Glóðafeykir - 01.09.1976, Síða 41

GLOÐAFEYKIR
41
Björg sá að eg var tannlaus. Hún bauðst til þess að smíða í mig
tennur, það skyldi ekki verða dýrt. En það hefur nú farist fyrir til
þessa og er áreiðanlega min sök.
Björg reyndist vera systurdóttir Oddnýjar frá Bakkakoti, sem þá
var á Mælifelli. Varð því úr, að þeim stöllum var fylgt frá Fossum í
Mælifell og þaðan komust þær suður. Mun þeim, þegar allt kom til
alls, ekki hafa þótt neitt lakara að aldrei kom bíllinn að sunnan.
Nokkru seinna kom svo á Hveravelli kassi með allskonar dóti og
stóð á honum: Til útilegumannanna á Kili. Og svo sendi Björg mér
kvæðabók Arnar Arnarsonar, Illgresi, rétt fyrir jólin, en þá var bók-
in uppseld. Það þótti mér góð sending.
Ólafi mínum í Alftagerði brást aldrei höfðingsskapurinn. Hann
heimtaði að við launuðum gjafirnar með vísu frá okkur Heiðarbú-
um. Mig minnir að hún hljóði þannig:
Eru á heiðum enn,
útilegumenn,
ennþá einstök fljóð,
útlösn.mum 2;óð.
Fljúgi yfir fjöll,
fyrir gæðin öll,
þökk frá öllum oss,
einum jafnvel koss.
Já, það kom margt skemmtilegt fyæir í verðinum á þessum árum.
Þau gleymast ekki svo auðveldlega.
— Og svo kom að því að þú hvarfst til Keflavíkur og fórst að vinna
þar á ,,Vellinum“. Hvað bar til þess?
— Ja, eg var nú hættur að búa en hinsvegar það hress að mér
fannst eg geta unnið enn um sinn og kunni því illa, að hafa ekkert
fyrir stafni. í Keflavík var nóg vinna og sum að minnsta kosti eng-
in sérstök erfiðisvinna, svo að eg ákvað að prófa þetta.
— Hvernig féll þér það?
— Mér líkaði vistin þar vel. Féll ágætlega við þá ameríkana, sem
eg vann þar með. Mér virtist þeir, í sumu, taka islendingum fram.
Ef íslendingur ók fram á mann á leiðinni af Vellinum og niður í
Keflavík, var það hreinn viðburður ef þeir stönsuðu og buðu manni
far, en kanamir stoppuðu alltaf, buðu manni í bílinn og óku á leið-
arenda. Þarna á Vellinum rakst eg á einn vestur-íslending. Kynntist