Landshagsskýrslur fyrir Ísland - 01.01.1909, Síða 130

124
kind, og noltkuð líkt er um Norðlendingafjórðung, en lakast er framlalið i Sunn-
lendingafjórðungi, því að þar falla 24.3°/o úr búnaðarskýrslunum eða nærri 4. hver
kind.
Ef litið er á hverja sýslu út af fyrir sig, kemur i ljós enn meiri mismunur
á framtalinu. í einstaka sýslu (Dalasýslu og Vestmannaeyjasýslu) er munurinn ekki
teljandi. Fyrir utan þessar sýslur eru ekki nema tvær sýslur á landinu (Norður-
Múlasýsla og Suður-I:>iugeyjarsjrsla), þar sem munurinn er minni en 10% eða fallið
hefur minna en 10. hver kind úr framtalinu. í langflestum sýslum landsins er
munurinn 10—20 af hundraði. Loks eru 5 sýslur, þar sem munurinn nemur meiru
heldur en 20 af hundraði eða meir en 5. hver kind hefur fallið undan. Þessar sýsl-
ur eru allar i Sunnlendingafjórðungi, nema Austur-Skaftafellssýsla, en þar er munurinn
langmestur, því að þar hafa 37.3 kindur af hundraði fallið úr framtali eða meira en 3. hver
kind. Næsl Skaftafellssýslu gengur Árnessýsla, þar sem fallið liafa undan nærri 30
kindur af liundraði (28.1%). Nokkru skárra er framtalið í Vestur-Skaftafellssýslu,
Rangárvallasýslu og Borgarfjarðarsýslu; þar liafa fallið úr búnaðarskýrslunum 23 —
25 kindur af liundraði hverju.
Samanburðinn á tölu fjárins í kaupstöðunum 4 samkvæmt fjárskoðunar-
skýrslunum og búnaðarskýrslunum mun vera minna að marka, því að fjeð er þar
svo fátt, að mikið munar um hverja skekkju sem er. Á Seyðisíirði hefur fleira fje
verið talið fram heldur en fundist hefur þar við fjárskoðunina, Stafar það sjálfsagt
af því, að fje þaðan hefur verió í fóðrum annarstaðar, þegar skoðunin fór fram.
Slíkt hefur að líldndum líka átt sjer slað í hinum kaupstöðunum, þó það sjáist eklci
á skýrslunum, og hækkar fjártalan í nærsýslunum eitthvað lítilsliáttar við það. Að
framtalið sje töluvert verra i kaupstöðunum heldur en annarstaðar er vel skiljan-
legt, þar sem fjáreigendur þar eru flestir búlausir menn, sem ekki eiga nema örfáar
kindur hver, og er auðvitað liættara við að skjótast muni yfir að telja það.
í Landshagsskýrslunum fvrir 1907 bls. 43 var sauðfjáreignin árið 1906 met-
in alls 7636 þús. kr. virði. En þar var farið eftir framtalinu i búnaðarskýrslunum.
Sje nú bætt við þeim fjenaði, sem þar hefur fallið undan hæklcar verð sauðfjen-
aðarins samtals eigi alllítið. Sje gert ráð fyrir, að hver sauðkind, sem undan hefur
fallið, sje að meðaltali 12 kr. virði, og að undandráttur hafi verið sami 1906 sem
1907, liefur verð þess fjár, er vantaði i búnaðarskýrslurnar, numið alls um 1 milj.
340 þús. kr. Ætti þá allur sauðfjenaðurinn á landinu árið 1906 að liafa verið um
8 milj. 970 þús. kr. virði.