Skagfirðingabók - 01.01.1999, Blaðsíða 60

SKAGFIRÐINGABÓK
Ömurleg endalok
Þorbergur lést 20. maí árið 1989- Endalok hans urðu ömurleg,
því að hann fannst inni í íbúð sinni, hafði þá legið þar ósjálf-
bjarga einhverja daga og lést fáum klukkustundum eftir að
hann komst til aðhlynningar á sjúkrahúsið.
Ég fékk þær fréttir af dauða Þorbergs frá syni hans, að dótt-
ursonur hans, 15 ára gamall, hefði gengið við hjá afa sínum í
Rússlandi, en þá hafi útidyrahurðin verið læst. Hann hefði þá
kíkt á gluggann og kallað, en gamli maðurinn ekki svarað. Þó
fannst honum hann heyra stunur og óljósa mannsmynd liggj-
andi frammi í gangi. Tilkynnti hann þegar lögreglunni þetta,
sem kom á staðinn og dýrkaði upp hurðina, en innan við hana
lá Þorbergur, svo að þeir gátu ekki náð til hans, og ekki gat
hann hreyft sig. Þá var rúða tekin úr herbergisglugganum og
farið inn. Þá lá hann innan við hurðina rænulítill og slasaður.
Þeir fluttu hann á sjúkrahúsið, þar sem teknar voru röntgen-
myndir af honum víða, og í ljós kom axlarbrot og e.t.v. fleira.
í þessar rannsóknir fóru 2—3 klukkutímar. Þar sem Þorbergur
hafði verið búinn að liggja bjargarlaus nokkra daga, taldi ein-
hver, að á meðan hann var myndaður í bak og fyrir hafi hann
dáið úr hungri. Einhver orðaskil náðust hjá honum, en ekki
nóg til að fá skýringu á óförum hans. Ég hringdi norður og bað
um lögregluskýrslu, sem ég fékk í byrjun nóvember. Eins sendi
séra Hjálmar Jónsson mér líkræðuna um svipað leyti.
I gegnum símann frétti ég, að jarðarför Þorbergs hefði verið
fjölmenn. Séra Hjálmar Jónsson, alnafni og afkomandi Bólu-
Hjálmars, jarðsöng og flutti góða ræðu að vanda. Ein síðasta
vísa Þorbergs, sem séra Hjálmar fór með í útfararræðu sinni, er
einmitt ort um séra Hjálmar svona í og með:
Kyrrstaðan er mér til meins,
því margt er við að glíma.
Presturinn messar alltaf eins
og alltaf á sama tíma.
58