Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.07.2015, Síða 40

N
ú skaltu passa þig!“ segir
Reynir Pétur stríðnislega
og hlær sínum einlæga og
smitandi hlátri þegar hann
tekur á móti blaðamanni í
spjall í gróðrarstöðinni þar sem hann vinn-
ur. Sólheimar bera sannarlega nafn með
rentu þennan júlídag því úti skín íslenska
sólin en inni í gróðurhúsinu er hitabelt-
isloftslag. Reynir Pétur er á stuttbuxum
einum fata. Hann er kvikur og léttur í
hreyfingum og stikar rösklega inn á kaffi-
stofu og býður mér til sætis. Hann er
strákslegur, brúnn og stæltur og ekki að
sjá að þar fari maður kominn af léttasta
skeiði. Þegar blaðamaður spyr um aldur
svarar hann sposkur: „HALLÓ HALLÓ,
bíddu nú við, ég er fæddur 1948, 25. októ-
ber, og lengra fer ég ekki með þig yfir
brúna! Þú bara ferð restina,“ segir hann
hlæjandi og bætir við: „En ég var 36 ára
þegar ég gekk hringinn fyrir þrjátíu árum
þannig ég ætla ekkert að hjálpa þér, þú
getur bara labbað sjálf,“ segir hann og við
skellihlæjum bæði tvö.
Fyrstur að ganga þjóðveg eitt
Við hefjum samtalið á göngunni miklu, en
í ár eru þrjátíu ár síðan Reynir Pétur
gekk fyrstur Íslendinga í kringum landið.
Flestir Íslendingar sem komnir voru af
bleiu árið 1985 muna vel eftir þessu, en
Reynir Pétur varð á svipstundu „heims-
frægur á Íslandi.“ Gangan vakti gífurlega
athygli og þjóðin fylgdist grannt með og
elskaði þennan sérstaka og glaðlynda
göngugarp. Gangan hjálpaði mikið að rjúfa
fordóma í þjóðfélaginu gagnvart fólki með
þroskaskerðingu eða aðra fötlun. „Gangan
gaf mér mikið. Hún hefur verið mér mik-
ils virði og gefið mér sjálfstraust líka, ég
er sterkari. Ég var fyrsti maður að labba
þjóðveg eitt. Það var ekki bara til að
safna peningum, þú verður líka að athuga
að ég var að vekja athygli á málstað
þessa fólks. Og hvaða fólk er þetta? Þetta
er bara fólk eins og þú og ég, Pétur og
Páll,“ segir hann og á þá við íbúa Sól-
heima og annarra stofnana.
Að hoppa út í djúpu laugina
Hugmyndin kviknaði í heitum potti á Sól-
heimum í desember 1984. „Ég var spurður
hvort ég gæti næsta vor labbað í kringum
landið en það var framkvæmdastjórinn á
Sólheimum, Halldór Júlíusson, og bygging-
armeistarinn Árni Leósson sem spurðu.
Ég held að þetta hafi verið á föstudegi,
einhvern tímann í desember. Ég vildi fá
tíma til að hugsa hvort ég ætti að gera
þetta. Þú hoppar ekki út í djúpu laugina
nema þú vitir hvort hún sé djúp,“ segir
Reynir Pétur. Hann segist hafa þurft að
hugsa um hvort hann teldi sig ráða við
þetta. „Að labba í kringum landið! Þó að
maður labbi hér um helgar í Sólheimum
hringinn sem er 24 kílómetrar þá er
hringurinn í kringum landið 1.370 kíló-
metrar. Ég hugsaði mig vel um og ákvað
að gera þetta. Ég fór eiginlega blákalt út
í þetta en fór svo að æfa mig. Og svo
þegar dagurinn rann upp þá réð ég við
þetta,“ segir hann.
Of upptekinn til að
vera þreyttur
Á göngunni naut Reynir Pétur þess að
skoða Ísland. „Ég sá alltaf nýtt og nýtt
landslag þannig ég var upptekinn af því
og mátti ekki vera að því að vera þreytt-
ur. Ég var spurður um daginn hvort
aldrei hefði komið sá dagur að ég hefði
hugsað: Æi, ég er alveg að gefast upp.
NEI, það kom aldrei til tals. Það var
aldrei svo erfitt,“ segir hann. „Ég var
mjög feginn að koma í mark en þú sérð
það á mynd sem var tekin þar sem ég
sit á malbiki að það eru ekki þreytumerki
á andlitinu, heldur gleði að hafa gert
þetta. Það var ekkert „guði sé lof“ heldur
bara gleði. Ég hugsaði frekar: ÉG GAT
ÞETTA, ég trúi þessu ekki,“ segir hann.
Blaðamaður spyr út í frægðina sem
fylgdi og Reynir Pétur verður hálffeiminn.
„Já, seg þú mér það. Einhver spurði mig,
varstu ekki smámontinn? Verði manni að
góðu ef svo er. Ég fékk, eins og margir
krakkar fá, stríðni í bernskunni. Gangan
* Gangan sjálf hefurgefið mér alvegfeikilega mikið. Ég þjáð-
ist af minnimáttarkennd
áður og hún er nátt-
úrlega alltaf til staðar,
en ég er miklu sterkari.
Lífið er
lyginni
líkast
ÞRJÁTÍU ÁR ERU SÍÐAN REYNIR PÉTUR STEINUNNARSON GEKK
HRINGVEGINN FYRSTUR ÍSLENDINGA. GÖNGUGARPURINN VAKTI
VERÐSKULDAÐA ATHYGLI OG VARÐ AÐ ÞJÓÐHETJU. HANN
MINNIST GÖNGUNNAR SEM BREYTTI LÍFI HANS OG TALAR UM LÍFIÐ
Á SÓLHEIMUM, DELLURNAR SÍNAR OG ÁSTINA.
Myndir og texti: Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
Á sýningunni má finna stórt landakort þar sem búið er að merkja gönguleiðina með grænu
punktastriki. Reynir Pétur segist varla trúa því að hann hafi gengið þetta á sínum tíma.
Viðtal
40 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26.7. 2015