Són - 01.01.2006, Qupperneq 22

SÓLVEIG EBBA ÓLAFSDÓTTIR22
25
Vestri heilsar vopna meið
og vill í steininn ganga.
Bóndinn honum þá bannar leið
og býst til dverg að fanga.
26
Virgull svarar og var þá hljóðr,
vígður af inni sínu:
Hverju býsnar, bóndinn góðr,
ber mig út af mínu.
27
Það vil eg sverja þegar þú vilt
og þó fyrir hugsun mína
grand hefi eg hvorki gjört þér illt
né girnst á eigu þína.
28
Vill þó steininn verja mér
veitir gulls hins rauða?
Því mun allt mitt hyskið hér
hljóta af sult og dauða.
29
Bóndinn svarar og blíðkar sig
bardaga manni deigum:
Ei skal kompán kúga þig
kaupskap vil eg við eigum.
30
Þú skalt halda þennan stein
þinn í friði og náðum
en þú gjör með43 ekki mein,
allt að mínum ráðum.
31
Skil eg þú gjörir mér skikkju og stól
skapað að minni eggju.
Brjá skal rétt sem birti sól
burt af hvoru tveggju.
32
Hver sem kemur í kápu þá,
kostaðu þar til granni,
lýðum öllum lítist sá
líkari engli en manni.
33
Þegar gersemin gjaldast mér
gjörð með skartið ljósa
lykja skal eg þá, litur minn, þér
laun sem þú vilt kjósa.
34
Svaraði hinn og gjörðist gild
gleði í visku landi:
Þú skalt öðlast þína vild,
þetta er enginn vandi.
35
Kaupa nú með kærleiks plag
kátir og þanninn skilja
en áttu finnast ákveðinn dag
eftir bóndans vilja.
36
Bóndinn þá til bæjarins snýr
búskap sinn að rækja
unst44 að hraustur hjálma týr
heim skal dverginn sækja.
37
Heiman fór og varð ei valt
vopna lundurinn fróði,
finnur dverg og fékk það allt
sem fyrr var greint í óði.
38
Bóndin gaf honum brýni og hein
bæði stór að líku
en dvergurinn upp með hlátri hrein
harla feginn af slíku.
43 Líklega misritun fyrir mér (bundið m með d yfir).
44 unst] uns í Lbs. 1783 8vo.