Dagblaðið Vísir - DV - 13.01.2012, Blaðsíða 13

Fréttir 13Helgarblað 13.–15. janúar 2012
Rau›arárstígur 14 · sími 551 0400 · www.myndlist.is
Opið virka daga 10–18, laugard. kl. 11–14, lokað sunnudaga
Erum að taka á móti verkum á
næsta uppboð
Áhugasamir geta haft
samband í síma 551-0400.
Listmuna
uppboð
Gallerís Foldar
Vefuppboð
á verkum
lýkur 16. janúarGuðmundur frá Miðdal
Guðmundar
frá Miðdal
Gallerí Fold í 20 ár 1992–2012
Það var svo mikil sæla sem fylgdi því
að vera ekki alltaf hrædd,“ segir hún.
Þrátt fyrir nýfengið frelsi segir Guð-
rún allt hafa hrunið á þessum tíma.
„Þarna gerði ég tilraun til að ræða
um misnotkunina við móður mína.
Mamma vildi vita hvað væri eigin-
lega að hrjá mig. Ég sagði henni þá
frá misnotkuninni. Hún afgreiddi
það með því að spyrja hvort það hafi
verið pabbi eða einhver í fjölskyld-
unni. Þegar ég neitaði sagði hún gátt-
uð á móti: „Þá skiptir það ekki máli.“
Svona var þetta allt afgreitt eins og ég
væri að gera of mikið mál úr hlutun-
um.“
Eftir samtalið gerði hún í fyrsta
sinn sjálfsmorðstilraun. „Ég tók of
stóran skammt af lyfjum. Fyrir þá
sem hafa ekki upplifað þessa til-
finningu þá hljómar svona tal eins
og klisja og væl. Þarna leið mér bara
eins og tómum líkama án sálar. Mér
fannst ég svo einskis virði og mik-
ið úrhrak. Eins og ég væri bara sorp
á jörðu.“ Svo fór að Guðrún var flutt
með sjúkrabíl til Reykjavíkur.
Eigna og peningalaus
Guðrún segist hafa haft tilhneigingu
til að leita í erfiðar aðstæður. Seinni
maki hennar hafi ekki lagt á hana
hendur eða talað niður til hennar.
Það samband hafi hins vegar verið
fullt af svikum, trúnaðarbresti og lyg-
um. „Seinna áttaði ég mig á að raun-
ar var ég ekki eina kærasta hans. Þetta
var allt í þessum dúr.“ Hún lýsir sam-
bandinu sem stöðugu framhjáhaldi
og öfund. „Svo varð ég ótrú honum. Í
fyrsta og eina skiptið sem ég hef gert
það. Þá breyttist allt og að lokum lauk
sambandinu,“ segir Guðrún.
„Ég stóð allslaus eftir sambandaði.
Við áttum saman einbýlishús, sumar-
bústað, bíla og fyrirtæki en allt var á
hans nafni og við vorum ógift. Það
skipti engu þótt ég hefði lagt það fé
sem ég átti eftir fyrri skilnaðinn inn
í húsið og bæturnar mínar hafi far-
ið í mat og rekstur heimilisins,“ seg-
ir Guðrún. Hún segir síðustu ár vera
bestu ár ævi sinnar. Það hafi þó ekki
komið til án fórna. Hún standi uppi
peningalaus á bótum og í félagslegri
íbúð. Hafi ekki samskipti við fjöl-
skyldu sína og finni sterkt hvað hún
sé ein og án öryggisnets. „Það er ekki
mikið gert ráð fyrir því að fólk standi
án stuðnings frá sínum nánustu. Ég
get til dæmis ekki farið og fengið lán-
að ef það er ekki til mjólk eða mat-
ur. Ég verð bara að ganga úr skugga
um að alltaf sé eitthvað til eða leita til
Fjölskylduhjálpar.“
Erfitt að viðurkenna
eigin fátækt
Tvö ár eru síðan Guðrún leitaði fyrst
til Fjölskylduhjálpar eftir aðstoð við
matarinnkaup. Hún er með tæpar
tvö hundruð þúsund í bætur á mán-
uði. Að auki er hún með félagslega
íbúð frá Reykjavíkurborg fyrir sjálfa
sig og tvö börn. Guðrún segist sjálf al-
veg gera sér grein fyrir að ekki þurfi
að skammast sín fyrir fátækt. „Maður
dettur bara alltaf í þann pakka. Það
er mjög stórt skref að viðurkenna að
maður tilheyri hópi fátækra,“ seg-
ir hún og bætir við að fátækir hafi
oft mikla fordóma gagnvart sjálfum
sér og öðrum í sömu stöðu. „Þann-
ig leið mér og líður raunar enn, eins
og ég eigi ekki skilið alla þessa hjálp
og hlýju sem mér býðst. Ég er ekki
sveltandi. Það er yfirleitt til matur og
alltaf er eitthvað til að borða. Það er
ekki eins og við drekkum bara vatn og
veitum okkur ekkert.“
Guðrún segir að henni líði enn
eins og hún sé að svindla í röðinni.
„Tilfinningin er ekki eins sterk og
áður og mér líður ekki eins illa en
þetta er nagandi tilfinning.“
Las um sig í fjölmiðlum
Mikið var fjallað um málefni Guð-
rúnar í fjölmiðlum fyrir jól. Ítarlega
var sagt frá því þegar hún brotnaði
saman á fatamarkaði Fjölskyldu-
hjálpar. Sjálf segist Guðrún ekki hafa
vitað af umfjölluninni fyrr en nokkr-
um dögum síðar. „Konan sem gaf
dóttur minni snjóbuxur í fyrra skipt-
ið bað okkur um að koma aftur viku
seinna og taka við fötum frá henni.
Þegar ég kom þá sagði sjálfboða-
liði við mig að þau hefðu verið að
bíða eftir mér. Ég varð mjög hissa og
spurði hvers vegna og var þá spurð
ertu búin að sjá Pressuna?“ Það segir
hún hafa verið erfitt og skrýtið. „Ég
hafði aldrei hugsað út í það að hægt
væri að skrifa um fólk án þess að það
vissi af því. Ég tók auðvitað nærri
mér athugasemdir um að ég væri
að væla eða sníkja. Ég bað ekki um
þessa umfjöllun og las hana ekki fyrr
en eftir á.“
Umfjöllunin hafði jákvæða hluti
í för með sér en nafnlaus maður gaf
henni hundrað þúsund krónur með
milligöngu Fjölskylduhjálpar. „Hann
á allar okkar þakkir skildar fyrir gjöf-
in. Við erum honum innilega þakk-
lát. Við settumst alveg gáttuð nið-
ur öll fjölskyldan þegar við fengum
peninginn. Strákurinn minn sagði
bara vá, það er til svona gott fólk,“
segir hún og hlær. Að auki tilkynnti
66°Norður að fyrirtækið ætlaði að
gefa útifatnað fyrir sjö milljónir
króna til Fjölskyldu hjálpar í kjölfar
fréttarinnar.
Jákvæðari gagnvart framtíðinni
Guðrún segist jákvæðari gagnvart
framtíðinni en áður. Hún sé ham-
ingjusamari en nokkru sinni fyrr.
Aðspurð hvort hún sjái fyrir sér að
geta farið til vinnu í framtíðinni seg-
ir hún það ólíklegt. „Ég hef oft hugs-
að um það vegna þess að ég er svo
einangruð. Ég öfunda svo fólk sem
er á vinnumarkaði og á kunningja
í vinnunni. Ég veit líka að ég er veik
bæði á líkama og sál. Í gegnum tíðina
hef ég byrjað á ýmsu. Mig langar í lík-
amsrækt en ég geri það ekki. Ég hef
til að byrja með ekki efni á henni en
það sem skiptir máli er að um leið og
eitthvað kemur upp á þá dett ég út.
Það sem þá gerist er að ég einangra
mig enn meira og fer bara inn í rúm
og sef,“ segir Guðrún sem enn finnur
fyrir þessari hræðslu en þó minni en
áður. „Ég er hrædd við að takast á við
vinnu eða skóla. Það blundar í mér.
Mér finnst ég ekki vera neitt. Hvað
heldur þú að presturinn segi um mig
í líkræðunni. Ég hugsa það stundum
því ég er ekki neitt.“
Þrjú frábær börn
Eins og áður sagði þá á Guðrún þrjú
börn. Elsti sonur hennar á sjálfur
barn. Hún segir hann gríðarlega dug-
legan og ósérhlífinn. Hann standi sig
vel. Hjá henni búa svo tvö yngri börn
hennar sem hún á með seinni manni
sínum. Strákur sem er sextán ára og
sjö ára stúlka. „Læknarnir segja allt-
af við mig að ég eigi þrjú frábær börn
og af því geti ég verið stolt. Einu sinni
sagði einn læknir að hann vildi óska
að hann hefði kynnst mér áður en
allt þetta gekk á. Honum þætti ég svo
frábær. Ég hef svolítið reynt að halda
í það,“ segir Guðrún, brosir og drekk-
ur úr bollanum sínum.
„Ég tók auðvitað
nærri mér athuga-
semdir um að ég væri að
væla eða sníkja. Ég bað
ekki um þessa umfjöllun
og las hana ekki fyrr en
eftir á.
Guðrún Elísabet Bentsdóttir
Segist hamingjusamari og frjálsari
en áður þrátt fyrir mikla fátækt
eftir sambandsslit. MYND EYÞÓR ÁRNASON