Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.2008, Blaðsíða 48

Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.2008, Blaðsíða 48
Föstudagur 10. október 200848 Sakamál Striknín-Sérfræðingurinn Neill Cream var fullkominn sadisti sem þreifst á þeirri athygli sem ódæði hans fengu. Það kaldhæðnislega var að hann framdi sín verstu voðaverk eftir að hafa verið sleppt úr fangelsi eftir að hafa hlotið fangelsisdóm til lífstíðar. Cream fæddist í glasgow 1850 en fluttist ungur að árum til kanada og útskrifaðist með læknisgráðu 1876. rétt áður en hann var tekinn af lífi játaði hann að vera hinn alræmdi Jack the ripper, kobbi kuti, sem hafði haldið íbúum Lundúna í heljargreipum um langan tíma. en lögreglan hafði efasemdir um trúverðugleika játningarinnar. Lesið um striknín-sérfræðinginn Neill Cream í næsta helgarblaði dV. umsJóN: koLbeiNN ÞorsteiNssoN kolbeinn@dv.is Manson-fjölskyldan Óhugnanleg voðaverk Manson-fjölskyldunnar munu seint gleymast. Charles Manson kom allslaus til San Francisco árið 1967 þegar hippatíminn var í hámarki. Kvenfólk dróst að honum líkt og mý að mykjuskán og honum tókst að koma sér upp hirð sem dýrkaði hann sem guð væri. Manson sagði að dómsdagur, sem hann nefndi eftir lagi Bítlanna Helter Skelter, væri að renna upp og söfnuðurinn hefði verk að vinna. Það er margt á huldu um bernsku Charles Manson, en það er vit- að að hann var sonur sextán ára ógiftrar konu, Kathleen Maddox, og fæddist 1934 í Ohio. Charles var Charles Milles Maddox í þrjár vikur eftir fæðingu, en í skamm- an tíma eftir fæðingu Charles var móðir hans gift manni að nafni William Manson og var Charles gefið eftirnafn þess manns. Senni- lega þekkti Charles aldrei sinn raunverulega föður. Móðir Charles var mikil drykkjumanneskja og segir sag- an að hún hafi eitt sinn selt hann fyrir bjórkrús til barnlausrar þjón- ustukonu, en frændi hans sótti hann til hennar fáum dögum síð- ar. Þegar móðir hans var dæmd til fimm ára fangelsisvistar 1939 vegna ráns var hann sendur til frændfólks síns í Vestur-Virginíu. Móðir hans fékk reynslulausn 1942 og tók Charles til sín og bjó með hann víða á niðurnídd- um hótelherbergjum, en það var skammgóður vermir. Árið 1947 reyndi móðir hans að koma hon- um á fósturheimili, en það gekk ekki því ekkert framboð var á slíku. Charles var settur á drengja- skóla í Indiana, en flúði til móður sinnar eftir tíu mánaða dvöl. Hún vildi ekkert með hann hafa. Frá þeim tíma til ársins 1967 var hann á betrunarheimilum og í fangelsi í lengri eða skemmri tíma vegna innbrota, hórmangs og annarra glæpa og þegar hann gekk út úr fangelsinu á Terminal Island 21. mars 1967 hafði hann eytt meira en helmingi sinna þrjá- tíu og tveggja ára í fangelsi eða á öðrum stofnunum. Hann hafði aldrei átt náin kynni við konur og aldrei drukkið bjór. Reynd- ar óskaði hann eftir því að fá að vera áfram á bak við lás og slá, því fangelsið væri eina heimilið sem hann hefði átt, en beiðni hans var hafnað. Height-Ashbury 1967 Árið 1967, þegar hippatíminn var í hámarki og San Francisco var miðstöð þeirrar menningar, kom Charles Manson til Height-Ash- bury. Hann lét hár sitt vaxa og safn- aði skeggi og lék á gítar, en það hafði hann lært af einum margra sam- fanga sinna. Áður en langt um leið hafði hann komið sér upp hópi af áhangendum og stúlkur krupu við fætur hans. Ein sagði: „Fyrsta skipti sem ég heyrði hann syngja, var það engli líkt. Hann var segulmagnaður.“ Önnur, Lynette Fromme, sagði: „Með Charlie var eins og ég flygi á vindinum. Að elsk- ast með Charlie var sektarlaust, eins og hjá barni.“ En Charles Manson bar tak- markaða virðingu fyrir konum og í kommúnu sem hann kom sér upp í hæðum Hollywood var ein regl- an sú að hundar fengu að borða á undan konum. Skilyrðislaus undir- gefni af hálfu kvenna gagnvart karl- mönnum sem hann ákvað var ein þeirra reglna sem konum voru sett- ar. Getnaðarvarnir, áfengi og notk- un gleraugna voru bönnuð. Og kon- um var stranglega bannað að spyrja spurninga. En þær dýrkuðu hann sem guð væri. Konur ferðuðust um langa vegu til að sænga hjá Charles Manson. Sagan segir að leikkonu einni, sem vildi þóknast honum, hafi verið sagt að klífa nálægt fjall áður en til þess kæmi. Önnur kona kom með fimm- tán ára dóttur sína, en Manson sagði móðurinni að skilja dótturina eftir; sjálf væri hún of gömul. Móð- irin hlýddi möglunarlaust. Dennis Wilson og Bítlarnir Snemma vors 1968 kynnt- ist Charles Manson fyrir tilvilj- un Dennis Wilson úr Beach Boys. Fram á haustmánuði var hús Denn- is fullt með á þriðja tug áhangenda Mansons, Manson-fjölskyldunni. Stúlkurnar sváfu hjá bæði Manson og Wilson og Wilson tók upp tónlist Mansons og kynnti hann fyrir kunn- ingjum úr skemmtanaiðnaðinum. Þegar upp var staðið kostuðu kynni þeirra Wilson hundruð þúsunda bandaríkjadala; lækniskostnaður vegna lekanda og ýmislegt annað. Í nóvember það ár heyrði Man- son hjá kunningja sínum Hvíta al- búm Bítlanna sem þá var nýkomið út. Hann fékk Bítlana á heilann og átti síðar eftir að segja Fjölskyldu sinni að Bítlarnir hefðu spáð fyrir um þá samfélagsólgu sem þá ein- kenndi bandarískt samfélag, átök svartra og hvítra, á Hvíta albúm- inu. Reyndar á dulkóðaðan hátt, en hann var þess fullviss að plata Bítlanna væri bein skilaboð til Fjöl- skyldunnar og henni væri ætlað að bjarga hinum verðugu frá hinum óumflýjanlegu hamförum. Snemma árs hafði Fjölskyldan komið sér fyrir í húsi, sem Manson kallaði Yellow Submarine, í Can- oga Park. Meðlimir Fjölskyldunn- ar bjuggu sig undir óumflýjanlegan heimsendi, sem Manson hafði gefið nafnið Helter Skelter eftir einu laga Bítlanna á Hvíta albúminu. tími Helter Skelter Manson og Fjölskyldu hans er einna helst minnst fyrir grimmd- arlegt morð á leikkonunni Shar- on Tate sem þá var eiginkona leik- stjórans Romans Polanski. En fyrir höfðu áhangendur Mansons framið morð að hans fyrirskipun. En 8. ágúst 1969 sagði Charles Manson við söfnuð sinn: „Nú er tími Helter Skelter runninn upp.“ Hann skipaði Tex Watson, sem hann hafði kynnst heima hjá Dennis Wilson, Susan Atkins, Patriciu Krenwinkel og Lindu Kasabian að fara á heim- ili tónlistarframleiðandans og tón- listarmannsins Terrys Melcher, sem Manson hafði hitt nokkrum sinnum og einhverra hluta fengið á heilann. Það sem Manson ekki vissi var að Melcher bjó ekki lengur í því húsi. Watson og stúlkurnar áttu að „gjörsamlega eyða öllum sem væru í því á eins óhugnanlegan hátt og mögulegt væri“. Stúlkurnar áttu í einu og öllu að fara að fyrirmælum Watsons. Tex Watson skaut óheppinn bíl- stjóra sem átti leið framhjá húsinu þegar fjórmenningarnir nálguðust það. Watson skipaði síðan Kasabi- an að standa vörð, en hin fóru inn í gegnum glugga. Brotið byssuskefti Húsið sem varð fyrir valinu hjá Charles Manson var heimili leik- stjórans Romans Polanski og eig- inkonu hans, Sharon Tate, en Pol- anski var í Lundúnum að vinna við kvikmynd þetta örlagaríka kvöld. Hjá Sharon var í heimsókn Vojci- ech Frykowski, vinur Polanskis, sem hann hafði beðið að líta til með eiginkonu sinni sem var gengin átta og hálfan mánuð með barn þeirra. Frykowski svaf á sófa í stofunni og vaknaði við lágvært hvísl. Fryk- owsky spurði hver væri á ferðinni og í hvaða erindagjörðum. Tex sparkaði í höfuðið á honum og sagði: „Ég er Djöfullinn, og er hér til að framkvæma verk Djöfulsins.“ Að fyrirmælum Tex hafði Atkins leitað annarra í húsinu og fund- ið, með aðstoð Krenwinkles, þrjár aðrar manneskjur; Sharon Tate, Jay Sebring og Abigail Folger, ástkonu Frykowskis. Watson batt Tate og Sebring sam- an á hálsinum með reipi sem hann hafði með sér, og sveiflaði enda reipisins yfir loftbita í stofunni. Þeg- ar Sebring kvartaði yfir meðferðinni á Tate skaut Watson hann. Á meðan Folger var fylgt inn í svefnherbergi til að ná í veski hennar, stakk Wat- son Sebring sjö sinnum með hnífi. Á meðan þetta gekk á hafði Fryk- owski tekist að losa sig og reyndi að yfirbuga Atkins sem stakk hann í legginn með hnífi. Watson lagði Atkins lið og sló Frykowski mörgum sinnum í höfuðið með skammbyssu, svo harkalega að skefti skammbyss- unnar brotnaði. Síðan stakk Wat- son Frykowski mörgum sinnum og skaut hann tvisvar. „Móðir... móðir...“ Þegar hér var komið sögu kom Kasabian hlaupandi vegna þeirra „hryllilegu hljóða“ sem bárust úr húsinu. Í vonlausri tilraun til að binda enda á slátrunina sagði hún Atkins að einhver væri að koma. Inni í húsinu hafði Abigail Folger náð að komast undan Krenwikle, út um svefnherbergisdyrnar að sund- lauginni. Hún komst ekki langt því bæði Krenwinkle og Watson veitt- ust að henni og stungu hana tuttugu og átta sinnum. Frykowski, sem enn tórði, staul- aðist yfir flötina en var brátt yfirbug- aður af Watson sem af miklum ofsa stakk hann ítrekað. Þegar upp var staðið hafði Frykowski verið stung- inn fimmtíu og einu sinni. Inni réðst Atkins eða Watson, eða bæði, gegn Sharon Tate sem var stungin sextán sinnum. Tate bað þess eins að mega lifa nógu lengi til að eignast barnið sem hún bar und- ir belti og grét: „Móðir... móðir...“ allt þar til yfir lauk. Fjölskyldumeðlimir Mansons höfðu fengið fyrirmæli um „að skilja eftir eitthvert teikn... eitthvað nornalegt“. Atkins tók því hand- klæði og skrifaði með blóði Tate á útidyrahurð hússins „Svín“. Annað kvöld, önnur morð Næsta kvöld fóru fjórmenning- arnir, og tveir að auki, aftur á stjá að fyrirmælum Charles Manson. Man- son var ekki ánægður með óðagot fyrra kvöldsins og ákvað því að slást í för og sýna hvernig ætti að standa að svona verkum. Eftir að hafa ekið um einhverja stund fyrirskipaði Manson að ekið yrði til heimilis Lenos LaBianca, framkvæmdastjóra stórmarkaðs, og Rosemary, konu hans. Hjónin voru bæði drepin með krómslegnum byssusting og, að fyrirmælum Man- sons, sá Watson um að allir meðlim- irnir tækju þátt í drápunum. Þegar Watkins hafði fullkomnað ódæðið skar hann orðið „Stríð“ á kviðinn á Leno LaBianca. Charles Manson var dæmdur til dauða fyrir morðin á Sharon Tate, vinum hennar og LaBianca-hjón- unum, þrátt fyrir að hafa ekki fram- kvæmt þau sjálfur. Dauðadóminum var síðar breytt í lífstíðarfangelsi. Tex Watson var dæmdur til dauða, en líkt og hjá Manson var dóminum breytt í lífstíðarfangelsi. Patricia Krenwinkle og Susan Atkins eru báðar á bak við lás og slá og hef- ur ítrekað verið neitað um reynslu- lausn. Linda Kasabian var aðalvitni saksóknara og býr í Bandaríkjunum núna. Charles Manson sendi áhangendur sína út til voðaverka.. Helgarblað Vantar þig fjármálaráðgjöf? Þarftu að ná áttum í peningamálunum? lVið gerum heildar yfirlit yfir fjárhagsstöðuna lVið semjum við kröfuhafa um gjaldfallnar skuldir lVið aðstoðum þig við fasteignaviðskipti lVið gerum verðmat á fasteigninni þinni lVið bendum þér á hvar má spara og minnka útgjöld Hringdu núna! Það er auðveldara að taka á vandanum strax! GH Ráðgjöf Sóleyjargötu 17, 101 Reykjavík Sími 510-3500 og 615-1020 Guðrún Hulda Ólafsdóttir hdl Björgvin Guðjónsson löggiltur fasteigna-, fyrirtækja- og skipasali Geymdu þessa auglýsingu – Hún getur komið sér vel
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.