Són - 01.01.2012, Qupperneq 5

Til lesenda
Þegar tíunda hefti Sónar er fylgt úr hlaði fer ekki hjá því að við sem
að útgáfunni stöndum lítum til baka með nokkru stolti. Við höfum nú
haldið þessu tímariti úti í áratug og árlega fyllt síðurnar af kveðskap
og ýmss konar óðfræðum. Hér hefur skapast vettvangur til að skrifa
greinar helgaðar bragfræði og áhugamenn og konur um sónarmjöð
hvers konar hafa nýtt sér þetta til að koma á framfæri hugmyndum
sínum og vangaveltum. Umfjöllun um bragfræðileg málefni hefur á
þessum tíma aukist nokkuð og ber að fagna því. Við Íslendingar eigum
langa og að mörgu leyti glæsilega hefð að baki hvað varðar ljóðmenn-
ingu. Um leið og við fögnum auknum áhuga á fornum bragarháttum
og hefðbundnum kveðskap viljum við líka rækta og hlúa að hvers
konar nýjungum í ljóðagerð. Ljóðið hefur margar hliðar og Són á rúm
fyrir þær allar.
Þau tíðindi hafa orðið í útgáfu Sónar að tveir aðalburðarásarnir,
þeir Kristján Eiríksson og Þórður Helgason, hafa dregið sig í hlé og
yfirgefið ritstjórnina. Þeir eru þó ekki farnir langt. Þórður á grein í
ritinu og auk þess orti hann fyrir okkur Sónarljóðið að þessu sinni.
Kristján heldur sig til hlés en við vitum af honum og eigum eflaust eftir
að leita til hans. Þeir Kristján og Þórður hafa verið í forsvari fyrir Són
frá upphafi og eiga öðrum fremur heiðurinn af því hversu vel hefur
tekist til. Fyrir hönd okkar í ritnefnd færi ég þeim bestu þakkir fyrir
óeigingjarnt og farsælt starf.
Efni Sónar nú er fjölskrúðugt að vanda. Skáld 19. aldar eru í sviðs -
ljósinu í þremur greinum. Heimir Pálsson skrifar um Grátittlings-
kvæði Jónasar Hallgrímssonar, Kristján Jóhann Jónsson um Rímur
af Búa Andríðarsyni og Fríði Dofradóttur eftir Grím Thomsen og
fyrrnefndur Þórður Helgason fjallar um kvæði Gríms Thomsens um
Barnafossa. Gunnar Skarphéðinsson veltir fyrir sér hver kunni að vera
höfundur Málsháttakvæðisins, sem hann hefur reyndar áður gert ágæt
skil í Són (sjá 2. hefti 2004), sá sem hér skrifar skoðar stuðlasetningu í
kvæðum nútímaskálda, Bjarki Karlsson ritar grein um stuðlasetningu í
stuðlafalli og vikhendu og teygir þá umfjöllun síðan yfir á fleiri bragar-
hætti sem hafa fimm bragliða frumlínur og Katelin Parsons skrifar
skemmtilega grein um flökkuvísu sem henni tekst reyndar farsællega