Glóðafeykir - 01.06.1955, Qupperneq 10

10
GLÓÐAFEYKIR
satt, að hin litla uppliæð, sem arðurinn nemur, segir lítið gágnvart
hinum stóru upphæðum nútímans. En þó er það svo, að flestum
þykir nokkurs virði að £á afslátt á úttekt sinni, þó afslátturinn sé
ekki hár. Og arðurinn er ekkert annað en raunveruleg lækkun á
vöruverðinu, sem nemur þessum hundraðshluta. I annan stað er
það, að ekki er nógu mikill gaumur g.efinn þeim hluta arðsins,
sem rennur í stofnsjóðinn. Þar er um raunverulegán sparnað að
ræða. Stofnsjóðurinn er séreign sérhvers félagsmanns, og verður
þarna með tímanum um verulega innieign að ræða, sem áreiðan-
lega kemur að góðu gagni, þegar fyrir hendi er réttur til að fá
hann greiddan út. Það virðist vera metnaðarmál kaupfélaganna, að
minnsta kosti margra þeirra, að geta látið segja frá í fréttum af
fundum sínurn, að þau hafi getað greitt svo og svo mikinn arð í
reikninga félagsmanna sinna. En í raun og veru ætti viðleitni þeirra
að beinast að því að geta úthlutað sem mestum arði í stofnsjóð,
ekki síst nú á tímum, þegar þjóðfélaginu er hin mesta nauðsyn á
auknum sparnaði.
Meðal merkari rnála,- sem afgreidd voru á aðalfundi kaupfélags-
ins, var ályktun um að hafist skyldi lranda um byggingu verzlunar-
og skrifstofuhúss fyrir starfsemi félagsins svo fljótt sem unnt væri,
og verkið helzt hafið á þessu ári. Er þetta liið mesta nauðsynjamál
fyi'ir félagið, því húsnæði þess er með þeim hætti, að ill nauðsyn
ein hefir gert kleift að búa þar við, og svarar það á engan hátt
þeim kröfum, sem nútxminn gerir til slíkra hluta.
Læt ég svo þessum fréttapistli um starfsemi Kaupfélags Austur-
Skagfirðinga á síðasta ári lokið. Fréttapistill átti þetta að vera, þó
að með hafi slæðst ýmsir þankar, sem mér hafa flogið í hug, v ið að
grúska í reikningum félagsins. Væri þá ekki nema vel, ef þeir gætu
orðið einhverjum til umhugsunar eðá gefið ástæðu til ýtarlegri
umræðna, og ætti rit þetta að vera réttur vettvangur fyrir slíkt.
Þ. H.