Skagfirðingabók - 01.01.1999, Blaðsíða 127

MINNINGAR FRÁ FJÁRSKIPTUM 1940
eftir SIGURJÓN RUNÓLFSSON á Dýrfinnustöðum
Kristmundur Bjarnason hefur í Sýslunefndarsögu Skagfirðinga
gefíð greinargóða lýsingu á gangi mála í sambandi við sauðfjár-
veikivarnir og fjárskipti í Skagafírði og víðar. Ekki er þörf á að
bæta þar miklu við þó að hver og einn bóndi, sem varð fyrir
tjóni vegna fjárpestanna, hafi raunar sína sögu að segja, og marg-
vísleg urðu viðbrögð manna gagnvart aðgerðum stjórnvalda og
þeirra, sem þarna áttu hlut að máli.
Á áratugnum 1930—40 var flutt til landsins sauðfé frá Þýska-
landi af svokölluðu karakúlkyni, og komu nokkrar kindur af
því til Hóla í Hjaltadal. Með þeim barst sjúkdómur, er síðar
var kallaður garnaveiki og var óþekktur hérlendis áður. Ekki
gerði þessi veiki neinn teljandi usla í Þýskalandi og af þeim
sökum voru sennilega ekki gerðar miklar rannsóknir í sambandi
við hana þar, enda engin mótefni fundin.
Þó að þessar kindur, sem komu í Hóla, væru smitberar þá var
engin veiki greind í þeim þegar þær komu til landsins og því
ekki talin þörf á að hafa þær lengi í einangrun. Ekki leið lang-
ur tími þar til fór að bera á slappleika í fé á Hólum, og var búið
að slátra þar nokkrum kindum áður en veikin var uppgötvuð.
Eg var á Hólum 1938—40 og komst þá lítils háttar í kynni við
þessa veiki.
Einhvern tíma seinnipart vetrar 1939 bað Kristján Karlsson
skólastjóri mig að skjóta kind, sem komin var með garnaveiki.
Eg varð við þeirri beiðni, enda hafði ég farið með skotvopn áður
en ég kom í Hóla. Ekki var nú fjölskrúðugt í vopnabúri Hóla-
staðar um þetta leyti, því að þar var ekki annað að finna en eina
125