla, því ég er allt-
af að fá þá spurningu. Í því felst eng-
in lausn. Ég vil frekar sjá breytingar.
Ég bíð enn eftir því að skólastjórinn
hringi og spyrji hvort við getum ekki
rætt saman, held í vonina um að hann
Vilja sætta móður og skóla
n Menntasvið borgarinnar bauð Elsu Margréti sáttafund með skólanum n Kennarar
tala um atlögu að skólanum n Telja eineltið ekki eins og alvarlegt og móðirin vill meina
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
Sendi skólanum bréf Ragnar Hall-
dórsson, ráðgjafi í mannlegum samskiptum,
sendi bréf á starfsfólk skólans í kjölfar
samskipta sinna við skólastjórann.
Bíður enn og vonar Elsa Margrét bíður enn eftir að heyra frá skólastjóranum og heldur í
þá von að hann muni taka eineltið föstum tökum. Hún fór á fund menntasviðs í vikunni en
vill að skólinn taki nú frumkvæðið að öflugum aðgerðum gegn einelti. „Sú atlaga sem
gerð hefur verið
að skólanum okkar
síðustu daga er kannski
bara birtingarmynd af því
sam félagi sem við lifum í.