Dagblaðið Vísir - DV - 13.01.2012, Blaðsíða 27

Viðtal 27Helgarblað 13.–15. janúar 2012
Laus við samviskubitið
skorðum á heimilinu. En ég neita því
ekki að ég get átt mjög auðvelt með
að aðskilja hlutina. Ég er kannski að
rífast við einhvern í símanum á með-
an ég keyri í vinnuna en þegar ég
mæti truflar það mig ekkert. Í þess-
ari vinnu þýðir líka ekki að vera með
of mikla tilfinningasemi. Það þýðir
ekkert helvítis kjaftæði!“ segir Marta
María og hlær.
Harmleikur á sjó
Marta Marta er náin pabba sínum og
upplifði mikla vanlíðan í kjölfar sjó-
slyssins sem Jónas var dæmdur fyr-
ir að hafa valdið en í slysinu týndu
tveir farþegar hans lífi. „Þetta var al-
gjör harmleikur. Ég tók samt strax þá
ákvörðun að halda áfram að horfa
fram á við þótt ég hafi reynt að veita
pabba og stjúpmóður minni eins
mikinn stuðning og ég gat. Það er
ekki hægt að breyta því sem orðið er.
Það lenda allir í einhverju og ég þekki
enga manneskju sem hefur farið í
gegnum ævina án þessa að kljást við
erfið verkefni. Verkefnin eru sannar-
lega misstór. Ég er sannfærð um að
það skiptir ekki alltaf höfuðmáli hvað
gerist hjá fólki heldur hvernig við
vinnum úr því.“
Smartland stendur
ekki undir nafni
Marta María segir vaxandi þroska
og erfiðleika í efnahagslífinu hafa
leitt til þess að hún hafi endurskoð-
að margt í lífi sínu. „Ég hef alltaf haft
áhuga á tísku og fallegum hlutum
og á stundum erfitt með að sofna
því ég er að hugsa um það sem
mig langar til að breyta og bæta. Á
góðæristímanum hafði ég að at-
vinnu að gera fallegt í kringum fólk.
Þetta er því alveg löggildur smekk-
ur,“ segir hún og skellir upp úr. „Það
er samt skrítið að ég, sem hef verið
að skapa og gera fallegt í kringum
mig í öll þessi ár, vilji nú einfalda líf-
ið. Ég fæ hálfgerða köfnunartilfinn-
ingu út af öllu dótinu í bílskúrnum
hjá mér og er að reyna að trappa
mig niður,“ segir hún og bætir við að
hún sé dugleg að gefa og henda. „Ég
veit ekki hvað veldur. Að einhverju
leyti þroski en svo tekur lífið breyt-
ingum. Þegar maður lifir nánast á
vinnustaðnum þarf heimilið að vera
praktískt. Á ganginum þurfa helst að
vera skápar fyrir hvern fjölskyldu-
meðlim svo það sé hægt að taka sig
til á fljótlegan máta. Ég er alltaf að
reyna að hafa heimilið skipulegt en
það gengur ekki alltaf. Óskar Magn-
ússon [útgefandi Morgunblaðsins,
innsk. blaðamanns] segir Smart-
land ekki standa undir nafni. Hann
skilur þetta ekki. Hann hélt að hann
hefði ráðið konu í vinnu sem væri
alltaf með Ajax-brúsann á lofti. Ég er
hins vegar farin að henda blöðum í
bunka og taka til á skrifborðinu þeg-
ar ég heyri í honum frammi. Svona
eins og óþekkur krakki.“
Ekki dýr í rekstri
Hún segir eflaust marga telja hana
dýra í rekstri en að það sé ekki endi-
lega satt. Ekki lengur, það er að
segja. „Þegar maður er ungur langar
mann til að eiga allt í heiminum. Ég
geng í gallajakka sem ég keypti mér
árið 2000 og hef enga þörf fyrir að
eiga tvennar eins gallabuxur. Ég þarf
ekki að kaupa mér nýjar á meðan ég
passa í þessar og það er miklu meiri
áskorun. Hins vegar er miklu minni
verðmunur á því sem er vandað og
gott og svo hinu, núna eftir kreppu.
Það borgar sig því oft að kaupa það
sem er vandað. Ég er farin að hugsa
betur um og fara betur með það
sem ég á og ætli það sé ekki afleið-
ing hækkandi aldurs og efnahags-
kreppu. Manninum mínum finnst
ég eflaust óstöðvandi kaupfíkill
enda lagði ég í vana minn að reikna
ósjálfrátt 30% afslátt af hlutunum
áður en ég sagði honum frá inn-
kaupum. En ég er löngu hætt því.“
Netið er framtíðin
Aðspurð segist hún ekki eiga neitt
draumadjobb. „Maðurinn minn
grínast oft með að það blundi í
mér sjónvarpsstjarna. Mér finnst
mjög skemmtilegt að vera í sjón-
varpi enda erum við að fara af stað
með nýja þætti í mbl Sjónvarpi þar
sem fólk, sem sigrast hefur á offitu,
segir sögu sína. Minn draumur var
alltaf að fá að riststýra glanstímariti
og það var mikið stuð að fá að prófa
það. Í dag finnst mér netið vera mál-
ið. Miðað við nethegðun fólks bend-
ir allt til þess að flestir fjölmiðlar
verði komnir í þetta form innan
fárra ára. Ekki veit ég hvað fram-
tíðin ber í skauti sér en yfirmaður
minn, Gylfi Þór Þorsteinsson, biður
mig reglulega um að slaka á og anda
með nefinu svo hann missi mig ekki
í vinnu á dekkjaverkstæði,“ segir
hún og skellihlær.  
„Femínistar ættu
miklu frekar að
vera að pönkast í körl-
um en kynsystrum sín-
um og hætta að gera
lítið úr áhugamálum
vinkvenna sinna.
Misstór verkefnin Marta María
reyndi að einbeita sér að framtíðinni
um leið og hún stóð við hlið pabba síns
eftir sjóslysið hörmulega. MYND Golli