Iðjuþjálfinn - 01.06.1996, Side 32

30
Elín Ebba Ásmundsdóttir, iðjuþjálfi
Meistarinn og nemarnir sjö
Við erum sjö iðjuþjálfar í masters-
náminu, undirrituð sem vinnur á
Geðdeild Landspítalans, Kristjana
Fenger, Margrét Sigurðardóttir og
Gunnhildur Gísladóttir starfandi á
Reykjalundi, Sigrún Garðarsdóttir
og Ingibjörg Ásgeirsdóttir frá
Sjúkrahúsi Reykjavíkur og
Vallerie Harris hjá Sjálfsbjörgu,
landssambandi fatlaðra.
Ráðagerðir varðandi mastersnámið byrjuðu
samhliða væntanlegri stofnsetningu náms-
brautar í iðjuþjálfun við Háskóla íslands.
Þar sem koma ætti á fót námsbraut þyrfti að
hafa á að skipa menntuðu hæfileikafólki til
stuðnings.
í júní 1991 barst bréf frá prófessor Gail
Maguire til formanns okkar, Hope Knúts-
son, þar sem hún lýsir sig reiðubúna til að
hleypa þessari nýju námsbraut af stokkun-
um. Síðan hafa mörg símbréf „runnið til
sjávar" og í fyrstu fannst mér umræðan eitt-
hvað svo fjarlæg að hún hafði í raun engin
áhrif á mig fyrr en komið var að því að
væntanlegir mastersnáms-nemar gæfu sig
fram. Ég var á báðum áttum og vissi lítið
annað en að þetta hafði áhrif á magann, ég
varð hálflystarlaus og flökurt. Nú væri ég
langt gengin í fertugt og vissi nú svo sem
ekki hvort þriðja bamið passaði á nokkurn
hátt við þetta nám þar sem tveir ungir
herramenn voru fyrir. Þegarég hafði imprað
á þessu við minn ektamann og tjáð honum
áhuga minn, sagði hann mér af sinni al-
kunnu snilld að hafa ekki áhyggjur af því
sem ekki væri til og hvatti mig til að taka
þátt úr því að ég hefði áhuga.
Á fund skólanefndar mætti ég síðan
ásamt öðrum forvitnum og áhugasömum
iðjuþjálfum. Á þeim fundi var allt fremur
óljóst, og átti eiginlega ekkert eftir að skýr-
ast, þar sem alltaf tóku við einhverjir nýir
óljósir punktar. Það fyrsta sem þurfti þó að
gera var að sækja um skólann og fara í
enskupróf.
Ætla mætti að skólaumsókn væri ekki til-
tökumál, en það fór nú á annan veg. Ég fór
meira að segja í eigin persónu í minn gamla
iðjuþjálfaskóla í Noregi til að fá yfirlit yfir
nám mitt svo Florida International Uni-
versity (FIU) gæti metið það, en það gekk
ekki. Fyrir svona nám þarf að skrá "curricul-
um vitae" og aldrei hefði mér dottið í hug að
ég þyrfti að skrá niður - í réttri röð -, allt
sem ég hafði tekið mér fyrir hendur (sem
betur fór, bara í tengslum við fagið (hjúkk)),
en þar sem regla er nú á óreglunni hjá mér,
fann ég það markverðasta.