Þjóðmál - 01.09.2013, Qupperneq 94

Þjóðmál haust 2013 93
úrræða innan lands . Í skjóli hrunsins var
ráðist til atlögu við skattkerfi sem reynst
hafði vel um langt árabil og því kollvarpað .
Eftir að hafa sigrað í þingkosningum 25 .
apríl 2009 hóf ríkisstjórnin að undirbúa
aðild að ESB á markvissan hátt, umsóknin
var samþykkt 16 . júlí 2009 og látið í veðri
vaka að innan 18 mánaða mundu Íslendingar
greiða þjóðaratkvæði um hvort þeir settu sig
við niðurstöðu viðræðna við ESB eða ekki .
Ríkisstjórnin hafði engan áhuga á að losa um
gjaldeyrishöftin . Vinstri­grænir litu á þau sem
tæki til að hlutast til um fyrirtækjarekstur í
landinu en Sam fylkingin sagði að ekki yrði
unnt að losna við höftin nema með því að
ganga í ESB og taka upp evru .
Undir forystu þessarar sósíalísku ríkis­
stjórnar var hafist handa við endur skipu­
leggja fjármálakerfið í landinu og gera upp
fyrirtæki sem urðu illa úti vegna hruns þess
haustið 2008 . Þessu starfi er lýst í bókinni:
Ísland ehf. — Auðmenn og áhrif eftir hrun
eftir blaðamennina Magnús Halldórsson
og Þórð Snæ Júlíusson . Aftan á bókarkápu
er þessari spurningu slegið fram: Hverjir
eignast Ísland? Þar segir einnig:
Fimm árum eftir efnahagshrunið er
þjóð in enn að takast á við áfallið sem
því fylgdi . Ólgandi reiði almennings og
efa semdir um grunnstoðir samfélagsins
hafa verið mál málanna . En undir niðri
á sér stað hljóðlátari hernaður sem erfið­
ara er að henda reiður á: Tekist er á um
auð legð þjóðarinnar, auðlindir og fram­
tíðar möguleika, og aðalhlutverkin leika
við skipta blokkir sem flestar höfðu tögl
og hagld ir í efnahagslífinu fyrir hrun en
jafn framt erlendir vogunarsjóðir og hræ­
gammar . En hvaðan koma fjár munirnir
sem notaðir eru til að kaupa eignir þrota­
búanna? Og hverjir verða eig endur Íslands
þegar „gjörningaveðrinu“ slotar?
Undir mynd af höfundum á baksíðu
bókarinnar stendur að þeir flétti „saman ótal
þræði og veit[i] þannig innsýn í ískyggilega
atburðarás sem snertir þjóðina alla“ .
Sé bókin lesin með þessa kynningu á
henni að leiðarljósi verður lesandinn fyrir
vonbrigðum . Höfundar flétta vissulega
saman marga þræði og hafa gott vald á að
lesa úr skýrslum og hvers kyns gögnum með
tölulegum upplýsingum og setja þetta fram
í snyrtilegum texta en það vantar matið,
ábendingar um hvert þetta allt stefni . Hver
er hin „ískyggilega atburðarás“? Hver hefur
stjórnað henni? Hvernig á að stöðva hana?
Lítið er um svör við þessum spurningum í
bókinni og er það megingalli hennar .
Að menn velti fyrir sér hverjir eigi Ísland
er ekki nýtt . Jón Baldvin Hannibalsson, þáv .
formaður Alþýðuflokksins, háði á sínum
tíma stjórnmálabaráttu undir slagorðinu
Hverjir eiga Ísland? og sópaði ekki að sér
fjölda fylgi . Spurningunni er ekki unnt að
svara . Hún er ekki heldur sett fram í þeim
tilgangi að henni sé svarað á einhlítan hátt
heldur er tilgangurinn að ýta undir þá skoðun
að „eigendur“ Íslands séu þeir auðmenn sem
eru helst milli tannanna á fólki hverju sinni .
Spurningin ber í sér snert af lýðskrumi
og henni fylgja jafnan fullyrðingar um
H öfundar flétta vissulega saman marga þræði og hafa
gott vald á að lesa úr skýrslum og
hvers kyns gögnum með tölulegum
upplýsingum og setja þetta fram
í snyrtilegum texta en það vantar
matið, ábendingar um hvert þetta
allt stefni . Hver er hin „ískyggilega
atburðarás“? Hver hefur stjórnað
henni? Hvernig á að stöðva hana?