Iðjuþjálfinn - 01.05.2006, Síða 17
flugvirki. Allir hrópu›u í einu a› þarna
væri einn fyrir mig. Til a› gera langa
sögu stutta þá vorum vi› gift ári sí›ar!
Ég byrja›i strax a› undirbúa stofn
un skóla á›ur en ég flutti til landsins,
en ég vissi ekki þá a› þa› þyrfti a›
stofna félag á Íslandi fyrst. Sjálf lær›i
ég i›juþjálfun í Columbia háskóla í
New York. Í upphafi skrifa›i ég bréf til
skólastjóra lítilla skóla í litlum löndum
þar sem ég sag›i a› ég væri á lei›inni
til Íslands til a› stofna skóla og spur›i
hvernig þau hef›u fari› a›. Hva› átti
ég a› for›ast og hva› væri best a›
gera? Ég safna›i allskonar uppl‡sing
um í fjögur ár þar til a› ég kom til
Íslands. Þá hélt ég a› allt myndi ganga
bara svona einn, tveir og þrír.
Ég flutti loksins ári› 1974 og þá
voru bara fáeinir i›juþjálfar starfandi
hér. Þa› voru: Jóna Kristófersdóttir,
Anne Grethe Hansen, Sigríður Lofts
dóttir og Didda (Gu›rún Pálmadóttir).
Sí›an voru tvær þ‡skar systur, sem
störfu›u á Grensás og ein norsk kona
sem vann á Styrktarfélagi lama›ra og
fatla›ra. Vi› vorum kannski 10–12
manns, sem tölu›um fjögur tungumál,
og vi› byrju›um a› hittast í kringum
byrjun ársins 1975. Ég skrifa›i til
Heimssambands i›juþjálfa (WFOT) til
a› athuga hvort til væri handbók um
hvernig setja ætti á stofn skóla og fagfé
lag. Au›vita› var þa› til og félagi›
sendi mér uppl‡singar um hæl. Vi› fór
um sí›an eftir handbókinni þegar vi›
sömdum lög fyrir félagi›. Þa› tók heilt
ár þ‡›a og semja lögin þar sem vi›
þurftum a› nota svo mörg tungumál.
Þetta var alveg ótrúlega erfitt, en mjög
skemmtilegt og pínu fur›ulegt.
Þa› var sí›an í febrúar 1976 sem
vi› stofnu›um loks I›juþjálfafélag
Íslands. Ég man vel eftir einni a›vörun
sem vi› fengum frá heimssambandi
i›juþjálfa (WFOT) en hún var sú a›
sætta okkur ekki vi› skóla fyrir a›sto›
arfólk i›juþjálfa. Því þa› var mjög al
gengt a› stjórnmálamenn vildu þannig
nám þar sem þa› var miklu ód‡rara og
þeir töldu a› þa› væri nóg a› vera bara
me› gott a›sto›arfólk. Vi› vorum sta›
rá›nar í því a› skólinn ætti a› hafa
grá›u, í sta› þess a› vera eins og á hin
um nor›urlöndunum á þessum tíma.
Þá gæti fólk fari› beint í framhaldsnám
eins og í meistaranám e›a doktors
nám.
Ári› 1976 var stofnu› námsbraut
hér á landi í sjúkraþjálfun og þa› var í
athugun a› gera þetta samtímis. Þá
voru 50 sjúkraþjálfarar starfandi hér en
ekki nema 12 i›juþjálfar. Þa› var því
ákve›i› a› vi› værum ekki me› nógu
marga verknámssta›i til a› geta stofn
a› skóla. Þa› li›u 20 ár og þa› leit út
fyrir a› þa› yr›i endalaus barátta a›
sko›a hvort þa› væri f‡silegt a› stofna
námsbraut. Þegar nær dróg stofnun
námsbrautarinnar var ennþá vafamál
hvar hún ætti heima og Háskólinn á
Akureyri, sem var n‡stofn1a›ur þá,
bar›ist fyrir því a› fá okkur inn. Okkur
var tjá› a› vi› myndum ekki hafa neitt
vald á vi› hinar heilbrig›isstéttirnar, ef
vi› yr›um sta›sett í Reykjavík, en á
Akureyri yr›i þetta brautry›jendastarf
og a› vi› myndum hafa eitthva› a›
segja um mótun námsbrautarinnar. Þa›
var mjög heillandi og því ákvá›um vi›
a› stofna námsbrautina á Akureyri.
Var þa› ástæ›an fyrir því a› náms
brautin fór nor›ur?
Nú skal ég ekki segja fyrir víst en
þa› var pólítískur vilji til a› stofna
fleiri námsbrautir fyrir utan Háskóla
Íslands útaf bygg›arstefnu og þa› tengd
ist því a›allega. Vi› vorum a› reyna a›
horfa á jákvæ›u hli›arnar þótt vi›
hef›um áhyggjur á því a› allir kennar
ar þyrftu a› fljúga til Akureyrar.
Hvenær útskrifa›ist þú sem i›ju
þjálfi?
Þa› var 1967, ég var me› B.Sc.
grá›u í sálarfræ›i og heimsspeki. Þá
starfa›i ég í eitt ár sem a›sto›ar félags
rá›gjafi á göngudeild fyrir ge›sjúka. Í
framhaldi af því fór ég í meistaranám í
i›juþjálfun í Columbia háskóla.
Hva›an kemur íslenska heiti› á fag
inu „i›juþjálfun/i›juþjálfi“?
Ég hef heyrt a› þa› hafi veri› ge›
læknir á Borgarspítalanum sem hét
Karl Strand sem nota›i fyrst or›i›
i›juþjálfi. Vi› vorum me› nokkur nöfn
sem vi› þurftum a› kjósa á milli, en
hin eru gleymd. Þa› var erfitt á þessum
fjórum tungumálum. Vi› leitu›um líka
til málfræ›inga og þa› var einhver
spurning me› endinguna.
Hver voru helstu baráttumál félags
ins í upphafi?
Þa› var stofnun námsbrautar au›vit
a›, en vi› vorum alltaf a› vonast til a›
þa› væri á næsta leiti. Einnig lög›um
vi› áherslu á a› i›juþjálfar fengju samn
ing vi› Tryggingarstofnun. Vi› lög›um
líka áherslu á a› kynna fagi› fyrir al
menningi en þa› reyndist erfitt þar sem
vi› vorum svo fáar og flestar útlending
ar. Vi› áttum erfitt me› a› fara út um
allt og útsk‡ra hva› i›juþjálfun væri.
Vi› ger›um snemma könnun á heil
brig›istofnunum á Íslandi um hvort
starfsmenn vissu hva› i›juþjálfun væri.
Ef svari› var neikvætt þá sendum vi›
uppl‡singar um fagi›. Einnig spur›um
vi› um þa› hvort fólk teldi a› þa› vant
a›i i›juþjálfa. Ef ég man rétt þá send
um vi› þessa könnun til 59 a›ila og vi›
I‹JUÞJÁLFINN 1 / 2006 n 1
n Ingibjörg Ásgeirsdóttir og Hope með gítarinn sinn á góðri stundu.