Dagblaðið Vísir - DV - 18.04.2008, Qupperneq 23

DV Umræða
FÖSTUDAGUR 18. APRlL 2008 23
MYNDIN
Flagð undir fögru... Þegar snjóa tók að leysa brá mörgum heldur í brún við alit ruslið og sóðaskapinn sem þá kom í Ijós. Borgarstarfsmenn eru nú í
óða önn að þrífa upp eftir okkur hin sem gætum reyndar lagt þeim lið. DV-myndSigurður
löggjöfin fyrir ósamræmi.
Sala og dreifing kláms er refsiverð
hér á landi en vændi er hins vegar
löglegt svo lengi sem þriðji aðili
hagnast ekki á þvi.
Minusmn fær islenska
SPURNINGIN
ER KJUKLINGAOKUR
Á ÍSLANDI?
„Það er Ijóst að kjúklingar eru á mjög
háu verði hér, miðað við nágranna-
lönd okkar en hvort það sé okur læt
ég aðra dæma um," segir Jóhannes
Gunnarsson, formaður Neytendasam-
takanna. Eins og DV greindi frá í
gær ráða tveir framleiðsl-
urisar kjúklingafram-
leiðslu landsins og er
framleiðslan orðin að
iðnaðarstarfsemi sem
þrífst í skjóli verndartolla
og innflutningshafta.
„Kannski er pólitíkið
bara dauður ísbjörn"
Anna Þrúður Auðunsdóttir er 5
ára og býr í Keflavík. Hún var svo vin-
samleg að tala við mig og gaf mér
leyfi til að deila samtalinu með les-
endum DV.
Hér á eftir fer spjallið okkar.
Hvað finnst þér skemmtilegast?
Að vera allsber úti í sólinni og
hoppa á bossanum á trampólíni; ég
á sko trampólín og get hoppað næst-
um alveg upp í himininn.
Hvað finnst þér leiðinlegast?
Að fara að sofa og vera í baði og
liggja í leti og sitja í leti; það er hund-
leiðinlegast að gera ekki neitt.
Hvað finnst þér fallegast?
Húsið mitt í Keflavík er fallegast af
því að það eru fuglamyndir á því og
fuglar eru svo fallegir og líka fiðrildi
ogblóm.
Hvað finnst þér sorglegast?
Mér finnst bara sorglegt þegar
pabbi minn er ekki hjá mér.
Segðu mér um mennina:
Allir menn eru sætir af því að það
er enginn er ljótur.
Segðu mér um börnin:
Lítil bðrn hvíla sig alltaf af því
að annars verða þau ekki stór. Mér
finnst gott að vera eins lítil og ég er
og mig langar alltaf að vera krakki
og ég er krakki ennþá og mig lang-
ar ekki til að verða fullorðin. Ég vil
„Ég erhamingjusöm
þegar mamma leyfír mér
að gera það sem ég vil
gera og þegar enginn
skilur mig útundan."
VIGDÍS GRÍMSDÓTTIR V*
rithöfundur skrifar M
stundum leika við mömmu mína og
þá vill hún leika við mig. En stund-
um er hún upptekin og þá leik ég
bara við einhvern krakka, ef það er
einhver krakki heima hjá mér, eins-
og til dæmis Petra eða Logi; þau eru
vinir mínir.
Segðu mér um jörðina:
Jörðin passar allt sem er á landinu
af því að hún er lifandi eins og trén,
það má alls ekki meiða jörðina af því
að þá meiðir hún mann.
Segðu mér um sólina:
Sólin er falleg og rauð en maður
sér hana bara gula. Sólin lætur mér
líða vel og gerir bjart úti; mér finnst
vænt um sólina.
Segðu mér um hamingjuna:
Ég er hamingjusöm þegar
mamma leyfir mér að gera það sem
ég vil gera og þegar enginn skilur mig
útundan.
Segðu mér um ástina:
Ég elska mömmu mína og pabba
og alla sem ég þekki og líka mig af því
að ég þekki mig. Ég á litla systur sem
heitir Antonía Björk og þegar sumar-
ið er búið fæ ég kannski bróður.
Segðu mér um vini:
Allir eiga að vera vinir en sumir
eru ekki vinir.
Segðu mér um pólitík:
Ég veit ekkert um það, kannski er
það bara dauður ísbjörn.
Segðu mér um bœkur:
Þegar bækur eru rifnar er ekki
hægt að lesa þær eða skoða þær.
Hvað cetlar þú að verða þegar þú
verður stór?
Ég ætla að vinna með mömmu
minni og reyna að fá útlendinga til
að koma til íslands í ferðalög.
Ef þú mœttir óska þér einhvers
hvers mundirðu þá óska þér?
Að ég væri orðin sjö ára og byrj-
uð í skóla og að allir fengju að borða
í heiminum og svo vildi ég líka vera
fiðrildi af því að þau eru svo falleg.
Einu sinni í draumi borðaði ég gult
smartís og breyttist í gulan páfagauk.
Maður getur alveg farið í ævintýri í
draumunum sínum.
Eftir spjallið setti Anna Þrúður
Auðunsdóttir upp bleikan hatt og
dreif sig í Borgarleikhúsið með ömmu
sinni og alnöfriu; þær ætluðu að sjá
Gosa - þann dæmalausa strák sem
var stundum úr tré og stundum ekki.
UM SÍÐUSTU helgi fórum við sonur
minn með dönskum vini okkar
í Heiðmörk. I miðjum feluleik í
náttúrupara-
dísinni sé ég
þrjá menn
leggja bílum
sínum upp við
nýja bílinn minr
og gera sér lítið
fyrir og rispa
hann eftir endi-
langri hliðinni.
Þegar þeir urðu
mín varir æptu þeir á hver annan
á einhverju Austur-Evrópumáii og
brunuðu í burtu. Ég náði bílnúm-
erinu og sýndi löggunni skemmd-
arverkið en ekkert er hægt að gera,
skaðann ber ég.
MAÐURINN minn skrapp svo inn
í 10-11 vestur í bæ á meðan ég
beið í rispaða bílnum. Ég sá hóp
stæðilegra manna koma út úr
búðinni dragandi á eftir sér ferða-
töskur og tala hátt á austur-evr-
ópskri tungu. Einn þeirra gerði
sér það að leik að ógna mannin-
um mínum með dúkahníf inni í
búðinni, um miðjan dag. Hvað er
ferðamaður að draga upp dúka-
hníf og ota hárbeittu vopninu
ógnandi að ókunnugum manni?
UM KVÖLDIÐ þegar ég, hundfúl út
í útlendinga með yfirvaraskegg
sem gera sér það að leik að hrella
okkur Islendinga, fór í tangó hjá
Kramhús-
inu fékk ég
enn frekar
að kynnast
fjölmenning-
unni hér á
landi. Tveir
argentínsk-
ir karlmenn
sem dansa
saman og kenna tangó heilluðu
okkur upp úr skónum og hitastigið
í Kramhúsinu hækkaði, stemn-
ingin var suðræn og skemmtileg.
Um níuleytið átti ég erindi niður
í Kvos. Á Ingólfstorgi var sjúkra-
bíll og sjúkraliðar báru börur inn
á krá. Dæmigert íslenskt laugar-
dagskvöld var hafið. Og íslensk
ungmenni gengu með bjór og
vínglös um bæinn, henm glösum
hér og þar, borðuðu skyndibita úti
á götu og hentu ruslinu á gang-
stéttina.
Lærdómur dagsins: fsland er fjöl-
þjóðasamfélag en ósiðir eru al-
þjóðlegir og fara ekki eftir þjóðemi.
HUHl IBtVHI Mtl