19. júní - 19.06.2007, Blaðsíða 22

Bryndís Hlöðversdóttir varð
formaður Kvenréttindafélagsins
árið 1995 og gegndi formennsku
til ársins 1997 að Sigríður Lillý
Baldursdóttir tók við. Á sama
tíma sat hún á alþingi og hafði
því góða yfirsýn yfir pólitíska
stöðu kvenna. Bryndís kennir nú
við Háskólann á Bifröst.
Hvaða málefni voru efst á baugi
þegar þú varst formaður Kven-
réttindafélagsins?
„Það var ýmislegt í gangi þá en
það sem mér er minnistæðast er
málefni kvenna af erlendum
uppruna, myndbirting kvenna í
fjölmiðlum, staða kvenna í stjórn­
málum og svo auðvitað launa­
misréttið. Þetta eru nú kannski
að mestu leyti sömu mál og hafa
verið efst á baugi í kvennabarátt­
unni meira og minna síðustu
áratugina.“
Hvað málum finnst þér brýnast að
taka á um þessar mundir?
„Mér finnst launamisréttið mjög
alvarlegt mál og það gengur
hreinlega ekki lengur að láta það
óáreitt. Nú eru í gangi ýmsar
spennandi hugmyndir til þess að
takast á við það og ég bind t.d.
miklar vonir við það að vottun um
jafnlaunastefnu fyrirtækja geti
skilað árangri. Slíkt fyrirkomulag
myndi ýta við stjórnendum fyrir­
tækjanna að huga að þessum
málum og ég tel að slíkt geti
skilað meiri árangri en boð og
bönn í lögum. Út af fyrir sig geta
slíkar aðferðir verið nauðsynlegar,
en ég er ekki viss um að þær skili
tilætluðum árangri. Misréttið
virðist inngróið í kerfið og á því
verður best unnið með því að
Bryndís Hlöðversdóttir
Launamisréttið
alvarlegasta málið
beina sjónum að meininu og
ráðast á slík fyrirtæki með aðferð­
um markaðarins, ef þú vilt ekki fá
vottun um jafnlaunastefnu – þá er
eitthvað bogið við launastefnuna!
En burtséð frá launamisréttinu, þá
finnst mér mikið verk hafa verið
unnið í að draga fram þann ljóta
blett á samfélaginu sem kyn­
ferðislegt ofbeldi er, ekki síst
gagnvart börnum. Ætli þetta
tvennt sé ekki það sem brýnast
er að vinna bug á.“
Hverjir eru að þínu mati stærstu
áfangasigrar íslenskrar kven-
réttindabaráttu?
„Kosningarétturinn 1915 er
tvímælalaust sá stærsti, síðan
myndi ég vilja nefna jafnréttis­
lögin og svo kannski í þriðja lagi
fæðingarorlof karla.“
Hvernig er best að haga barátt-
unni þ.e. hvar þurfa konur helst
að sækja á?
„Það er alltaf flókið að svara
þessu. Konur og menn sem hafa
jafnrétti að leiðarljósi þurfa alltaf
að vera á tánum. Það er aldrei
búið að klára verkefnin, það þarf
að halda þeim vakandi og ekki
sofna á verðinum. Ég nefni sem
dæmi stöðu kvenna í stjórnmál­
um, svo virðist sem stjórnmála­
flokkarnir þurfi að vera eilíft vak­
andi yfir því hversu fljótt hlutirnir
fara í sama farið ef ekki er vel á
haldið. Einstaklingar bera ábyrgð,
stjórnmálaflokkar bera ábyrgð,
félagasamtök bera ábyrgð. Ég hef
alltaf haft mikla trú á þverpólitískri
vinnu á borð við þá sem við í
Kvenréttindafélaginu höfum
unnið, hún er svo skemmtilega
fókuseruð á það eina markmið
sem jafnrétti og kvenfrelsi er. Mér
finnst þess vegna óhemju mikil­
vægt að slíkur vettvangur sé til en
einnig að konur efli samstöðuna
hver í sínum ranni.“

Hvaða breytingar vildir þú helst
sjá gerast á næstu áratugum?
„Ég myndi vilja sjá launajafnrétti
og að konur hefðu í reynd sömu
möguleika og karlar í hvívetna!
Það er því miður ekki þannig enn
þann dag í dag og ég óttast að
það gerist ekki heldur á næstu
áratugum. En dropinn holar
steininn og ef hver einstaklingur
skilar sínum skerf til komandi
kynslóða í átt til aukins jafnréttis,
þá erum við á réttri leið.“
Texti: Steingerður Steinarsdóttir
Misréttið virðist inngróið í kerfið og á því verður best unnið með því að beina sjónum að meininu
og ráðast á slík fyrirtæki með aðferðum markaðarins, ef þú vilt ekki fá vottun um jafnlaunastefnu
- þá er eitthvað bogið við launastefnuna!
Ég hef alltaf haft mikla trú á þverpólitískri vinnu á borð
við þá sem við í Kvenréttindafélaginu höfum unnið,
hún er svo skemmtilega fókuseruð á það eina markmið
sem jafnrétti og kvenfrelsi er.
22