Iðjuþjálfinn - 01.05.2006, Blaðsíða 37

vor­u eins­ og þær­ vor­u og gát­um f­undi›
l­aus­nir­ og s­é­› þá val­mögul­eik­a s­em
f­yr­ir­ hendi vor­u.
Sí›as­t­a s­t­igi›, s­em hægt­ er­ a› ná í
l­ær­dóms­f­er­l­i handl­ei›s­l­unnar­, er­
hæf­nin t­il­ a› k­enna/mi›l­a t­il­ annar­s­
f­agf­ól­k­s­ því s­em vi› höf­›um uppl­if­a› í
handl­ei›s­l­uf­er­l­i ok­k­ar­. Þa› er­ l­ík­t­ og
vi› ger­um me› s­k­r­if­um ok­k­ar­ nú,
ás­amt­ því s­em vi› höf­um ver­i› a›
mi›l­a t­il­ ok­k­ar­ s­t­ar­f­s­f­é­l­aga.
Þet­t­a l­ær­dóms­f­er­l­i er­ í r­aun
s­íendur­t­ek­i› þar­ s­em vi› er­um
me›f­er­›ar­a›il­ar­ og al­l­t­af­ a› mæt­a
n‡jum a›s­t­æ›um og n‡t­t­ hr­ingf­er­l­i f­er­
af­ s­t­a›. Þó má s­egja a› vi› höf­um
br­eyt­t­ einhver­ju í hver­t­ s­k­ipt­i, s­vo
hr­ingf­er­l­inu má f­r­ek­ar­ l­ík­ja vi› s­pir­al­ ­
ör­l­ít­i› á ö›r­um s­t­a› en s­í›as­t­.
Eit­t­ er­ a› hugs­a í l­aus­num og f­es­t­a
s­ig ek­k­i í hindr­unum, anna› er­ a›
„hoppa yf­ir­“ vandamál­i› s­jál­f­t­ og yf­ir­ í
l­aus­nami›a›a heg›un. Vandamál­in er­u
ek­k­i bar­a t­il­ a› l­eys­a hel­dur­ einnig t­il­
a› s­k­o›a, s­k­il­gr­eina og gef­a t­íma. Tíma
t­il­ a› ver­a ­ t­íma t­il­ a› mel­t­a.
Þegar­ unni› er­ me› s­ínar­ eigin
t­il­f­inningar­/l­í›an s­em t­engjas­t­
s­k­jól­s­t­æ›ingum e›a a›s­t­æ›um þeir­r­a
er­ mar­gt­ n‡t­t­ s­em uppgöt­vas­t­. Þr­át­t­
f­yr­ir­ ár­al­anga r­eyns­l­u er­, s­em bet­ur­ f­er­,
enginn ós­nor­t­inn af­ s­or­gum, vanl­í›an
e›a a›s­t­æ›um s­k­jól­s­t­æ›inga s­inna.
Þa› gef­ur­ l­íf­inu n‡ja vídd og eyk­ur­
s­t­yr­k­ ok­k­ar­ a› hor­f­as­t­ í augu vi› eigin
ót­t­a, vanmát­t­ e›a hugr­enningar­. Mik­il­­
vægt­ er­ a› hugl­ei›a hver­nig vi› vinnum
úr­ ok­k­ar­ t­il­f­inningum, hva› vi› not­um
t­il­ þes­s­ og hver­nig vi› s­í›an k­omum
því t­il­ s­k­il­a t­il­ eins­t­ak­l­inganna í k­r­ing
um ok­k­ur­, hvor­t­ s­em um er­ a› r­æ›a
s­k­jól­s­t­æ›inga e›a vinnuf­é­l­aga. Þar­na
er­ mik­il­vægt­ a› get­a gr­eint­ á mil­l­i
f­ags­jál­f­s­ og eink­as­jál­f­s­, t­il­ þes­s­ a› eiga
au›vel­dar­a me› a› hal­da at­hygl­inni á
þeim mál­ef­num s­em ver­i› er­ a› t­ak­as­t­
á vi›, í s­t­a› per­s­ónul­egr­a t­il­f­inninga
e›a a›s­t­æ›na hver­ju s­inni.
Upps­öf­nun á vandamál­um annar­a
get­ur­ ver­i› s­t­ór­ byr­›i. Mik­il­vægt­ er­ því
a› hl­úa a› s­é­r­ og „af­t­engja“ á mil­l­i
s­k­jól­s­t­æ›inga. Veit­a þannig s­jál­f­um s­é­r­
og hver­jum s­k­jól­s­t­æ›ingi þá vir­›ingu
a› haf­a hugl­eit­t­ hans­ mál­ í l­it­l­a s­t­und,
á›ur­ en honum er­ mæt­t­. Þá ver­›a bæ›i
s­k­jól­s­t­æ›ingur­ og me›f­er­›ar­a›il­i s­át­t­­
ar­i vi› þá vinnu s­em f­r­am f­er­.
Þegar­ unni› er­ nái› me› s­k­jól­s­t­æ›­
ingum í mör­g ár­ s­af­nas­t­ s­mám s­aman
f­yr­ir­ ót­al­ uppl­‡s­ingar­ um s­ár­a r­eyns­l­u,
hr­æ›il­egar­ a›s­t­æ›ur­ og/e›a andl­ega
vanl­í›an. Hver­t­ f­ar­a þes­s­ar­ uppl­‡s­ingar­
þegar­ unni› er­ undir­ þagnar­ei›? Ein
a›f­er­› er­ a› s­t­af­l­a þeim upp í „geyms­l­u“
hugans­ og t­r­o›a endal­aus­t­ þanga› inn
án þes­s­ a› s­or­t­er­a uppl­‡s­ingar­nar­. Í
handl­ei›s­l­u gef­s­t­ t­æk­if­ær­i t­il­ a› t­ak­a t­il­
í „geyms­l­unni“ ­ s­k­o›a hva› þar­ er­ a›
f­inna og vinna úr­ uppl­‡s­ingunum.
Sumu má pak­k­a af­t­ur­ of­an í „k­as­s­a“ en
anna› er­ or­›i› óþar­f­t­. Mar­k­mi›i› er­
a› l­ær­a a› vinna jaf­nó›um úr­ f­engnum
uppl­‡s­ingunum.
Þa› er­ s­t­ór­k­os­t­l­egt­ a› f­á t­æk­if­ær­i t­il­
a› vinna me› s­jál­f­a s­ig á þes­s­um vet­t­­
vangi. ­ Þa› er­ ómet­anl­eg r­eyns­l­a a›
haf­a haf­t­ hl­ut­l­aus­an a›il­a t­il­ a› deil­a
me› þeim vandamál­um/er­f­i›l­eik­um
s­em upp k­oma ás­amt­ s­igr­um, án þes­s­
a› vi›k­omandi dæmi hel­dur­ s­t­y›ji, l­ei›­
beini og hvet­ji. Handl­ei›s­l­uþegi f­ær­
þannig þa› per­s­ónul­ega r­‡mi s­em þar­f­
t­il­ a› vaxa í n‡jum f­ar­vegi. Í ok­k­ar­ t­il­­
f­el­l­um var­ handl­ei›ar­i ok­k­ar­ einnig
me› gó›a inns­‡n í s­t­ör­f­ i›juþjál­f­a s­em
jók­ vídd/d‡pt­ s­amt­al­a um me›f­er­›,
me›f­er­›ar­úr­r­æ›i og úr­vinns­l­u Vi› vil­j­
um hvet­ja f­agf­ól­k­ t­il­ a› n‡t­a s­é­r­ þenn­
an vet­t­vang og þá s­é­r­s­t­ak­l­ega þa› f­ag­
f­ól­k­ s­em er­ a› vinna nái› me› f­ól­k­i
s­em er­ a› t­ak­as­t­ á vi› veik­indi e›a áf­öl­l­
af­ einhver­jum t­oga. Þet­t­a er­ ómet­anl­egt­
og mik­il­vægt­ t­æk­if­ær­i t­il­ per­s­ónul­egs­
vaxt­ar­, ef­l­ing á f­agl­egr­i vinnubr­ög›um
og auk­inni ánægju í s­t­ar­f­i.
A› l­ok­um vil­jum vi› þak­k­a yf­ir­s­t­jór­n
vinnus­t­a›ar­ ok­k­ar­, s­em er­ Reyk­jal­und­
ur­ – endur­hæf­ingar­mi›s­t­ö›, f­yr­ir­ a›
haf­a ger­t­ ok­k­ur­ þa› mögul­egt­ a› f­á
þes­s­a f­agl­egu handl­ei›s­l­u. Sem a›
ok­k­ar­ mat­i k­emur­ einnig s­t­of­nuninni
t­il­ gó›a, þar­ s­em út­k­oman er­ bet­r­i og
ánæg›ar­i f­agmenn.
I‹JUÞJÁLFINN 1 / 2006 n  
n Mikilvægt er a› geta greint á milli fag­
sjálfs og einkasjálfs, til þess a› eiga
au›veldara me› a› halda athyglinni á
þeim málefnum sem veri› er a› takast
á vi›, í sta› persónulegra tilfinninga
e›a a›stæ›na hverju sinni.
n Handlei›sluþeginn ber ábyrg› á því
hva›a efni skal teki› fyrir í hverjum
tíma og handlei›ari bregst vi› þeim og
sty›ur úrvinnslu.
n Markmi›i› er a› læra a› vinna jafnó›­
um úr fengnum uppl‡singunum.
Faghópur i›juþjálfa
í heilsugæ­slu
Faghópur­ um i›juþjál­f­un í heil­s­ugæs­l­u k­om s­aman 18. janúar­ 2006
ef­t­ir­ r­úml­ega t­veggja ár­a hl­é­. Al­l­s­ vor­u 16 i›juþjál­f­ar­, ví›s­ vegar­ um l­andi›,
s­em l­‡s­t­u áhuga s­ínum me› a› t­ak­a þát­t­ í a› f­yl­gjas­t­ me› og s­t­ar­f­a me›
hópnum. Ák­vör­›un var­ t­ek­in um a› hit­t­as­t­ annan hver­n mánu› og s­k­ipt­as­t­
á s­k­o›unum. Reynt­ ver­›ur­ a› k­l­ár­a a› út­búa bæk­l­ing um i›juþjál­f­un í
heil­s­ugæs­l­u f­yr­ir­ vor­i›, en s­ú vinna er­ l­angt­ k­omin. Einnig er­ á áæt­l­un a›
vinna a› uppl­‡s­ingum, á heimas­í›u Heil­s­ugæs­l­u Höf­u›bor­gar­s­væ›is­ins­, um
i›juþjál­f­un.
Þeir­ s­em haf­a áhuga á a› ver­a me› í f­aghópnum e›a vil­ja f­r­æ›as­t­ nánar­
um s­t­ar­f­s­emina get­a haf­t­ s­amband vi› Gu›r­únu K. Haf­s­t­eins­dót­t­ur­, net­f­ang:
gudr­un.haf­s­t­eins­dot­t­ir­@hl­id.hr­.is­
Fyri­r hönd faghópsi­ns,
Gu›rún K. Hafstei­nsdótti­r.