Félagsbréf - 01.12.1960, Blaðsíða 29

FÉLAGSBRÉF
27
á sama þjóðveginn og við komum í vagninum um morguninn — það voru
sömu búðirnar og bómullarvélarnar og myllurnar, og Memphis. hélt áfram
mílu eftir mílu, áður en hún byrjaði að verða að engu. Svo fórum við aftur
fram hjá ökrum og skógum, og fórum liðugt, og það var eins og ég hefði
aldrei komið til Memphis, að öðru leyti en því að hermaðurinn var þarna.
Við fórum hratt. Með þessum hraða yrðum við komnir heim, áður en ég
vissi af, og ég fór að hugsa um það, þegar ég kæmi heim og æki upp
götuna í Frenchman’s Bend í þessum stóra bíl með hermanni við stýrið,
og allt í einu fór ég að gráta. Mér hafði ekki dottið í hug, að ég ætlaði að
fara að gráta, og gat ekki hætt. Ég sat bara hjá hermanninum, skælandi.
Við ókum hratt.
Kristján Knrlsson, þýddi