Són - 01.01.2006, Qupperneq 142

AÐALHEIÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR142
verða taldar upp, fyrst frumútgáfur og þá endurútgáfur, og gerð
verður grein fyrir ljóðaþýðingum og ljóðum fyrir börn. Að lokum
verður litið yfir það helsta í umræðunni og uppákomum síðasta árs.
Erfitt getur verið að henda reiður á öllu því sem ljóðskáld sendu frá
sér á árinu enda verkin missýnileg og því líklegt að eitthvað fari
forgörðum. En hversu viðamikil skyldi þessi samantekt geta orðið?
Skyldu landsmenn hafa litið tíu nýjar ljóðabækur á árinu eða tuttugu
eða jafnvel þrjátíu? Ætli það sé ekki vænlegast að byrja á að líta á þær
bækur sem auglýstar eru í Bókatíðindum?
Hvorki meira né minna en þrjátíu og sex ljóðabækur eru taldar
upp í bæklingnum Bókatíðindi 2005. Þetta eru bækur af ýmsu tagi,
flestar frumútgáfur, en einnig er nokkuð um endurútgáfur ljóða eftir
þekkt skáld, sem og hljóðbækur. Kápumyndir bókanna eru svona og
svona, áberandi minna hannaðar af fagfólki en bókarkápur í skáld-
sagnakaflanum bera með sér að vera. Ekki þarf að koma á óvart að
fallegustu bókarkápurnar virðast koma frá stóru forlögunum, líklega
vegna þess að þar eru fjárráðin meiri og umbúðamálin eflaust í hönd-
um sérfræðinga á sviði hönnunar. En skiptir þetta máli? Verðum við
ekki bara að treysta því að unnendur ljóða dæmi ekki innihaldið eftir
útlitinu heldur leggi til atlögu við jafnvel ósjálegustu bitana? Eru
konfektmolar í skrautlituðum álpappír nokkuð betri en hinir? kann
einhver að spyrja. Eða telja ljóðskáld sig og lesendur sína kannski
bara hafna yfir neyslumenningu nútímans og þar á meðal umbúðir?
Það skyldi þó aldrei vera. Ekki bara að bókakápurnar bendi til þess,
heldur einnig sú staðreynd að einungis helmingur ljóðabóka ratar inn
á glanspappír Bókatíðindanna, eins helsta auglýsingamiðils sem sérstak-
lega er beint að bókmenntaunnendum og öðrum bókmenntaneyt-
endum. Staðreyndin er nefnilega sú að ljóðabækur ársins 2005 eru
ekki þrjátíu og sex heldur vel yfir sjötíu! Og sé miðað við höfða-
töluna margfrægu, geri aðrar þjóðir betur!
Frumútgáfur
Frumútgáfur eru eðli málsins samkvæmt fyrirferðarmesti „flokkur-
inn“ enda bera þær með sér neistann og ólguna í ljóðagerðinni. Í þess-
um flokki má búast við að finna flóruna alla og þá ekki síst nýgræð-
ingana sem eru ómissandi og gefa fyrirheit um áframhaldandi grósku.
Eftir því sem næst verður að komist eru frumútgefnar ljóðabækur
ársins yfir fimmtíu talsins og er þeim raðað niður eftir útgáfufyrir-
tækjum: