Þjóðmál - 01.09.2013, Síða 31

30 Þjóðmál haust 2013
Jóhann J . Ólafsson
Endurúthlutunar­
þjóðfélagið
Íþjóðfélagi okkar er helmingur tekna þjóð félagsins greiddur til hins opinbera
og end ur úthlutað .
Slíkt þjóðfélag stenst ekki og hlýtur að
hrynja fyrr eða síðar, vegna þess að útilokað
er að hægt sé að úthluta svo miklu fé þannig
að nógu stór hópur landsmanna verði
ánægður með úthlutunina . Þvert á móti vex
óánægjan stöðugt .
Hið litla traust, 10%, sem menn bera til
Alþingis er birtingarmynd þessa .
Fyrsta hrunið hefur þegar átt sér stað .
Þjóðfélagið hefur alltaf verið að hrynja
mismunandi mikið við hinar ýmsu gengis­
fellingar sem koma með reglulegu millibili
þar sem eignir landsmanna og tekjur eru
gerðar upptækar .
Endurúthlutunin ber meinið í sér . Flestir sem verða af fé sínu til hins opinbera
vilja fá þetta fé til baka á einn eða annan
hátt . En það er ekki hægt á ásættanlegan
máta .
Afl eið ing arn ar verða margvíslegar:
a) Ein er sú að mikið fé verður eftir hjá
hinu opinbera sem tekur að safna eigum
og minnk ar þannig endurúthlutunina og
ávöxt un fjár í þjóðfélaginu .
b) Menn fara að „gera út á hið opinbera“
og stofna alls kyns samtök og félög með
góðum og fallegum tilgangi sem krefst
opinbers fjár . Menn krefjast þess að hið
opinbera greiði alls konar kostnað og
leysi hvers manns vanda sem þeir annars
myndu oft leysa sjálfir .
c) Kjósendur ógna frambjóðendum .
d) Freisting manna til að draga undan
skatti eykst . Á móti hækkar hið opinbera
skattana og eykur þannig freistingu til
undanskota . Þá herðir hið opinbera
reglur, eftirlit og refsingar . Við nálgumst
lögregluríkið óðfluga og fátækt eykst .
Íúthlutunarþjóðfélaginu er sífellt reynt að leysa stærri vanda en þjóðfélagið ræður
við með góðu móti . Afleiðingin er stóraukin
skuldasöfnun, skattheimta, verðbólga og
siðleysi .
Þegar spurt er hvað sé hægt að gera til þess