Skagfirðingabók - 01.01.1999, Blaðsíða 176
SKAGFIRÐINGABÓK
ég göngu í lundi ..." Þetta var sungið undir laginu, sem
Hvað er svo glatt er orkt undir. Broti úr öðru ljóði man
ég eftir, en þykir ólíklegt, að það hafi verið úr sama leik-
riti, og því kunna leikritin að hafa verið tvö:
Gæfan hún er hverfull skuggi,
hennar gleði í skyndi dvín
og hún hvarf og enginn vissi,
að hún Gréta þá var mín.
Mér þykir sennilegast, að þetta hafi verið á þrettándan-
um 1918, því að á eftir var dansleikur, en ég dansaði
ekki, og fór um nóttina út að Bæ, þar sem ég átti heima,
og fann, að farið var að frysta allmikið, en þá var hafísinn
að leggjast að landinu. Ekki veit ég hverjir stóðu fyrir
þessari skemmtun, en þess má þó geta, að U.M.F. Höfð-
strendingur var þá nýstofnað.
Magnús læknir segir í bréfi, er hann ritaði góðvini, efalaust
Anton Proppé, 18. janúar 1919, að verið sé leika og leikritin
séu „bæði gamalkunnug". Sem sé: „Féleysi og lausafé" og „Mis-
skilningur á misskilning ofan“. Hann bætir því við, að ung-
mennafélagið hafi stofnað til leikanna og
lagt til fólk, að mestu úr sínum félagsskap. Skal ég láta
vera að lasta þá, en lofað get ég heldur ekki heildina. Lít-
andi á sumt, en annað ómögulegt — eins og gengur. —
Ennþá lifir „Málfundafélagið", en dauft er nú lífið orðið
upp á síðkastið. Þarfasti félagsskapurinn, sem hefur ver-
ið stofnaður síðan ég kom hér, líklega látinn lognast út
af, en léleg málamynda uppbót í svonefndu Ungmenna-
félagi, sem enn hefur lítið aðhafst annað en dansa. Karla-
kór er verið að æfa hér á sunnudögum. Getur trúlega
sungið laglega með tímanum. Páll Erl. stjórnar.
174