Málfregnir - 01.12.1990, Síða 4

í svari og umsögn Baldurs, dags. 28.
sept. 1990, er tekið mjög undir röksemd-
ir Einars B. Pálssonar, og tillögur hans
um fyrirkomulag íðorðastarfseminnar í
Háskólanum eru studdar með lítils hátt-
ar fyrirvara. Báðir leggja áherslu á nauð-
syn þess að efla íslenska málstöð, m.a.
til þess að vera háskólakennurum til að-
stoðar í íðorðastörfum þeirra.
Vert hefði verið að birta hér í Mál-
fregnum álitsgerð Einars B. Pálssonar og
umsögn Baldurs Jónssonar um hana, en
rúmið leyfir það ekki í þetta sinn.
Lyktir þessa máls urðu svo þær sem
greint var frá í upphafi þessarar greinar
um samþykktir háskólaráðs 25. október
sl. Ekki er vitað til að Háskóli íslands
hafi áður ályktað um þessi efni eða há-
skólaráð haft bein afskipti af þeim. Þetta
eru því sögulegar samþykktir. Sérstak-
lega er athyglisvert það stefnumarkandi
atriði að „líta skal á vinnu við íðorða-
gerð sem sjálfsagðan þátt í fræðastarfi
kennara og sérfræðinga í Háskóla ís-
lands“. Hingað til hafa skyldur háskóla-
kennara verið bundnar við þrennt,
kennslu, rannsóknir og stjórnsýslu, en
íðorða- eða nýyrðastörf hafa ekki fallið
sjálfkrafa undir neitt af þessu. Nú hefir
háskólaráð tekið af skarið: Háskóla-
kennari eða annar sérfræðingur sem
vinnur að ræktun íslensks orðaforða í
fræðigrein sinni er ekki að svíkjast um í
starfi, heldur að gera skyldu sína. - BJ
4