Þjóðmál - 01.09.2013, Síða 56

Þjóðmál haust 2013 55
Þegar vextir eru jafngríðarlega háir og á
Íslandi, og þar sem fyrirtæki og ein stakl­
ingar eru almennt mjög skuldsett og at­
vinnuþátttaka er óvenju lág, þá hafa miklar
skattahækkanir á öllum sviðum — eins og
vinstri stjórnin gerði sig seka um en fram­
kvæmdi í samræmi við gamlar og visnaðar
hugsjónir sínar og misheppnaðar kenni­
setningar — þau áhrif á hagkerfið að draga
úr því allan mátt . Með því að létta versta
okinu af er ekki verið að færa auðvaldinu
eða hinum tekjuhærri í þjóðfélaginu,
sem eðli málsins samkvæmt borga hæstu
skattana, gjafir frá ríkinu á silfurfati, eins
og sameignarsinnar fimbulfamba um, held­
ur er verið að skila aflafé til réttmætra eig­
enda sem þá annaðhvort auka sparnað sinn,
fjárfestingar eða neyzlu . Allt hefur þetta
jákvæð áhrif á hagkerfið og er líklegt til
að auka fjárfestingar sem oftast skila sér í
sjálfbærum hagvexti . Þetta eru engin geim­
vísindi, en vinstri menn berja samt hausn­
um við steininn og neita að skilja auðskilin
og margsönnuð sannindi .
Vinstri stjórnin fór mjög illa að ráði
sínu gagnvart áliðnaðinum í landinu og
orkunotendum reyndar almennt . Hún lagði
fyrirvaralaust á tímabundinn raforkuskatt
sem var framlengdur og hækkaður og
er enn við lýði og nemur 126 kr/MWh .
Stórnotendur höfðu gert raforkusamninga
í góðri trú með vísitöluviðmiðum og við­
skiptaáætlanir á orkusamningunum reist­
ar, en síðan var tekin einhliða ákvörð un af
ríkisvaldinu, eiganda stærsta orku vinnslu­
fyrirtækisins, um töluverða hækkun raf­
orku kostnaðar með téðri skattlagningu .
Þetta kemur sér nú á tímum lágs álverðs
afar illa fyrir fyrirtæki sem greiðir orkuverð
sem tekur mið af annarri vísitölu en vísitölu
álverðs, en um það er dæmi innan álgeirans
íslenzka . Gefur auga leið að tilurð þessarar
skattlagningar er ekki til þess fallin að örva
áhuga á nýfjárfestingum í orkusæknum
iðnaði . Ríkisvaldinu væri nær að örva
notkun íslenzkrar raforku og varmaorku í
iðnaði, landbúnaði og fiskeldi og víðar í stað
hins gagnstæða . Markaður fyrir ótryggða
orku er kyrktur á sama tíma og kvartað er
undan mikilli umframorku í kerfinu sem
sæstreng til útlanda þurfi til að afsetja . Þessi
stefnumörkun er eins fjandsamleg íslenzku
atvinnulífi og hugsazt getur . Nýr orku­ og
iðnaðarráðherra hefur hér verk að vinna .
Akkilesarhæll „hinnar norrænu velferðar­
stjórnar“ var langvarandi atvinnuleysi, land­
flótti og efnahagsleg stöðnun . Einstaklingar,
fyrirtæki, og erlendir fjárfestar, nema ál­
fyrirtækin þrjú sem öll fjárfestu töluvert á
kjör tímabili hennar, hafa haldið að sér hönd­
um . Ríkisstjórnin sendi frá sér alls konar
reyk merki um að erlendar fjárfestingar væru
litnar hornauga þar til hún gerði rándýran
samning um aðstöðusköpun á Bakka við
Skjálfanda . Er þar miklu lengra gengið en t .d .
gagnvart Alusuisse í Straumsvík á sínum tíma
V instri stjórnin fór mjög illa að ráði sínu gagnvart
áliðnaðinum í landinu og orku­
notendum reyndar almennt . Hún
lagði fyrirvaralaust á tímabundinn
raforkuskatt sem var framlengdur
og hækkaður og er enn við lýði . . .
Þetta kemur sér nú á tímum lágs
álverðs afar illa fyrir fyrirtæki sem
greiðir orkuverð sem tekur mið af
annarri vísitölu en vísitölu álverðs
. . . Gefur auga leið að tilurð þessarar
skattlagningar er ekki til þess fallin
að örva áhuga á nýfjárfestingum í
orkusæknum iðnaði .