Þjóðmál - 01.09.2013, Blaðsíða 89

88 Þjóðmál haust 2013
kvæmi legum refsiaðgerðum Sameinuðu
þjóð anna vegna kjarnorku til raunarinnar
með því að fá það sem virtist alls herjar
tauga áfall . Þeir riftu vopnahléinu sem batt
enda á Kóreu stríðið árið 1953, lýstu yfir
stríði á hendur Suður­Kóreu og hótuðu að
skjóta kjarnorkusprengju á Bandaríkin og
her stöðvar Bandaríkjamanna á Guam og
víðar við Kyrrahaf . Þeir hótuðu einnig að
„brjóta niður brjálaða andstæðinga, skera á
barkann á þeim og sýna þeim svo ekki yrði
um villst hvernig raunverulegt stríð væri“ .
Snemma í apríl 2013 sögðu þeir erlendum
sendiráðum að flytja starfsfólk sitt frá
Pyongyang vegna þess að héraðið „stæði á
barmi kjarnorkustríðs“ .
Þrátt fyrir að framkoma Norður­Kóreu­
manna hafi löng um verið óútreiknanleg
vakti þetta ótta . Fjölmiðlar um allan heim
birtu stórar fyrirsagnir um að nýtt Kóreu­
stríð væri hugsan lega í uppsiglingu og
að kjarnorkuvopnum yrði ef til vill beitt .
Bandaríkjamenn tóku þetta nógu alvar­
lega til að efla varnir sínar . Ráðamenn í
Peking brugðust ókvæða við og sök uðu
upp skafninginn Kim um að valda því að
banda rískum her mönnum fjölgaði við
Kyrra hafið . Kínverjar brugðust Norður­
Kóreu mönnum með því að greiða atkvæði
með refsi aðgerðum í öryggisráði Samein­
uðu þjóðanna . Kínverskir fræði menn
töluðu opinskátt um að Kínverjar ættu að
hætta stuðn ingi við Norður­Kóreu, en það
var óheillavænleg fram tíðar sýn þar sem
90% af allri olíu sem Norður­Kóreumenn
þurfa árið 2013 kemur frá Kína . Ekki bætti
úr skák að Norður­Kóreumenn ákváðu
að tilefnislausu að loka iðnaðarsvæðinu í
Kaesong rétt norðan við hlutlausa beltið þar
sem norður­kóreskir verkamenn störfuðu í
verksmiðjum sem Suður­Kóreumenn ráku .
Svæðið hafði verið birtingarmynd „sólskins­
stefnu“ ríkjanna tveggja og ein stöðugasta
og lögmætasta tekjulind Norður­Kóreu
með launagreiðslur upp á 90 milljónir
dollara á ári . (Annað gjaldeyrisskapandi
verkefni, ferðir ferðamanna frá Suður­
Kóreu til Kumangfjalls í Norður­Kóreu,
lagðist af árið 2008 eftir að hermaður
sem var á gangi á ströndinni skaut Suður­
Kóreu búa .) Lokun Kaesong var enn verra
skref þar sem nýr forseti hafði nýlega tekið
við völdum í Suður­Kóreu, Park Geunhye,
en hún hafði byggt kosningabaráttu sína á
loforðum um að bæta samskipti ríkj anna
á Kóreuskaga . Park, sem er dóttir fyrr­
verandi einræðisherrans Park Chung­hee,
naut nokkurs trúverðugleika að þessu leyti
en hún er ein af fáum reyndum stjórn­
málamönnum í Suður­Kóreu sem hafa
komið til Pyongyang . Þrátt fyrir alla sína
ágalla var Kim Jon Il talinn afar slunginn
við að beita hótunum og ofsa til að fá há­
marks tilslakanir . Kim Jong Un virtist á hinn
bóginn vera að skjóta sig í fótinn .
Tiktúrur hans voru svo öfugverkandi,
hótanirnar voru svo yfirdrifnar og í svo
miklu ósamræmi við getu Norður­Kóreu­
manna að fólk tók að efast um að nýja
stjórnin gæti haldið völdum . „Þessi strákur
veit ekki hvað hann er að gera,“ sagði
kínverskur herforingi á eftirlaunum við
mig á ráðstefnu í apríl 2013 . Einn af þeim
sérfræðingum um málefni Norður­Kóreu
sem ég hef í mestum metum, Aidan Foster­
Carter, skrifaði: „Nýr strákur er við stýrið
og þrátt fyrir fullyrðingar um að þessi ungi
maður kunni að aka virðist hann hvorki
kunna að stýra né vita hvert ferðinni er
heitið .“
Þegar þetta er skrifað eru Norður­
Kóreumenn enn að reyna að lágmarka skað­
ann . Sérstakur sendimaður fór til Peking
í maí 2013 með handskrifað bréf frá Kim
Jong Un, væntanlega einhvers konar afsök­
unar beiðni . Norður­Kóreumenn fóru á
fjör urnar við Suður­Kóreumenn til að reyna
að endurvekja samningaviðræður, en þær